คะเราเป็นนักศึกษาชั้นปีที่2 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ตอนปี2เทอม1และเทอม2จะมีวิชาของตัวภาคตัวหนึ่งที่จะต้องเรียนคะซึ่งวิชานี้โหดมากทั้งตัววิชาที่มีแต่คำนวณ และอาจารย์ที่โหด ตอนปี2เทอม1 ก็เรียนตามปกติคะก็ไม่ได้อะไรแต่อาจารย์แกก็จะมีศิษย์รักของแกพวกประจบประแจงทั้งหลายคะ เราก็จะจัดอยู่ในกลุ่มพวกที่อาจารย์ไม่ค่อยสนใจเท่าไรคุยด้วยบ้างครั้ง ประเด็นมันมีอยู่ว่า เวลาเรียนเราจะนั่งเรียนกะเพื่อนคนที่เป็นศิษย์รักอาจารย์คะนั่งแถวหน้าเลย เวลาทำแบบฝึกหัดอะไร เราจะเป็นคนทำเสดก่อนเพื่อนที่นั่งข้างๆตลอด อีเพื่อนที่เป็นศิษย์รักอาจารย์ก็จะลอกเราตลอดคะ พออาจารย์เดินมาดูตามโต๊ะก็จะดูแต่ของเพื่อนที่เป็นศิษย์รัก แล้วก็ชมใหญ่เลยคะเก่งมากทำดีมาก(อะไรว่ะฉันเป็นคนทำนะมันลอกฉันนะ) ส่วนของเราเหรอคะแค่เดินดูเฉยๆๆแล้วก็เชิดหน้าไป เทอมแรกก็ไม่ได้อะไรกับอาจารย์นะคะก็ช่างเหอะผ่านๆไปเรียนไปวันๆอาจารย์แกจะยังไงก็ช่างแกจะรักจะชอบใครก็ช่างแก(แต่ออกนอกหน้าเกินไปมันไม่สมควรมั้งคะ) ที่ไม่โอเคสุดก็เทอมสองนี้หละคะ เปิดเทอมมาวันแรกเจออาจารย์คาบแรก แกเช็คชื่อแล้วก็พูดเรื่องเกรดคะ ก็เช็คชื่อไปเรื่อยๆพูดไปเรื่อยๆพอมาถึงชื่อเพื่อนที่นั่งข้างๆเราคะ อาจารย์แกพูดว่า ทำไมหนูได้เกรดน้อยจัง(ได้Dคะ) อาจารย์คิดว่าหนูจะได้เกรดมากกว่านี้นะ เพราะหนูเปนคนทำแบบฝึกหัดเร็วแล้วเวลาให้ทำในห้องหนูก็ทำได้ (ซึ่งมันลอกเราทั้งนั้นคะเหอะๆ) พอมาถึงชื่อเราคะ แกพูดว่า ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะได้เกรดเยอะขนาดนี้(Aคะ) เพราะหน้าตาเธอดูไม่เข้าใจ(เอิ่มความรู้มันวัดกันที่หน้าตาเหรอคะไม่ได้วัดกันที่ความรู้ในสมองเหรอคะ งง มาก) แถมแก่ยังพูดอีกนะคะว่า หนู หนูอย่าโกรธอาจารย์นะ คือแบบว่าเวลาเรียนหน้าตาหนูดูไม่เข้าใจเมื่อเทียบกับเพื่อน(ศิษย์รักที่นั่งข้างๆคะ)หนูดูเหมือนจะทำข้อสอบไม่ได้ อือหือ คืออันเป็นอะไรที่ทำให้เราเสียใจและเสียความรู้สึกมากคะ เพราะไม่คิดว่าอาจารย์ที่เรานับถือ จะพูดแบบนี้ มันสมควรเหรอคะที่พูดแบบนี้อ่ะ เสียใจมากคะ แต่ก็ทำไรไม่ได้นอกจากยิ้ม ยิ้มแล้วก็ยิ้มจนหมดคาบนั้นไปคะ สงสัยมากคะว่าความรู้มันวัดกันที่หน้าตามากกว่าคามรู้ในสมองเหรอคะ
ปล.เราไม่รู้นะคะว่าอาจารย์ไม่ชอบหรือเกลียดอะไรเราแต่เราก็ไม่เคยทำอะไรให้อาจารย์ไม่พอใจนะคะเราก้อยู่เฉยๆของเราเวลาเรียนเราก็เรียน เราก็ไม่รู้จักอาจารย์มาก่อนด้วยคะ ไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