เป็นจดหมายที่ วิพเกา รุ่นเดอะคนนึงเขียนขึ้นหลายปีแล้วๆ น่าจะช่วงแดซองมีปัญหาในปี 2012 พอดีเมื่อวานอ่านๆเพลินๆ มีคนขุดฉบับภาษาอังกฤษมาแปะไว้ บวกกับบิ๊กแบงกำลังมาไทยพอดี เลยเอามาแปลเป็นไทยให้คับ ไม่แน่ใจว่ามีใครทำไปรึยัง ><

ปล. อาจมีเอ่ยกระทบวงอื่นบ้าง หากไม่ใช่ วีไอพี หรือวายจีแสตน กรุณาข้ามไปนะครับ อย่าอ่าน ^^

มีทั้งหมด 10 หน้านะคับ

จดหมายจาก VIP เกาหลี
หน้าที่ 1 : จุดเริ่มต้นของ Big Bang
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พวกคุณกำลังเป็นห่วงพวกเค้าเรื่องยอดขาย, ชื่อเสียง, ภาพลักษณ์, สัญญาพรีเซนเตอร์ และ ข้อตกลงโฆษณา ใช่มั๊ย? ถ้าคำตอบคือใช่, พวกคุณกำลังดูถูก Big Bang. แต่ฉันก็เข้าใจแหละ ว่าทำไม. ไม่ว่ายังไง, คุณก็อยู่ต่างประเทศ. พวกคุณไม่ได้เห็นพวกเค้าตอนพีค. พวกคุณไม่ได้เจอกับปรากฏการณ์ “Big Bang explosion.” พวกคุณยังไม่ได้เป็นส่วนนึงของเรา. พวกคุณไม่ใช่ทั้ง VIP ในตอนนั้น หรือคนเกาหลี.

ฉันไม่ได้จะว่าอะไรพวกคุณหรอกนะ. ตามความเป็นจริง, ฉันต้องขอบคุณพวกคุณที่รู้จัก Big Bang. คุณพูดถึงพวกเค้าใน Twitter, Facebook, และ Allkpop, เพราะเหตุนั้น, พวกเค้าจึงสามารถไปแสดงในที่ต่างๆ อย่าง Bangkok, Singapore City, Kuala Lumpur, Tokyo, New York, Los Angeles, Las Vegas, และ  Belfast. ถ้าไม่มีพวกคุณและการสนับสนุนของพวกคุณ, เพลงของเด็กๆที่รักของเราคงไม่ได้แผ่ขยายไปทั่วโลก. ฉันต้องขอบคุณจากใจ. ฉันขอบคุณจริงๆ.

ฉันขอบคุณ, ใช่. แต่ฉันก็ยังอยากอธิบายบางอย่างให้พวกคุณฟัง. สิ่งที่พวกคุณได้อ่าน online, สิ่งที่คิดว่าพวกคุณรู้, บางทีมันอาจจะจริง แต่อาจไม่ถูกต้องทั้งหมด. ถ้ามีคนพยายามทำให้คุณกลัว ว่าชาวเน็ทพยายามฆ่า YG Entertainment และ  Big Bang ด้วยคำพูด, อย่าให้เค้าหลอกพวกคุณ. คำพูดมันก็แค่คำพูด. คำพูด, ส่วนใหญ่แล้ว, ไม่มีค่า. Internet ก็แค่สถานที่งีเง่าที่อะไรก็เกิดขึ้นได้. Hater ที่มีอยู่เต็มไปหมดใน Nate, Dispatch, หรือ  Enews articles ไม่มีทางทำลายอาชีพของไอดอลแห่งชาติทั้ง 5 คนของพวกเราได้.

พวกเรารู้จัก Jiyong และ Youngbae ตั้งแต่ตอนที่พวกเค้ายังเป็นเด็ก ไม่มีเงิน, ไม่มีอาหาร, มีแต่ศักดิ์ศรี และรอยยิ้มแสนน่ารัก. พวกเราโตมาด้วยกัน. พวกเรานั่งรถใต้ดินใน Seoul กลับบ้านหลังจากพวกเค้าซ้อมเสร็จ. เราดูพวกเค้าแสดงในสวนที่ 마로니에 공원 และ 남산. พวกเร้ารู้จักพวกเค้าตั้งแต่อายุ 15, ยังอ่อนต่อโลกอยู่. แต่ฉันไม่ได้หมายความว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันนะ, เพราะพวกเราไม่ใช่. พวกเราก็แค่แฟนที่ซื่อสัตย์ ที่พวกเราพยายามจะบอกก็แค่, พวกเรารู้จักพวกเค้ามาตั้งงแต่ก่อนที่พวกเค้าจะได้สร้างบ้านใน Chungdamdong หรือซื้อ Audis กับ Bentleys. เราไม่ได้ชอบเพราะ พวกเค้าอยู่ในแพคเกจสวยหรู. เราติดตามพวกเค้า เพราะความหลงไหล, ความตั้งใจ, และความอดทนที่จะเป็นศิลปิน. และพวกเค้าในที่สุดก็ประสพความสำเร็จระดับชาติ, นี่แหละที่ทำให้เราภูมิใจในตัวพวกเค้า.

ฉันอายุ 17 ตอนที่เจอ Seunghyun oppa, Daesung, Hyunseung, และ  Seunghyun. พวกเค้าต่างออกไปมาก. ฉันไม่เห็นความสามารถ และความหลงไหลที่ทำฉันนับถือในตัว Jiyong และ Youngbae จากพวกเค้าทั้ง 4 เลย. ฉันรู้สึกว่าพวกเค้าเข้ากลุ่มมาแบบง่ายๆ. มันใช้เวลาซักพักเลย กว่าเราจะรู้สึกว่าพวกเค้าก็เป็นเหมือนไอดอลของพวกเรา, เด็กหนุ่ม 4 คนนี้ ก็แค่พยายามตามหาความฝันของพวกเค้า. หลายเดือนผ่านไป, พวกเราเห็นทั้ง Jiyong และ Youngbae สนิทกับทั้ง 4 คน, เหมือนพี่น้อง, พวกเค้ามีสายสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง และน่าหลงไหลมาก. ฉันรับรู้ได้ถึงพลังงานของคนที่กำลังตามหาฝัน, นักสู้, ครอบครัว. Jiyong กับ Seunghyun oppa ชอบแกล้งคนอื่นไปเรื่อย, Youngbae กับ Hyunseung นั่งรถเมล์ด้วยกันเสมอ, แต่ Daesung กับ Seunghyun ใช้เวลาอีกพักใหญ่ๆ กว่าจะสนิทกับพวกเค้า. ยังไงก็ตาม, มันก็ใช้เวลาไม่นานที่จะทำให้เรารู้ว่า อีก 4 คน ก็เหมือนกันกับทั้งคู่, Jiyong และ Youngbae ก็ดูแลพวกเค้าอย่างดี. ฉันรักพวกเค้ามากขึ้นไปอีก, แต่ละวันผ่านไป, ความหลงไหลในตัวพวกเค้ายิ่งเพิ่มมากขึ้น.