นิทานจากหัวอกลูกผู้หญิงคนหนึ่ง...
ชายหญิงวัยรุ่นคู่หนึ่งรักกันมา 3 ปี แต่กว่าที่ทั้งคู่จะคบและรักกันได้นั้นจะต้องผ่านเรื่องราวความโศกเศร้ามานับครั้งไม่ถ้วน...โดยแฟนเก่าของวัยรุ่นชายเข้ามาก่อกวนและสร้างความรำคาญนับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่ชายหญิงตกลงคบกับ ซึ่งแฟนเก่าระรานชายหญิงทั้งคู่มาประมาณ 1 ปีและก็ยอมเลิกราไป ซึ่งในตอนนั้นวัยรุ่นหญิงต้องเผชิญกับความโศกเศร้าและความเสียใจมาโดยตลอดเพราะวัยรุ่นชายเป็นคนขี้สงสาร ใจอ่อน โลเล ไม่สามรถเลือกคบใครคนใดคนนึงได้ ...แต่เมื่อ 1 ปีผ่านไปทั้งคู่ก็ผ่านเหตุการณ์แย่ๆนั้นมาได้ จนเข้าสู่ปีที่ 2 ความรักของทั้งคู่สุกงอม ฝ่ายหญิงพาไปพบครอบครัว ฝ่ายชายพาไปพบครอบครัว ทุกอย่างลงตัว จนฝ่ายชายเอ่ยปากและสัญญาว่าจะแต่งงานสร้างครอบครัวกับฝ่ายหญิง ...ความรักของทั้งคู่ดำเนินมาเรื่อยๆ จนเข้าปีที่ 3 ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ความงี่เง่า และความเบื่อหน่ายเริ่มเข้ามาเยือนทั้งคู่ และเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น รวมทั้งไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เนื่องจากฝ่ายชายมีหน้าที่ความรับผิดชอบมากขึ้น และเปลี่ยนงาน จนการแต่งงานที่ตกลงกันไว้ก็เลื่อนออกไปและไม่พูดถึงมันอีกเลย ฝ่ายหญิงเริ่มรู้สึกอึดอัดที่ฝ่ายชายไม่ค่อยมีเวลา และนั่นเริ่มเป็นประเด็นที่ทำให้ทั้งคู่ห่างเหินทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น จนฝ่ายชายได้เผลอไผลนอกใจไปมีหญิงอื่น และกลับมาบอกกับฝ่ายหญิงและขอเลิกราในที่สุด ฝ่ายหญิงเสียใจและยอมรับความจริงไม่ได้ จึงคิดสั้นเพราะทั้งหมดของหัวใจได้มอบให้กับฝ่ายชายไปหมดแล้ว ทั้งๆที่มีผู้ชายมากมายเข้ามาเสนอความรักให้ แต่ฝ่ายหญิงก็ไม่คิดนอกใจเลยสักครั้ง ...พอความเสียใจและความผิดหวังเข้ามาครอบงำทั้งคู่ ฝ่ายหญิงจึงขอให้ฝ่ายชายให้โอกาสฝ่ายหญิงได้แก้ตัว ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง โดยที่ฝ่ายหญิงไม่รู้มาก่อนเลยว่าฝ่ายชายนอกใจ หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ ทั้งคู่ก็ยังหาจุดจบของความผิดหวังนี้ไม่ได้ แต่ก็ยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันต่อไป โดยที่ฝ่ายหญิงก็เฝ้าปรับ ปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองตามที่ได้ให้สัญญาเอาไว้ และดันมารู้ว่าฝ่ายชายนอกใจเธอมาแล้วหลายครั้ง และครั้งล่าสุดที่ฝ่ายหญิงรู้ เธอก็ได้ขอให้ฝ่ายชายเลิก แต่ฝ่ายชายก็ปฏิเสธและยืนยันจะเลิกกับฝ่ายหญิง โดยให้เหตุผลว่า ฝ่ายหญิงไม่มีในสิ่งที่ผู้หญิงอีกคนมีคือความสบายใจ และขอให้ฝ่ายหญิงยอมรับ ถ้ายังอยากให้ฝ่ายชายอยู่ด้วยจะต้องทำใจให้ได้ว่าฝ่ายชายหมดรักและจะมีแค่ร่างกายเท่านั่นที่จะอยู่กับฝ่ายหญิง แต่หัวใจได้มอบให้กับผู้หญิงอีกคนไปแล้ว...