คือขอบอกก่อนนะครับว่าเพิ่งมารู้จักกับเพื่อนคนนี้ตอน ม.1 และเริ่มมาคุยกันตอน ม.2 ที่บอกว่าเพื่อนทำตัวเหมือนแฟนเพราะว่า จะมาชอบเจ๊าะแจ๊ะกับเรา
และตอนเทอม 2 มันบอกว่ามีเรื่องจะคุยให้ไปกับมันที่บ้าน (บ้านมันอยู่ใกล้โรงเรียน) ผมก็ไป และมันก็บอกว่า มันชอบผม ผมก็นั่งมึนๆ ผมก็ถามทำไม มันบอกว่าไม่รู้สิ เวลาอยู่ด้วยมีความสุข สนุก จากนั้นผมยิงคำถามกลัวไปว่า " ให้เลือกนะถ้าเป็นแฟนกันเวลาเลิกกันจะมองหน้ากันไม่ติดจะรู้สึกไม่ดีต่อกัน " กับ " เป็นเพื่อนกันแบบนี้ เล่นด้วยกันได้เหมือนเดิมพัฒนาความสัมพันธ์ได้ " เลือกเอาแล้วกัน มันตอบว่า " ขอแบบที่สองเพราะไม่อยากเลิกกัน " หลังจากนั้นก็มีอะไรกัน และอยู่ด้วยกันเล่นด้วยกันเหมือนแฟน โดยเราไม่ได้บอกใครว่าความสัมพันธ์เป็นยังไง มีอยู่วันนึงไปนอนที่บ้านมันและตื่นสายมา ร.รพร้อมกันทั้งคู่ และเพื่อนก็สงสัยทำไมมาเวลานี้ทั้งคู่ และตอนเย็นก็หายไปด้วยกันทั้งคู่

มีความสัมพันธ์แบบนี้มีมา 1 - 2ปี จบ ม.3 แล้วก็ยังมีความสัมพันธ์เหมือนเดิมและพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จบ ม.3 ผมก็มาเรียนปวช หลังจากเปิดเทอมได้ เดือนกว่าๆ มันก็โทรมาว่า " วันนี้เลิกกี่โมง ว่างมั้ยมาหาหน่อย " ผมก็บอกว่าว่าง พอผมไปถึงบ้านมันมันก็ถามว่า ความสัมพันธ์มันยังไง จะเปิดเผยได้ยัง ผมก็บอกว่าจะยังไงหล่ะนี่ยังไม่สนิทกันอีกหรอ มากกว่าแฟนอีกนะ มันบอกว่าต้องการไปไหนมาไหนด้วยแบบอิสระเปิดเผยสบายใจ ผมก็บอกว่าโอเครถ้าต้องการ แต่ถ้าเลิกกันต้องเลิกกันด้วยดีนะ

คือผมดูเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือป่าวครับ ผมดูแย่มั้ย ( อายุ 16ครับ )