เมื่อวานมีข่าวคนฆ่าคัวตายถึง 2 ราย เราเองจะไม่ขอตำหนิใครที่คิดฆ่าตัวตายเลยว่า ทำเรื่องโง่ๆ แม้ว่าเขาจะทำไม่ถูก คือทำผิดต่อตัวเอง และคนที่รักเขาอย่างไม่สามารถอภัยให้ได้ แถมยังเป็นบาปมหันต์ด้วย วันนี้จึงอยากขอแชร์ประสบการณ์แก้ไขความรู้สึกอยากตายของตัวเราเอง
หากเพื่อนๆ พี่ๆ คนไหน มีคำแนะนำ คติคำคมใดๆ เพื่อให้กำลังใจคนเหล่านี้ ช่วยคอมเมนท์กันด้วยนะคะ
ขอเป็นแนวสร้างสรรค์นะคะ เพราะคนเหล่านี้ คือคนป่วยทางใจ

เพราะสำหรับคนที่เคยรู้สึกไร้ค่า ผิดหวัง หรือเสียใจเรื่องอะไรสักอย่างจนเกิดความรู้สึก รับไม่ไหว
ความคิดอยากตายมันเกิดขึ้นได้จริงๆ ค่ะ เกิดเองแบบห้ามไม่ค่อยได้ซะด้วย

และเรา ในฐานะที่เคยรู้สึกอยากตาย ขอพูดเลยว่า ไม่ได้อยากคิดแบบนั้นเลยค่ะ แต่มันห้ามไม่ได้
บางครั้งความเสียใจมันเป็นวูบเดียวที่แรงมาก ความอยากทำร้ายตัวเองเกิดขึ้นทันที แบบไม่รู้ตัวก็มี เช่น เดินขึ้นดาดฟ้าไปอย่างไร้เหตุผล น่ากลัวมากๆ ค่ะ เราเคยเป็นมาแล้ว ยิ่งถ้ามีเรื่องอะไรที่ทำให้เสียใจนานๆ ความคิดอยากฆ่าตัวตายก็จะกลายเป็นภาพในใจที่เกิดขึ้นถี่มากๆ
ยิ่งนับวัน ก็ยิ่งรู้สึก ชักเริ่มทนอยู่ต่อไปไม่ไหว

แต่ก่อนที่ใครจะลงมือฆ่าตัวตาย
เราเชื่อว่า ความคิดอยากตายคือสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกคนได้พยายามฝืนแล้วว่า ไม่ถูกต้องด้วยเหตุผลนี่นั่น
สุดท้ายเมื่อความเสียใจปะทุขึ้นมา ก็คิดอยากตายซ้ำๆ อีก

ถ้างั้น จะหยุดวงจรนี้ได้อย่างไร
สำหรับเรา พยายามสู้กับความคิดนั้นด้วยการเจริญสติ สวดมนต์ ให้อภัยคนอื่น พร้อมๆ กับขออโหสิกรรม
ยากมากค่ะ เราสวดมนต์ทุกวันเป็นปีๆ ท้อค่ะ ยอมรับ แต่มีศรัทธามาก และรู้สึกว่านี่คือจุดเริ่มสิ่งดีๆ ในชีวิต

และในขณะเดียวกัน เราเลือกที่จะออกไปเล่นกีฬาด้วยค่ะ
ซึ่งได้ผลมาก คือ "ว่ายน้ำ" ใครมีอาการซึมเศร้า อยากขอให้ลองไปว่ายน้ำดูค่ะ เลือกสระ 50 เมตรขึ้นไป พยายามว่ายไปกลับให้ได้ ใช้โฟมก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าว่ายเองจะดีมากเลย  เพราะเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อมากว่า ว่ายน้ำรักษาอาการซึมเศร้าของเราได้จริงๆ จากการที่เราต้องพยายามรักษาจังหวะการหายใจเหนือผิวน้ำซึ่งยากมากสำหรับคนเพิ่งว่ายน้ำได้ และระหว่างที่อยู่กลางสระ เรากลัวตายมาก บางวันสำลักน้ำ ก็กลัวติดเชื้ออมีบาอีก
เลยกลายเป็นรักชีวิตขึ้นมาทันทีเลยค่ะ

อันนี้ก็ เป็นวิธีของเรานะคะ
สำหรับใครที่เริ่มๆ คิดอยากฆ่าตัวตาย และอยากหยุดความคิดบ้าๆ นี่
ลองไปว่ายน้ำดูค่ะ แล้วดูความรู้สึกตัวเองมากๆ ตอนที่จะว่ายข้ามฝั่ง คุณจะระลึกอะไรได้มากมายเลย
แล้วคุณจะเห็นว่า จังหวะหายใจเหนือผิวน้ำที่แสนสั้น กลับแสนจะมีคุณค่า
ทำให้เราตะเกียกตะกายเพื่อเอาชีวิตรอดขนาดไหน ดังนั้นเชื่อเถอะค่ะว่า เราทุกคนต้องการมีชีวิตอยู่ต่อไป
อยู่เพื่อรอดูว่า สุดท้ายแล้วละครชีวิตของเราจะจบแบบไหน
ซึ่งอย่าคาดหวังตอนจบแบบละครน้ำเน่าเลยนะคะ
ขอให้เป็นละครชีวิตจริงที่ทำให้เราซาบซึ้งถึงคุณค่าชีวิตเราจะดีกว่า
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

ปล. ขอโทษที่แท็กเยอะไปนิดนะคะ
ปล2. ถ้าใครอยากฆ่าตัวตาย อยากระบาย ถ้าไม่มีใครจริงๆ เมลมาคุยกับเราก็ได้ค่ะ ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากรับฟังนะคะ
Umisuki41@icloud.com