ฝ่ายหญิงเสียใจแต่เพราะรักมากก็ต้องยอมทำใจ อยู่กับความรู้สึกล้มเหลว แต่ก็ไม่ละความพยายามและทำดีต่อไป เผื่อว่าวันนึงฝ่ายชายจะเห็นถึงความรักของเธอบ้าง ...การดำรงอยู่ของทั้งคู่ก็ผ่านมาได้ 1 เดือน ทุกอย่างเริ่มจะกลับมา ฝ่ายชายก็เหมือนจะกลับมาดูแลฝ่ายหญิงมากขึ้น เนื่องจากความผูกพันธ์ ที่ทั้งสองมีให้กันรวมถึงการร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แต่ฝ่ายชายก็ยังคบกับผู้หญิงอีกคนด้วย และฝ่ายหญิงก็รับรู้มาตลอด แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกใจจะเก็บความรู้สึกเสียใจเอาไว้เพียงลำพัง เพราะเป้าหมายของเธอคือทำให้ฝ่ายชายกลับมารักเธอเหมือนเดิม ในช่วงแรกๆเธอติดตามและดูความเคลื่อนไหวของฝ่ายชายมาตลอด แต่มันก็ดันเป็นเรื่องที่น่ารำคาญสำหรับฝ่ายชาย ฝ่ายหญิงจึงปรับเปลี่ยนความคิดและเริ่มปล่อยวาง จนเข้าสู่เดือนที่ 2 ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นฝ่ายชายเริ่มมอบความรักให้กับฝ่ายหญิงบ้าง และดูแลให้ความห่วงใยกับฝ่ายหญิง แต่ก็ยังมีเส้นบางๆที่ไม่สามรถทำได้เต็มที่นักเพราะฝ่ายชายก็ยังคบและให้ความรักกับผู้หญิงอีกคนอยู่ พอเข้าเดือนที่ 3 ทั้งคู่เริ่มคุยกันมากขึ้น และมีครอบครัวทั้ง 2 ฝ่ายมาให้กำลังใจ เสริมสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัวมากขึ้น ทั้งคู่กลับมามีความรู้สึกที่ดีให้กันเหมือนเดิม และทั้งคู่เริ่มคุยกันเรื่องการมีลูก ฝ่ายชายอยากมีลูกมากเนื่องจากอายุที่เพิ่มขึ้น และฝ่ายชายได้บอกกับฝ่ายหญิงว่าถ้ามีลูก จะสามารถจบทุกเรื่องราวคาราคาซังต่างๆลงได้ เพราะฝ่ายชายจะไม่ยอมให้ลูกที่เกิดมาต้องมีปัญหาเด็ดขาด ฝ่ายหญิงเริ่มใจอ่อนและบวกกับว่าไหนๆก็จะใช้ชีวิตร่วมกันกับฝ่ายชายแล้วก็ไม่ติดปัญหาอะไร แต่กระนั้นเลยฝ่ายชายก็ยังมีการติดต่อคบหากับผู้หญิงอีกคน และฝ่ายหญิงเริ่มรู้สึกว่า 3 เดือนที่ผ่านมานี้เธอจะต้องแบกรับความรู้สึกแย่มาโดยตลอด และอดทนกับการรับรู้ว่าฝ่ายชายยังมีการติดต่อคบหากับผู้หญิงคนนั้น เธอคิดว่าเธออดทนมามากพอแล้ว