ชีวิตคู่ แค่ความรักมันไม่พอนะคะ
อีกอย่าง ปัญหาเรื่องโรคซึมเศร้าและอาการแนวๆไพโบล่าของแตงโมเองก็น่าจะเป็นหนึ่งในชนวนที่ทำให้เกิดปัญหานะสม
เรามองจากญาติเราเลยค่ะ คือเห็นชัดเจนมาก
ฝ่ายหญิงตามที่คนมองคือเป็นคนใจเย็น  ใจดี  มีน้ำใจ ใจกว้าง  รักเด็ก  น่ารัก
แต่สิ่งที่ฝ่ายชายเจอหลังจากแต่งงานไปแล้วคือเอาแต่ใจ  ประชดประชัน  ชอบคิดเล็กคิดน้อย  
คิดเองเออเองแล้วก็ด่าโดยที่ไม่ถามเหตุผลจากอีกฝ่ายเลย คือโมโหอะไรก็ด่า  แล้วด่าเป็นคุ้งเป็นแคว  
จากที่น่ารักอยู่ก็เหมือนปีศาจเข้า  พอโมโหมากๆก็หยิบข้าวของเสื้อผ้าฝ่ายชายโยนออกมานอกบ้าน
วันดีคืนดีน้อยใจสามีมากๆก็ลุกขึ้นมาพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วเอาออกไปวางนอกบ้าน
ที่เคยเห็นอาการหนักมากๆ ก็คือหอบเสื้อผ้าสามีไปเผาเพราะไม่สบอารมณ์เรื่องอะไรสักอย่าง
แต่พออารมณ์ดีก็กลับมาทำตัวดีค่ะ
พอการทะเลาะมันเกิดปัญหาสะสมมาเรื่อยๆ คือฝ่ายชายพยายามทนและพยายามเข้าใจ แต่พอมันซ้ำเดิมเรื่อยๆ และเจอแบบเดิมเรื่อยๆ
ฝ่ายหญิงไม่เคยดีขึ้น ยังเอาแต่ใจ ประชดประชัน  สร้างความเครียดให้เรื่อยๆ
สุดท้ายชีวิตคู่เลยจบลงในปีที่ 8 หรือ 9 นี่แหละ
เรารู้จักทั้งคู่ แล้วก็รู้มาตลอดว่าฝ่ายหญิงเป็นแบบนั้น ซึ่งมีแต่คนสนิทเท่านั้นที่รู้
ตอนแรกที่แต่งงานฝ่ายชายคิดว่ารับได้ค่ะ เพราะฝ่ายหญิงไม่ได้แสดงท่าทีด้านลบออกมามาก
แค่แสดงออกบ้างในบางครั้ง  ออกแนวควบคุมตัวเองได้  แต่พอแต่งงานแล้ว เป็นเจ้าของแล้ว  มันก็ค่อยๆมากขึ้น
เราไม่แน่ใจว่าอาการของฝ่ายหญิงที่เรารู้จักอยู่ในระดับไหน  แต่คิดว่าน่าจะน้อยกว่าอาการของแตงโมพอสมควร
พอมาเจอเหตุการณ์ของแตงโม ก็ไม่รู้สึกว่าฝ่ายชายผิดค่ะ เพราะคนที่เรารู้จักก็เลือกที่จะเงียบเหมือนกัน

จุดนี้ เราว่าเราเข้าใจทั้งสองฝั่งนะ ไม่มีใครผิดหรอก แต่มันคือความเข้ากันไม่ได้มากกว่า

มีหลายเรื่องที่โตโน่ไม่เคยพูดเเละเงียบตลอดที่คนอื่นไม่รู้ หลายคนรู้เเต่ต้องเก็บไว้เพราะโตโน่เลือกที่จะไม่ให้พูด

โตโน่เคยสัมภาษณ์ว่ารักเค้าเหมือนกัน แต่รักอย่างเดียวมันไม่พอ มันต้องเข้าใจด้วย
มันไม่เข้าใจกันเลย..

และเราว่า แตงโมขนาดตายแทนได้ คงรักสุดๆ คงไม่อยากให้ไปไหน
อาการซึมเศร้า คงอยากมีใครอยู่ด้วยตลอด ซึ่งความเป็นจริงแล้ว
ชีวิตจริงมันทำอย่างนั้นไม่ได้
เราต้องรักกันเหมือนต้นไม้สองต้น ที่อยู่ข้างๆกันในระยะที่เหมาะสม
ไม่ใช่อยู่ใต้ร่มเงาของกันและกันมันจะไม่เจริญ งอกงามได้..

คนที่รักมากเกินไป ก้อไม่ต่างจากคนที่ป่วยทางจิต อยู่ด้วยยากอ่ะ