แม่เราไปทำงานกรุงเทพ แต่ไปอยู่กับผู้ชายอีกคน
กินอยู่ด้วยกัน

พ่อเราเป็นภารโรงอยู่แถวบ้าน
พอพ่อรู้ว่าแม่มีชู้ ก็ทำใจไม่ได้ เลยจะออกจากงานเพื่อไปคุยกับแม่
แต่ปัญหาคือ เราลูกคนโต เรียนอยู่มหาลัย ใช้เงินกับแม่อย่างเดียว
น้องคนกลาง ไปทำงานหาตังค์ใช้เอง
น้องคนเล็ก อยู่กับพ่อใช้เงินกับพ่อ
คือ ถ้าพ่อไปก็ต้องทิ้งบ้าน ทิ้งนอนคนเล็ก(ป.5)
น้องเรามันขี้กลัว อยู่คนเดียวไม่ได้ สงสารน้อง
เราก็อยู่หอ ไปกลับบ้านก็แค่เสาร์-อาทิตย์
พ่อจะไปฟ้องเอาเรื่องผู้ชายคนนั้น (ไอ้นั่นก็ไม่มีอะไรเลย จนมาก) เราเสียดายว่าพ่อจะทิ้งงานทางบ้านเพื่อไปทำเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างงั้นทำไม
แม่เราส่งเลี้ยงเรา และก็ใช้หนี้ทางบ้าน(ของพ่อ)ทุกอย่าง ส่วนเงินพ่อ เลี้ยงแค่ตัวเองกับน้องคนเล็กยังไม่พ่อ ก็ยังเอาเงินแม่มาใช้อยู่ แม่เราพร้องจะหย่ากับพ่อ แต่พ่อเราไม่ยอม
เราสับสนว่าจะทำยังไง เรากลัวถ้าเป็นเรื่อง
พ่อฟ้องหย่าอะไรแบบนี้ แม่ต้องใช้เงินแน่นอน
แล้วก็ไม่มีเงินส่งให้ทางบ้าน ให้เรา เราก็กลัวเรียนไม่จบ ไม่มีเงินเรียน หนี้ที่กู้มาทำบ้าน บ้านก็โดนยึด
พ่อบอกจะทิ้งทุกอย่างไม่เิาอะไรเลยทางบ้าน จะไปหาแต่แม่ ทิ้งลูก ทิ้งบ้าน บอกว่า เค้าจะมายึดบ้านยึดที่ดินก็เอาไปเลย เราจะทำไงดี สงสารน้องคนเล็ก อนาคตมันจะเป็นอย่างไร ส่วนเราอีก3ปีก็เรียนจบ ทำไมมันช้าอย่างนี้ อยากเรียนจบเร็วๆ
เรื่องแม่มีคนอื่น เราไม่ได้ว่าอะไรนะ แท่เราทำงานหนัก เหนื่อย แกอาจจะอยากมีกำลังใจกับใครสักคน เพราะเรารู้ว่าพ่อเราไม่ได้เรื่อง  เลี้ยงตัวเองยังไม่ค่อยไหว กินแต่เหล้าดูดบุหรี่ ไม่สนใจครอบครัว เอาแต่ภาระให้แม่ ผู้หญิงก็ต้องเบื่อเป็นธรรมดา แต่เราก็รักแม่รักพ่อเท่ากันนะ แก่เฒ่ามาเราก็จะดูแล เพียงแค่ตอนนี้เหมือนกับว่าบ้านเรามันดูวุ่นวาย