เรื่องเล่าจากชีวิตอาจารย์เน่าเน่า
ตอนที่1(นิยายนะครับนิยาย) อาจจะตรงกับชีวิตใครบางคนก็เป็นได้

ผมมันก็แค่ฟังเขามาและคุณอ่ะอยากฟังเรื่องราวของเพื่อนผมไหม  คุณไม่อยากฟังแต่ผมก็ยัดเยียดให้ฟังเลยล่ะกัน
    
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังย่านฝั่งธนฯ ที่เหนียวหนี้ไม่จ่ายเงินโหลด

เพื่อนผมมันชื่อไอ้แหลมมันเป็นอาจารย์ทำงานอยู่ที่นี่ เมื่อก่อนผมก็มองว่ามันโคตรโชคดีได้เป็นถึงครูบาอาจารย์ มีหน้ามีตามากมายในกลุ่มเพื่อนฝูง ใครๆก็นับหน้าถือตาแมร่งเท่ห์ฉิบ .....

ผมคิดมาตลอดว่าชีวิตมันดี๊ดี แต่พักหลังๆผมชวนมันไปไหนมันก็ไม่ค่อยอยากไป หน้างี้ดำเชียว วันนึงผมลากมันมากินเหล้า ก็ถามมันไปว่าช่วงนี้เป็นอะไร  เพื่อนฝูงรวมตัวหายหัว มันก็ดูเหมือนไม่อยากพูด ผมบอกมีปัญหาไรเล่ามาเลย กรูอยู่ข้างเสมอ

มันอึกอักอึกอักบอกกรูไม่รู้จะเริ่มไงดี ช่วงนี้กรูเครียดทะเลาะกับเมียและแม่ยายทุกวัน เงินไม่พอใช้ มีให้กรูยืมก่อนหมื่นนึงได้ป่ะ เมียกรูจะได้เลิกด่า ผมสบถเลยไอ้ ... กรูไม่มี แล้วเอาเงินเดือนไปทำไรหมดว่ะ  ไอ้แหลมโต้กลับทันทีโธ่ไอ้....กรูผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ไหนจะค่าเทอมลูกอีก แถมต้องแบ่งให้แม่ยายค่าเลี้ยงลูก

ผมเลยพูดเท่าที่เคยจำมันเล่าได้ว่า  กรูจำได้นี่หว่าว่ามีเงินอะไรอีกนะ กรูเรียกไม่ถูก ไอ้แหลมมันสวนทันที เรียกว่าเงินโหลด  จริงๆ มันมีเงินอีกอันนึงด้วย แต่กรูจะพูดเรื่องเงินโหลดก่อนแล้วกัน

ไอ้เงินโหลดเนี่ย ก็คือถ้าใครมีสอนเกินก็จะได้เงินนี้ด้วยทุกกลางเดือน เช่นสอนเดือนสิงหา กลางเดือนกันยาก็ได้แล้วเมื่อในอดีต .....  แต่เลิกพูดไปเลยไอ้เงินโหลดเนี่ย  เดี๋ยวนี้กว่าแมร่งจะออกหายไปหลายเดือนเลย  กรูต้องวิ่งไปบนบานศาลกล่าวเลยทีเดียว เล่นของก็แล้ว ลูกเทพก็แล้ว กรูร้องHere หนักมาก

กรูสิ้นหวังไปแล้วกับเงินก้อนนี้ เพราะกรูได้มากรูก็ต้องเอาไปใช้หนี้ กรูวางแผนไว้สะดิบดีเรื่องเงินแต่พอม.มันทำกับกรูแบบนี้บ่อยๆ กรูมีปัญหาการเงินทันที

กรูเบื่อว่ะ อายุกรูก็มากแล้วอยากไปหางานอย่างอื่นทำ กรูก็กลัวการเริ่มต้นใหม่ เมียกับแม่ยายก็บอกว่าอย่าออก แถมแมร่งไม่เชื่อว่ากรูยังไม่ได้เงิน

กรูเลยบอกแมร่งไปแล้วว่าบุกไป ม. กรูเลย ขึ้นไปด่าให้กรูด้วย เพราะกรูกลัว!!!! กรูไม่กล้าด่าเองแต่ช่วยบอกด้วยว่ากรูไม่มีส่วนรู้เห็นใดๆให้มาด่า...  แต่รู้ไหมไม่ใช่มีกรูคนเดียวที่โดนนะเว้ย แมร่งทุกคณะ ไปตรงไหนแมร่งก็เม้าท์กัน ผู้บริหารแมร่งก็ด้านว่ะ เป็นหนี้คนทั้งม. ยังเดินตุ้มตะตุ้มตุ้ยอ้วนเอาอ้วนเอา

ก็งี้แมร่งไม่เคยลำบากมีเมียก็สวย  มีลูกก็ฉลาดมั้งแต่กรูนี่ซิ เมียก็ไม่สวย ลูกกรูก็ไม่ค่อยฉลาด แถมแมร่งจนอีกต่างหาก  ...  

เรื่องราวที่มันเล่ามาให้ผมฟังในวันนั้น  ผมนึกย้อนกลับไปว่าผมเคยอิจฉามันเรื่องอาชีพ การงาน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจที่ผมไม่ต้องตกอยู่ในสภาวะแบบมัน เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะครับ เพื่อนผมมันบอกว่าถ้าใครได้รู้เรื่องนี้ ก็จะต้องร้องเอี๊ยหนักมากเหมือนกัน ไว้ผมมาเล่าต่อให้คุณฟัง.....