เธอไม่สามรถที่จะถูกทำลายความรู้สึกแบบนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ฝ่ายหญิงจึงตัดสินใจที่จะโทรหาผู้หญิงที่ฝ่ายชายคบอยู่อีกคนและจบปัญหานี้ด้วยตัวของเธอเองเพราะที่ผ่านมาเธอให้เกียรติฝ่ายชายไปแก้ไขปัญหานี้ตั้งแต่เดือนแรกที่มีปัญหา แต่ฝ่ายชายกลับไม่ได้ทำอะไรเลย โดยให้เหตุผลว่าตัวเองเป็นคนขี้สงสารไม่อยากจะทำให้ผู้หญิงอีกคนเสียใจ ฝ่ายหญิงตัดสินใจโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นและสอบถามเรื่องราวต่างๆนาๆที่เธออยากรู้ โดยที่เธอก็ทั้งเจ็บ เสียใจ และสงสารผู้หญิงคนนั้นด้วยเช่นกัน เพราะฝ่ายชายให้ความหวังว่าจะเลิกกับฝ่ายหญิงและจะมาคบกัน โดยตอนแรกผู้หญิงคนนั้นรับรู้ว่าฝ่ายชายกับฝ่ายหญิงเลิกกันแล้ว แต่มารู้ตอนหลังว่ายังไม่ได้เลิก และทนคบกันเพียงเพราะผู้หญิงกลัวเจ็บและทำใจไม่ได้เพราะรักฝ่ายชายมากเหมือนกัน ฝ่ายหญิงได้ยินทุกคำพูดที่สอบถามมาก็ถึงกับอึ้งและเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งโกรธ ทั้งแค้น และสงสารเพราะเห็นว่าหัวอกลูกผู้หญิงเหมือนกัน แต่ก็ตกลงกันไม่ได้เพราะผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สามารถตอบได้ว่าจะเอายังไงต่อไป เพราะทั้งรักและกลัวเจ็บถ้าจะถอยออกมา ฝ่ายหญิงรับรู้และจบบทสนทนาและได้ส่งข้อความไปหาผู้หญิงคนนั้นว่าถ้าหาจุดจบของเรื่องนี้ไม่ได้ก็อยู่เป็นรัก 3 เศร้าไปแบบนี้แหละ แต่ด้วยความที่ฝ่ายหญิงได้ตัดสินใจมาแต่แรกแล้วว่าอยากให้เรื่องนี้มันจบ และไม่อยากให้ตัวเองต้องทุกข์ใจอีกแล้ว ฝ่ายหญิงเลยส่งข้อความหาฝ่ายชายเพื่อบอกให้ฝ่ายชายเลือกคบคนใดคนนึง เพื่อจบปัญหานี้ลงซะจะได้ไม่ต้องยืดเยื้อ และเสียใจกันอีก และฝ่ายชายก็ได้ให้คำตอบมาว่าเลือกฝ่ายหญิง พอฝ่ายหญิงทราบดังนั้นจึงส่งข้อความไปหาผู้หญิงคนนั้น และเอาข้อความที่คุยกับฝ่ายชายให้ดู พร้อมกับสอนและให้กำลังใจผู้หญิงคนนั้น โดยไม่ได้มีเจตนาเยาะเย้ยหรือซ้ำเติม แต่ผู้หญิงก็ได้ส่งข้อความไปหาฝ่ายชาย และฝ่ายชายก็กลับมาต่อว่าฝ่ายหญิงว่าส่งข้อความไปเยาะเย้ยซ้ำเติมผู้หญิงทำไม อย่าทำให้ฝ่ายชายคิดว่าเลือกคนผิด พอฝ่ายหญิงเห็นข้อความก็อธิบายถึงเหตุผลว่าไม่ได้ต้องการจะซ้ำเติม แต่เพียงต้องการให้มันจบ และได้สอนและให้กำลังใจรวมทั้งปลอบใจผู้หญิงด้วย ทั้งๆที่เธอก็เสียใจและเจ็บปวดเช่นเดียวกัน ฝ่ายหญิงคิดว่าถ้าฝ่ายชายไม่เลือกเธอ เธอก็จะเคารพการตัดสินใจของฝ่ายชายและพร้อมที่จะให้โอกาสตัวเองต่อไป แต่ถ้าฝ่ายชายเลือกเธอ เธอก็จะขอให้ฝ่ายชายหยุดเรื่องราวที่ทำให้ทุกคนเสียใจ และเดินหน้าต่อไป...
