ตอนเด็กๆ เคยได้ยินมาตลอดว่า “อย่าหัวเราะมาก เดี๋ยวกรามค้างหรอก”
ก็อดคิดไม่ได้ว่าใครมันจะฮา.. อ้าปากค้างได้ขนาดนั้น
…..จนมาเจอกับตัวจริงๆ…..
บ่ายวันหนึ่ง ในห้องทำงาน อากาศเย็นๆ บรรยากาศเงียบๆ
ผู้จัดการและผมนั่งคู่กันอยู่หลังห้อง พิมพ์งานอยู่หน้าคอมปกติ
สักพักนึง ผมรู้สึกง่วงอย่างบอกไม่ถูก เผลอหาวไปหลายครั้ง
จนผู้จัดการถามว่า “กาแฟหน่อยไหม” ผมรีบตอบปฏิเสธไปทันที “ไม่เป็นไรครับ”
หลังจากนั้นไม่นาน ผมเผลอหาวไปแบบเต็มเหนี่ยว
กึก!!!!!! เสียงดังก้องหูเลยครับ
ปรากฏว่า กรามค้างงงงงครับ…. หุบปากลงไม่ได้
ผมรีบปิดปาก ลองขยับกรามไปมาดู มันก็ไม่ลงครับ
(เหมือนฟันกรามมันค้ำกันไว้ แต่ไม่เจ็บนะครับ แค่หุบปากลงไม่ได้จริงๆ )
ทำยังไงละที่นี้ จะเป็นอะไรไหมนี่เรา (ผมคิดในใจ)
และพยายามทดลองขยับกรามและช่วยเหลือตัวเองอยู่สักพัก
พี่ผู้จัดการเห็นท่าผมดูไม่ปกติ ลุกลี้ลุกลน จึงหันมาถามว่า “เป็นอะไรของเธอ”
ผมเปิดปากออกมา และพูดว่า “อาม อ้าง อับ อี้” (กรามค้างครับพี่)
สิ้นเสียงผมพูดเท่านั้นละ …..
“555555555555555555555” ผู้จัดการผม ขำก่อนเลย……. ^^”
หลังจากผู้จัดการอิ่มหนำกับการหัวเราะแล้ว ก็เรียกพนักงานคนอื่นๆให้มาช่วย…………..
….มาช่วย หัวเราะ ครับ เสียงฮานี่ลั่นห้องเลยยยยยยย
ตัวผมเองยังอ้าปากแบบยิ้มๆเลย (ขำตัวเอง)
เวลาผ่านไปสักพัก ผมเริ่มประคองน้ำลายไม่อยู่แล้วครับ เริ่มไหลแล้ว….ติ๋งๆๆๆ
“ใครกะได้ ขอทิชชู่หน่อยเร็ว 5555” พี่พนักงานท่านนึงตะโกนเสียงดัง
พร้อมยื่นทิชชู่และผ้าปิดปากแบบกันฝุ่นมาให้
พนักงานสี่ห้าคน ช่วยกันพาผมไปที่ห้องพยาบาล (ทั้งๆที่ผมก็ปกติ เดินเองได้ ไม่ได้เจ็บปวดอะไร)
จะมาพยุงอะไรกันตั้งสามสี่คนครับ ……
หลังจากที่ผมถึงห้องพยาบาล พนักงานยืนรอบห้องเต็มไปหมดครับ แบบว่าไม่เคยเห็น ของแปลก
พยาบาลสุดสวยประจำโรงงาน เห็นผมปุ๊บ รีบมาทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นทันที
พยาบาลสวมถุงมือ แล้วเอานิ้วโป้งสอดเข้าไปในปาก กดไว้ที่ฟันกรามล่างทั้งสองข้าง
แล้วออกแรงกดฟันกรามล่างลง เพื่อจะให้หลบฟันกรามบน ให้มันเข้าที่
(ผมรู้สึกได้ถึงความพยายามของพี่เขา)
แต่ยังครับ….แรงพยาบาลสาวไม่พอกับกรามอันแข็งแกร่งของผมครับ
สรุปว่า ผมยังอ้าปากค้างอยู่ และตอนนี้เริ่มแถมมาด้วย น้ำลายไหลไม่ขาดสาย
รถตู้สิครับ รอช้าอยู่ใย รีบไปโรงพยาบาลในบัดดล….
