....ความรักที่เกิดขึ้นจากความรู้สึก.. เวลารักใครมากๆ เราจะฝังใจกับคนคนนั้นเพียงคนเดียว ไม่มีเวลาไหนที่จะไม่คิดถึงเขาเลย..
ยิ่งรักมากและเขาก็เคยรักเรามากเช่นกัน มันจึงเหมือนกับว่า ชีวิตเราขาดเขาไม่ได้ และคิดตลอดเวลาว่า เราต้องได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่ว่าเราจะมีข้อเสียมากแค่ไหน เขาต้องรับเราได้ ยอมเรา และรักเราคนเดียว ไม่มีวันทิ้งเราไปอย่างแน่นอน.....
.....เพราะความรักจึงทำให้เรามั่นใจ จนลืมคิดไปว่า.. สัจธรรมของชีวิต การใช้ชีวิตคู่ มันไม่ได้ใช้แค่ความรักเพียงอย่างเดียว อย่าคิดว่าเรารักเขาแล้วเขาต้องอยู่กับเรา เรื่องหัวใจ ความรู้สึกเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่ว่าจะเป็นคำพูด การกระทำใส่ใจกันดีพอหรือยัง ทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน ใช้ใจฟังกันบ้างรึเปล่า? คนเราเวลารักใครมากๆ ยอมฟังยอมทำให้ทุกอย่าง แต่ถ้าต้องยอมจนกลายเป็น กล้ำกลืนฝืนทนมากๆเมื่อไหร่ ความรู้สึกรักจนหมดใจ อาจกลายเป็น ทนไม่ไหว ใจจะบอกให้พอ!
......ถึงแม้สุดท้ายแล้ว... ความรักต้องจบลง ไม่ว่าจะด้วยเหุตผลอะไรก็ตาม เราก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป.. จะผ่านเรื่องเลวร้ายมากมายสักแค่ไหน เลิกกับคนรัก ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครรัก อย่างน้อยเราก็ยังมีความรักที่แท้จริงอยู่ข้างๆเราเสมอ... ยังมีพ่อ มีแม่ มีคนที่รักและแคร์เราอีกมากมาย ขอเพียงเปิดใจ ไม่มองข้ามสิ่งดีๆที่อยู่รอบๆตัว
......จะรักใคร รักได้ แต่ถ้าผิดหวังเมื่อไหร่ อย่าให้รักนั้นย้อนกลับมาทำร้ายใจคนที่รักเรา เพราะเวลาที่เราเจ็บ! เขาอาจเจ็บมากกว่าเราด้วยซ้ำไป จงอดทนและใช้ชีวิตผ่านความผิดหวังนี้ไปให้ได้ ในโลกนี้ยังมีสิ่งดีๆอีกมากมาย... อย่ามัวเสียดาย อดีตที่มันผ่านไปแล้วอีกเลย...