เรื่องราวผ่านมาแล้ว 1 คืน ฝ่ายหญิงเฝ้าถามตัวเองและทบทวนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่แน่ใจว่าฝ่ายชายคิดผิดรึเปล่าที่เลือกเธอ...เธออยากให้ฝ่ายชายบอกกับเธอตรงๆ ไม่อยากให้ฝ่ายชายทำร้ายกันด้วยวิธีแบบนี้น้ำตาของเธออาจจะไม่มีค่าพอ แต่มันไม่ได้มีไว้สำหรับความเสียใจกับสิ่งที่ต้องรู้และสิ่งที่ต้องเห็น...มันเจ็บปวดที่ต้องรู้ว่าคนที่เธอรักหมดหัวใจเค้ากำลังเสียใจที่เค้าเลือกคนผิด...นั่นก็คือเธอ...
#จะมีซักกี่คนที่รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เธอต้องเจอ
#เธอต้องเผชิญกับความรู้สึกอะไรบ้าง
#เธอต้องปลอบใจผู้หญิงอีกคนทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนทำร้ายเธอร่วมกับคนรักของเธอ
#เธอต้องเก็บความรู้สึกเสียใจเอาไว้เพียงลำพังเพราะไม่อยากให้ใครลำบากใจ
...เรื่องราวเหมือนจะลงเอยด้วยดี แต่ฝ่ายชายก็รักผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน และเสียใจที่ไม่สามารถคบกับผู้หญิงคนนั้นต่อไปได้ และได้เขียนข้อความตัดพ้อถึงผู้หญิงคนนั้นอย่างคร่ำครวญ ฝ่ายหญิงได้เห็นข้อความที่ฝ่ายชายเขียนให้กับผู้หญิง ถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เพราะรู้อยู่ว่าทั้ง 2 ก็รักกันจากหลักฐานที่เธอเจนในโทรศัพท์ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเก็บความรู้สึกเสียใจและทรมานหัวใจไว้เพียงผู้เดียว...
คนที่ถูกเลือก
ชายหญิงวัยรุ่นคู่หนึ่งรักกันมา 3 ปี แต่กว่าที่ทั้งคู่จะคบและรักกันได้นั้นจะต้องผ่านเรื่องราวความโศกเศร้ามานับครั้งไม่ถ้วน...โดยแฟนเก่าของวัยรุ่นชายเข้ามาก่อกวนและสร้างความรำคาญนับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่ชายหญิงตกลงคบกับ ซึ่งแฟนเก่าระรานชายหญิงทั้งคู่มาประมาณ 1 ปีและก็ยอมเลิกราไป ซึ่งในตอนนั้นวัยรุ่นหญิงต้องเผชิญกับความโศกเศร้าและความเสียใจมาโดยตลอดเพราะวัยรุ่นชายเป็นคนขี้สงสาร ใจอ่อน โลเล ไม่สามรถเลือกคบใครคนใดคนนึงได้ ...แต่เมื่อ 1 ปีผ่านไปทั้งคู่ก็ผ่านเหตุการณ์แย่ๆนั้นมาได้ จนเข้าสู่ปีที่ 2 ความรักของทั้งคู่สุกงอม ฝ่ายหญิงพาไปพบครอบครัว ฝ่ายชายพาไปพบครอบครัว ทุกอย่างลงตัว จนฝ่ายชายเอ่ยปากและสัญญาว่าจะแต่งงานสร้างครอบครัวกับฝ่ายหญิง ...