พอถึงโรงพยาบาล ผมทำตัวดูปกติมากครับ ไม่แสดงอาการอะไร (มีผ้าปิดปากไว้)
ลงทะเบียนคนไข้ตามปกติ นั่งรอคิว รอคิว และรอคิว….
นึกภาพตามนะครับ ผู้ชายมีผ้าปิดปาก นั่งอ้าปากค้าง รอคิว คอยเช็ดน้ำลายอยู่เรื่อยๆ
คิดแล้วก็ขำตัวเอง……....
ช่วงที่นั่งรอ ผมแอบเข้าห้องน้ำไปส่องกระจกดูด้วยนะครับ
เฮ้ยยยย!!! นั่นใครว่ะนั่น!!!! (ผมตกใจตัวเอง)
คนในกระจก หน้าเรียวยาว เป็น V shape เลยครับ
สีหน้าซีด ออกเหลือง แบบเห็นได้ชัด เพิ่งรู้ว่าตัวเองหน้าซีด แต่ไม่ยักกะเจ็บนะ…..
555555 นึกแล้วก็ขำตัวเองจริงๆ
ถึงคิวเข้าพบหมอแล้วครับ
เดินเข้าห้องมา เปิดผ้าปิดปากออก
นั่นแน่!!! คุณพยาบาลแอบยิ้มครับ ผมเห็นนะ….
จะหัวเราะ ผมก็ไม่ว่าหรอกครับ ผมโดนมาเยอะแล้ว 5555++++ (อันนี้คิดในใจ)
คุณหมอก็จัดแจงทำเหมือนพยาบาลที่โรงงานเลยครับ
เอานิ้วเข้าไปกดฟันกราม ……. สองทีได้ครับ…..
เย้ๆๆๆๆๆ หุบปากได้แล้ว ขอบคุณคุณหมอครับ
โล่งกันไปเลยทีเดียว………
พอกลับถึงโรงงาน คงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าจะครื้นเครงขนาดไหน…………….
555555555555555555+++++
#จบดีกว่าครับ ^^
หาวจน กรามค้าง …. ฮาจริงๆ... เชื่อผมเถอะ!!!!
ก็อดคิดไม่ได้ว่าใครมันจะฮา.. อ้าปากค้างได้ขนาดนั้น
…..จนมาเจอกับตัวจริงๆ…..
บ่ายวันหนึ่ง ในห้องทำงาน อากาศเย็นๆ บรรยากาศเงียบๆ
ผู้จัดการและผมนั่งคู่กันอยู่หลังห้อง พิมพ์งานอยู่หน้าคอมปกติ
สักพักนึง ผมรู้สึกง่วงอย่างบอกไม่ถูก เผลอหาวไปหลายครั้ง
จนผู้จัดการถามว่า “กาแฟหน่อยไหม” ผมรีบตอบปฏิเสธไปทันที “ไม่เป็นไรครับ”
หลังจากนั้นไม่นาน ผมเผลอหาวไปแบบเต็มเหนี่ยว
กึก!!!!!! เสียงดังก้องหูเลยครับ
ปรากฏว่า กรามค้างงงงงครับ…. หุบปากลงไม่ได้
ผมรีบปิดปาก ลองขยับกรามไปมาดู มันก็ไม่ลงครับ
(เหมือนฟันกรามมันค้ำกันไว้ แต่ไม่เจ็บนะครับ แค่หุบปากลงไม่ได้จริงๆ )
ทำยังไงละที่นี้ จะเป็นอะไรไหมนี่เรา (ผมคิดในใจ)
และพยายามทดลองขยับกรามและช่วยเหลือตัวเองอยู่สักพัก
พี่ผู้จัดการเห็นท่าผมดูไม่ปกติ ลุกลี้ลุกลน จึงหันมาถามว่า “เป็นอะไรของเธอ”
ผมเปิดปากออกมา และพูดว่า “อาม อ้าง อับ อี้” (กรามค้างครับพี่)
สิ้นเสียงผมพูดเท่านั้นละ …..
