"纪念花木兰；要学秦良玉"      "จี้เนี่ยนฮัวมู่หลาน เย่าเสวียฉินเหลียงอวี้"
หากฮัวมู่หลานยังเป็นที่ระลึกจดจำ ย่อมสมควรศึกษาเรื่องราวของฉินเหลียงอวี้

นี่เป็นวาทะของเฝิงอวี้เสียง ขุนศึกผู้รักชาติของจีนในยุคขุนศึก หลังการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงการ
ปกครองจากระบอบกษัตริย์ ไปสู่ระบอบสาธารณรัฐ กล่าวถึง "จอมทัพหญิง" ในตำนานของจีนสองคน
คือ ฮัวมู่หลาน กับ ฉินเหลียงอวี้

ฉินเหลียงอวี้


     มีชีวิตอยู่ราว ค.ศ.1574 - 1648 เป็นชาวเมืองจงโจว มณฑลเสฉวน ปัจจุบันคืออำเภอจงเสี้ยน
นครฉงชิ่ง นางกับผู้เป็นสามีคือ "หม่าเชียนเฉิง" พร้อมด้วยพี่ชายของนางคือ "ฉินปังผิง" กับน้องชายคือ "ฉินหมินผิง"
และบุตรชายคือ "หม่าเสียงหลิน" ต่างรับราชการเป็นนายทหารในช่วงปลายราชวงศ์หมิง ได้สร้างวีรกรรมในสนามรบมามากมาย

    ทั้งในการปราบปรามความไม่สงบทางใต้ การสู้รบกับแมนจูที่เหลียวตงทั้งยังเคยนำทัพปกป้องเมืองหลวงในช่วงที่กองทัพของ
หวงไท่จี๋แห่งแมนจูยกทัพบุกประชิดปักกิ่งในปี ค.ศ.1644 จางเซี่ยนจงลุกฮือก่อกบฎต่อราชวงศ์หมิง นำทัพโจมตีเสฉวน เขา
พยายามเกลี้ยกล่อมให้ฉินเหลียงอวี้ยอมจำนนแก่ตน

ฉินเหลียงอวี้ตอบกลับจนกลายเป็นวาทะอันโด่งดังว่า
" 我兄弟二人都战死沙场，我一个妇人，受国恩二十年。到现在这种地步，也敢与贼势不两立"
(พี่น้องของข้าทั้งสองคน ต่างพลีชีพในสมรภูมิกลางทะเลทรายกันดาร เพื่อปกป้องชาติบ้านเมือง ตัวข้าเองนั้น ก็ตะลุยในสนามรบ
สร้างความชอบแก่แผ่นดินมากว่า 20 ปี ถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะให้ข้ายอมจำนนกับพวกโจรกบฏหรือ?)

  จางเซี่ยนจงเมื่อเห็นว่านางยืนกรานต่อสู้จนถึงที่สุด ทั้งยังจัดวางกำลังรักษาการณ์อย่างเข้มแข็ง ก้เลยไม่กล้าบุก
ตีอย่างผลีผลาม ได้แต่หลีกทางไปโจมตีที่อื่นต่อไปฉินเหลียงอวี้ถึงแก่กรรมในปี ค.ศ.1646 หลังจากที่จางเซี่ยนจง
ถูกทหารแมนจูฆ่าตาย ราชวงศ์หมิงถูกหลี่จื้อเฉิงโค่นล้มไป ด้วยจิตใจอันเศร้ารันทดที่มิอาจปกป้องบ้านเมือง
ที่ตนรักได้ ฉินเหลียงอวี๋ ถึงแก่กรรมด้วยวัย 75 ปี ในปี 1648