ความรักของทั้งคู่ดำเนินมาเรื่อยๆ จนเข้าปีที่ 3 ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ความงี่เง่า และความเบื่อหน่ายเริ่มเข้ามาเยือนทั้งคู่ และเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น รวมทั้งไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เนื่องจากฝ่ายชายมีหน้าที่ความรับผิดชอบมากขึ้น และเปลี่ยนงาน จนการแต่งงานที่ตกลงกันไว้ก็เลื่อนออกไปและไม่พูดถึงมันอีกเลย ฝ่ายหญิงเริ่มรู้สึกอึดอัดที่ฝ่ายชายไม่ค่อยมีเวลา และนั่นเริ่มเป็นประเด็นที่ทำให้ทั้งคู่ห่างเหินทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้น จนฝ่ายชายได้เผลอไผลนอกใจไปมีหญิงอื่น และกลับมาบอกกับฝ่ายหญิงและขอเลิกราในที่สุด ฝ่ายหญิงเสียใจและยอมรับความจริงไม่ได้ จึงคิดสั้นเพราะทั้งหมดของหัวใจได้มอบให้กับฝ่ายชายไปหมดแล้ว ทั้งๆที่มีผู้ชายมากมายเข้ามาเสนอความรักให้ แต่ฝ่ายหญิงก็ไม่คิดนอกใจเลยสักครั้ง ...พอความเสียใจและความผิดหวังเข้ามาครอบงำทั้งคู่ ฝ่ายหญิงจึงขอให้ฝ่ายชายให้โอกาสฝ่ายหญิงได้แก้ตัว ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง โดยที่ฝ่ายหญิงไม่รู้มาก่อนเลยว่าฝ่ายชายนอกใจ หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ ทั้งคู่ก็ยังหาจุดจบของความผิดหวังนี้ไม่ได้ แต่ก็ยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันต่อไป โดยที่ฝ่ายหญิงก็เฝ้าปรับ ปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองตามที่ได้ให้สัญญาเอาไว้ และดันมารู้ว่าฝ่ายชายนอกใจเธอมาแล้วหลายครั้ง และครั้งล่าสุดที่ฝ่ายหญิงรู้ เธอก็ได้ขอให้ฝ่ายชายเลิก แต่ฝ่ายชายก็ปฏิเสธและยืนยันจะเลิกกับฝ่ายหญิง โดยให้เหตุผลว่า ฝ่ายหญิงไม่มีในสิ่งที่ผู้หญิงอีกคนมีคือความสบายใจ และขอให้ฝ่ายหญิงยอมรับ ถ้ายังอยากให้ฝ่ายชายอยู่ด้วยจะต้องทำใจให้ได้ว่าฝ่ายชายหมดรักและจะมีแค่ร่างกายเท่านั่นที่จะอยู่กับฝ่ายหญิง แต่หัวใจได้มอบให้กับผู้หญิงอีกคนไปแล้ว...ฝ่ายหญิงเสียใจแต่เพราะรักมากก็ต้องยอมทำใจ อยู่กับความรู้สึกล้มเหลว แต่ก็ไม่ละความพยายามและทำดีต่อไป เผื่อว่าวันนึงฝ่ายชายจะเห็นถึงความรักของเธอบ้าง ...การดำรงอยู่ของทั้งคู่ก็ผ่านมาได้ 1 เดือน ทุกอย่างเริ่มจะกลับมา ฝ่ายชายก็เหมือนจะกลับมาดูแลฝ่ายหญิงมากขึ้น เนื่องจากความผูกพันธ์ ที่ทั้งสองมีให้กันรวมถึงการร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แต่ฝ่ายชายก็ยังคบกับผู้หญิงอีกคนด้วย และฝ่ายหญิงก็รับรู้มาตลอด แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกใจจะเก็บความรู้สึกเสียใจเอาไว้เพียงลำพัง เพราะเป้าหมายของเธอคือทำให้ฝ่ายชายกลับมารักเธอเหมือนเดิม ในช่วงแรกๆเธอติดตามและดูความเคลื่อนไหวของฝ่ายชายมาตลอด แต่มันก็ดันเป็นเรื่องที่น่ารำคาญสำหรับฝ่ายชาย ฝ่ายหญิงจึงปรับเปลี่ยนความคิดและเริ่มปล่อยวาง