“555555555555555555555” ผู้จัดการผม ขำก่อนเลย……. ^^”
หลังจากผู้จัดการอิ่มหนำกับการหัวเราะแล้ว ก็เรียกพนักงานคนอื่นๆให้มาช่วย…………..
….มาช่วย หัวเราะ ครับ เสียงฮานี่ลั่นห้องเลยยยยยยย
ตัวผมเองยังอ้าปากแบบยิ้มๆเลย (ขำตัวเอง)
เวลาผ่านไปสักพัก ผมเริ่มประคองน้ำลายไม่อยู่แล้วครับ เริ่มไหลแล้ว….ติ๋งๆๆๆ
“ใครกะได้ ขอทิชชู่หน่อยเร็ว 5555” พี่พนักงานท่านนึงตะโกนเสียงดัง
พร้อมยื่นทิชชู่และผ้าปิดปากแบบกันฝุ่นมาให้
พนักงานสี่ห้าคน ช่วยกันพาผมไปที่ห้องพยาบาล (ทั้งๆที่ผมก็ปกติ เดินเองได้ ไม่ได้เจ็บปวดอะไร)
จะมาพยุงอะไรกันตั้งสามสี่คนครับ ……
หลังจากที่ผมถึงห้องพยาบาล พนักงานยืนรอบห้องเต็มไปหมดครับ แบบว่าไม่เคยเห็น ของแปลก
พยาบาลสุดสวยประจำโรงงาน เห็นผมปุ๊บ รีบมาทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นทันที
พยาบาลสวมถุงมือ แล้วเอานิ้วโป้งสอดเข้าไปในปาก กดไว้ที่ฟันกรามล่างทั้งสองข้าง
แล้วออกแรงกดฟันกรามล่างลง เพื่อจะให้หลบฟันกรามบน ให้มันเข้าที่
(ผมรู้สึกได้ถึงความพยายามของพี่เขา)
แต่ยังครับ….แรงพยาบาลสาวไม่พอกับกรามอันแข็งแกร่งของผมครับ
สรุปว่า ผมยังอ้าปากค้างอยู่ และตอนนี้เริ่มแถมมาด้วย น้ำลายไหลไม่ขาดสาย
รถตู้สิครับ รอช้าอยู่ใย รีบไปโรงพยาบาลในบัดดล….
พอถึงโรงพยาบาล ผมทำตัวดูปกติมากครับ ไม่แสดงอาการอะไร (มีผ้าปิดปากไว้)
ลงทะเบียนคนไข้ตามปกติ นั่งรอคิว รอคิว และรอคิว….
นึกภาพตามนะครับ ผู้ชายมีผ้าปิดปาก นั่งอ้าปากค้าง รอคิว คอยเช็ดน้ำลายอยู่เรื่อยๆ
คิดแล้วก็ขำตัวเอง……....
ช่วงที่นั่งรอ ผมแอบเข้าห้องน้ำไปส่องกระจกดูด้วยนะครับ
เฮ้ยยยย!!! นั่นใครว่ะนั่น!!!! (ผมตกใจตัวเอง)
คนในกระจก หน้าเรียวยาว เป็น V shape เลยครับ
สีหน้าซีด ออกเหลือง แบบเห็นได้ชัด เพิ่งรู้ว่าตัวเองหน้าซีด แต่ไม่ยักกะเจ็บนะ…..
555555 นึกแล้วก็ขำตัวเองจริงๆ
ถึงคิวเข้าพบหมอแล้วครับ
เดินเข้าห้องมา เปิดผ้าปิดปากออก
นั่นแน่!!! คุณพยาบาลแอบยิ้มครับ ผมเห็นนะ….
จะหัวเราะ ผมก็ไม่ว่าหรอกครับ ผมโดนมาเยอะแล้ว 5555++++ (อันนี้คิดในใจ)
คุณหมอก็จัดแจงทำเหมือนพยาบาลที่โรงงานเลยครับ
เอานิ้วเข้าไปกดฟันกราม ……. สองทีได้ครับ…..
เย้ๆๆๆๆๆ หุบปากได้แล้ว ขอบคุณคุณหมอครับ
โล่งกันไปเลยทีเดียว………
พอกลับถึงโรงงาน คงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าจะครื้นเครงขนาดไหน…………….
555555555555555555+++++
#จบดีกว่าครับ ^^