เราคบกันมา4เดือน เรารักกันมาก อยู่โรงเรียนอยู่ด้วยกันตลอด เช้า กลางวัน เย็น มันผูกพันมาก  เราสองคนฝันไว้ว่า เราจะแต่งงานกันมีลูกด้วยกัน อยู่กันจนแก่เฒ่าเป็นตากับยาย            ผมจริงจังกะเขามาก ทุ่มเทมาก และในความคิดของผม เขาก้อแสดงอะไรหลายๆอย่างว่าเขาก้อจริงจัง

เราอยู่เพชรบุรี แฟนผมอยากจะไปต่อ ม.ขอนแก่น

     ในความคิดของเขา เขาคิดว่า ถึงจะอยู่ไกลกัน ยังไงก้อไม่เลิก ถ้าเรายังมั่นคงต่อกัน ยังไงก้อไม่เลิก อาจจะสามสี่เดือนมาหากัน1ครั้ง แต่เมื่อผมบอกเขาถึงเรื่องนี้ เขาก้อบอกยังไงเค้าก้อไม่เลิก และเค้าบอกว่า เค้าลองคิดดูก่อน อาจจะต่อราชภัชเพชร แต่ตัวเค้าอยากไปม.ขอนแก่น

     ในความคิดของผม ผมว่าอาจจะมันก้อไปกันไม่รอด(อาจจะนะ) ถ้าต้องห่างกันขนาดนั้น ยังไงก้ออาจจะเลิก ให้รักกันขนาดไหน ผมไม่ห่วงเรื่องนอกใจนะ แต่แค่ระยะทาง และเราจะไม่ได้เจอกัน ผมก้อบอกเขาว่า อยากจะให้เรียนไกล้ๆ แต่เขาก้อยังยืนยันว่า ยังไงก้อไม่เลิกกัน แต่เค้าก้อยากไปเรียนที่ขอนแก่นยุดี เขาไม่อยากเรียนที่ราชภัช
เหตุผล แค่อยากไปที่ไหม่ๆ ที่ๆไม่มีใครรู้จัก ไม่อยากอยู่ที่เพฃรบุรี อยากไปเริ่มต้นใหม่ เค้าบอกว่า ถ้าสอบตรงไม่ติด เค้าอาจจะเรียนราชภัช
-ผมคิดว่าผมอาจจะรับไม่ได้ถ้าต้องไกลกัน แต่อาจนะ

     ผม อายุ 16 ฐานะ ปานกลาง ไม่รวย ไม่ติดหรู ไม่ไฮโซ หน้าตาดีมั้ง มีคนเข้าหาเยอะ มีคนจีบเยอะ แต่ไม่สนใจ และแฟนผมคนนี้เขาก้อมาจีบผม ผมจึงได้เจอกัน
     แฟน อายุ 18 ฐานะ ปานกลาง ไม่รวย ไม่ไฮโซ หน้าตาดี น่ารัก ขาว ก้อมีผช.มาเกาะแกะบ้าง เฟลนลี่
     พอแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ ผมไปรับ-ส่งที่บ้านเขาบ่อยอาทิตละ ครั้ง 2ครั้ง ผมมีโอกาศได้พูดคุยกับแม่เขาแล้ว แต่เขายังไม่มีโอกาศได้เจอพ่อแม่ผม เราสองคนเที่ยวด้วยกันบ่อย ค้างคืนบ้าง แต่ไม่ได้มีอะไรกัน รักกันมากจริงๆดูออก ณ ตอนนี้

ผมคิด ผมหวัง ผมฝันไปว่า อยากจะอยู่ด้วยกัน อยากจะแต่งงานมีลูกกัน

ถ้าเป็นคุณ
-คุณจะทำอย่างไร มีความคิดอย่างไร
-แล้วผมควรคิดอย่างไร