จนเข้าสู่เดือนที่ 2 ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นฝ่ายชายเริ่มมอบความรักให้กับฝ่ายหญิงบ้าง และดูแลให้ความห่วงใยกับฝ่ายหญิง แต่ก็ยังมีเส้นบางๆที่ไม่สามรถทำได้เต็มที่นักเพราะฝ่ายชายก็ยังคบและให้ความรักกับผู้หญิงอีกคนอยู่ พอเข้าเดือนที่ 3 ทั้งคู่เริ่มคุยกันมากขึ้น และมีครอบครัวทั้ง 2 ฝ่ายมาให้กำลังใจ เสริมสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัวมากขึ้น ทั้งคู่กลับมามีความรู้สึกที่ดีให้กันเหมือนเดิม และทั้งคู่เริ่มคุยกันเรื่องการมีลูก ฝ่ายชายอยากมีลูกมากเนื่องจากอายุที่เพิ่มขึ้น และฝ่ายชายได้บอกกับฝ่ายหญิงว่าถ้ามีลูก จะสามารถจบทุกเรื่องราวคาราคาซังต่างๆลงได้ เพราะฝ่ายชายจะไม่ยอมให้ลูกที่เกิดมาต้องมีปัญหาเด็ดขาด ฝ่ายหญิงเริ่มใจอ่อนและบวกกับว่าไหนๆก็จะใช้ชีวิตร่วมกันกับฝ่ายชายแล้วก็ไม่ติดปัญหาอะไร แต่กระนั้นเลยฝ่ายชายก็ยังมีการติดต่อคบหากับผู้หญิงอีกคน และฝ่ายหญิงเริ่มรู้สึกว่า 3 เดือนที่ผ่านมานี้เธอจะต้องแบกรับความรู้สึกแย่มาโดยตลอด และอดทนกับการรับรู้ว่าฝ่ายชายยังมีการติดต่อคบหากับผู้หญิงคนนั้น เธอคิดว่าเธออดทนมามากพอแล้ว เธอไม่สามรถที่จะถูกทำลายความรู้สึกแบบนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ฝ่ายหญิงจึงตัดสินใจที่จะโทรหาผู้หญิงที่ฝ่ายชายคบอยู่อีกคนและจบปัญหานี้ด้วยตัวของเธอเองเพราะที่ผ่านมาเธอให้เกียรติฝ่ายชายไปแก้ไขปัญหานี้ตั้งแต่เดือนแรกที่มีปัญหา แต่ฝ่ายชายกลับไม่ได้ทำอะไรเลย โดยให้เหตุผลว่าตัวเองเป็นคนขี้สงสารไม่อยากจะทำให้ผู้หญิงอีกคนเสียใจ ฝ่ายหญิงตัดสินใจโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นและสอบถามเรื่องราวต่างๆนาๆที่เธออยากรู้ โดยที่เธอก็ทั้งเจ็บ เสียใจ และสงสารผู้หญิงคนนั้นด้วยเช่นกัน เพราะฝ่ายชายให้ความหวังว่าจะเลิกกับฝ่ายหญิงและจะมาคบกัน โดยตอนแรกผู้หญิงคนนั้นรับรู้ว่าฝ่ายชายกับฝ่ายหญิงเลิกกันแล้ว แต่มารู้ตอนหลังว่ายังไม่ได้เลิก และทนคบกันเพียงเพราะผู้หญิงกลัวเจ็บและทำใจไม่ได้เพราะรักฝ่ายชายมากเหมือนกัน ฝ่ายหญิงได้ยินทุกคำพูดที่สอบถามมาก็ถึงกับอึ้งและเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งโกรธ ทั้งแค้น และสงสารเพราะเห็นว่าหัวอกลูกผู้หญิงเหมือนกัน แต่ก็ตกลงกันไม่ได้เพราะผู้หญิงคนนั้นก็ไม่สามารถตอบได้ว่าจะเอายังไงต่อไป เพราะทั้งรักและกลัวเจ็บถ้าจะถอยออกมา ฝ่ายหญิงรับรู้และจบบทสนทนาและได้ส่งข้อความไปหาผู้หญิงคนนั้นว่าถ้าหาจุดจบของเรื่องนี้ไม่ได้ก็อยู่เป็นรัก 3 เศร้าไปแบบนี้แหละ แต่ด้วยความที่ฝ่ายหญิงได้ตัดสินใจมาแต่แรกแล้วว่าอยากให้เรื่องนี้มันจบ และไม่อยากให้ตัวเองต้องทุกข์ใจอีกแล้ว ฝ่ายหญิงเลยส่งข้อความหาฝ่ายชายเพื่อบอกให้ฝ่ายชายเลือกคบคนใดคนนึง เพื่อจบปัญหานี้ลงซะจะได้ไม่ต้องยืดเยื้อ และเสียใจกันอีก และฝ่ายชายก็ได้ให้คำตอบมาว่าเลือกฝ่ายหญิง พอฝ่ายหญิงทราบดังนั้นจึงส่งข้อความไปหาผู้หญิงคนนั้น และเอาข้อความที่คุยกับฝ่ายชายให้ดู พร้อมกับสอนและให้กำลังใจผู้หญิงคนนั้น โดยไม่ได้มีเจตนาเยาะเย้ยหรือซ้ำเติม แต่ผู้หญิงก็ได้ส่งข้อความไปหาฝ่ายชาย และฝ่ายชายก็กลับมาต่อว่าฝ่ายหญิงว่าส่งข้อความไปเยาะเย้ยซ้ำเติมผู้หญิงทำไม อย่าทำให้ฝ่ายชายคิดว่าเลือกคนผิด พอฝ่ายหญิงเห็นข้อความก็อธิบายถึงเหตุผลว่าไม่ได้ต้องการจะซ้ำเติม แต่เพียงต้องการให้มันจบ และได้สอนและให้กำลังใจรวมทั้งปลอบใจผู้หญิงด้วย ทั้งๆที่เธอก็เสียใจและเจ็บปวดเช่นเดียวกัน ฝ่ายหญิงคิดว่าถ้าฝ่ายชายไม่เลือกเธอ เธอก็จะเคารพการตัดสินใจของฝ่ายชายและพร้อมที่จะให้โอกาสตัวเองต่อไป แต่ถ้าฝ่ายชายเลือกเธอ เธอก็จะขอให้ฝ่ายชายหยุดเรื่องราวที่ทำให้ทุกคนเสียใจ และเดินหน้าต่อไป...
เรื่องราวผ่านมาแล้ว 1 คืน ฝ่ายหญิงเฝ้าถามตัวเองและทบทวนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่แน่ใจว่าฝ่ายชายคิดผิดรึเปล่าที่เลือกเธอ...เธออยากให้ฝ่ายชายบอกกับเธอตรงๆ ไม่อยากให้ฝ่ายชายทำร้ายกันด้วยวิธีแบบนี้น้ำตาของเธออาจจะไม่มีค่าพอ แต่มันไม่ได้มีไว้สำหรับความเสียใจกับสิ่งที่ต้องรู้และสิ่งที่ต้องเห็น...มันเจ็บปวดที่ต้องรู้ว่าคนที่เธอรักหมดหัวใจเค้ากำลังเสียใจที่เค้าเลือกคนผิด...นั่นก็คือเธอ...
#จะมีซักกี่คนที่รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เธอต้องเจอ
#เธอต้องเผชิญกับความรู้สึกอะไรบ้าง
#เธอต้องปลอบใจผู้หญิงอีกคนทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนทำร้ายเธอร่วมกับคนรักของเธอ
#เธอต้องเก็บความรู้สึกเสียใจเอาไว้เพียงลำพังเพราะไม่อยากให้ใครลำบากใจ
...เรื่องราวเหมือนจะลงเอยด้วยดี แต่ฝ่ายชายก็รักผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน และเสียใจที่ไม่สามารถคบกับผู้หญิงคนนั้นต่อไปได้ และได้เขียนข้อความตัดพ้อถึงผู้หญิงคนนั้นอย่างคร่ำครวญ ฝ่ายหญิงได้เห็นข้อความที่ฝ่ายชายเขียนให้กับผู้หญิง ถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เพราะรู้อยู่ว่าทั้ง 2 ก็รักกันจากหลักฐานที่เธอเจนในโทรศัพท์ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเก็บความรู้สึกเสียใจและทรมานหัวใจไว้เพียงผู้เดียว...