นี่เป็นคำถาม...ที่มันก้องอยู่ในหัวผมตลอดเวลา...

ความแตกแยกแบ่งกลุ่มแบ่งสี...ที่ต่างฝ่ายต่างมีอคติและความเกลียดชัง...ที่เกิดในสังคมไทยทุกวันนี้...

มันจะหมดและหายไปได้ไหม...? มันจะหมดไปเมื่อไหร่...?  

จะใช้เวลานานเท่าใด...? และเราจะกลับมาเหมือนเดิมอีกได้ไหม...?

ผมว่าคงยาก...ที่จะหมดและคืนความเป็นปกติอย่างเก่าก่อน...

มันคงต้องใช้เวลา...ให้คนในยุคนี้...ตายหมดเสียก่อน...ถึงจะค่อยๆคืนความเป็นไทยอย่างเก่าก่อนกลับมา

ผมแปลกใจมาก...ที่ครั้งหนึ่งเคยได้ยิน นายชวน หลีกภัย พูดว่า เรายอมให้คนในชาติแตกความสามัคคี ดีกว่าอยู่ภายใต้ระบอบทักษิณ

วาทะที่สร้างความเกลียดชังและแตกแยก...หลายต่อหลายครั้ง ล้วนออกมาจากปากของคนพรรคนี้...

จนถึงวันนี้ผมไม่ทราบว่า ท่านเหล่านั้นยังคงมีความภาคภูมิใจอะไรไหมครับ ว่าท่านได้เป็นส่วนหนึ่งของความแตกแยกในทุกวันนี้...

ผมเชื่อว่า...ท่านเหล่านั้น จนถึงวันนี้คงไม่ได้มีความสำนึกผิดอะไร ในสิ่งที่ท่านได้มีส่วนอย่างมาก...ในการทำให้คนในชาติแตกแยก

ไปในทุกๆภาคส่วน...แม้กระทั่งคนในครอบครัวเดียวกัน ทุกวันนี้ผมก็ยังเห็น มีการทะเลาะกัน ในข้อมูลที่ต่างฝ่ายต่างรับรู้มาจากปากของ

นักการเมือง...ที่ขาดความรับผิดชอบ เช่นพวกท่านทั้งหลาย...

ผมได้แต่ภาวนาให้...ท่านอย่าต่อยอดความเกลียดขัง ให้เยาวชน รุ่นหลังต่อไป...

ผมกลัวอย่างมากเมื่อได้ยิน สุเทพ พูดว่าจะตั้ง รร.อาชีวะ...

ผมอยากให้ทุกอย่างจบในรุ่นเรา...อย่าให้ความเกลียดชัง มันสืบทอดรุ่นต่อรุ่นไปอีกเลย...

ถ้าเป็นเช่นนั้น...ประเทศไทยเราในอนาคต คงถูกชาติอื่นกลืนกินเป็นแน่แท้...

ผมได้แต่หวังว่า...ผู้ที่มีอำนาจอยู่ในขณะนี้ ได้ตระหนักถึงภัย...ของความแตกแยก.. ที่จะมีสืบต่อไปในอนาคต

ในเมื่อพวกท่านได้โอกาส ได้อำนาจ ที่จะเข้ามานำพาประเทศกลับสู่ความงดงามดังเดิม...

ท่านก็จงใช้โอกาสนี้...สร้างความปรองดอง มอบความยุติธรรมอย่างตรงไปตรงมา แก่ทุกๆฝ่าย...

หาไม่แล้ว...สุดท้ายประเทศไทยก็จะกลับสู่วังวนเดิมๆ...ไม่จบไม่สิ้น.....
.
.
.
.
.....ด้วยความห่วงใย...รอคนรุ่นใหม่ด้วยความหวัง....





------ผลึกหิน-----