ฉันเองก็เป็นโรคซึมเศร้า หลังจากสามีเสียชีวิตกระทันหันเมื่อปลายปี   ก็เลยเข้าใจแตงโมว่าเธอรู้สึกอย่างไร   มันไม่มีคำบรรยายความรู้สึกหรอก  พยายามหักอกหักใจ การจากไปเป็นเรื่องธรรมชาติ  แต่ก็หลอกตัวเองได้ชั่วครู่   ความทรงจำต่างๆมันตอกย้ำตลอดเวลา  เมื่อนึกถึงวันวานที่ผ่านมา น้ำตาไหล
แอบร้องไห้อย่างหนัก  ต่อหน้าคนอื่นหรือลูกๆ ต้องเข้มแข็งกลืนความเหงา เศร้าไว้ในอก   
แตงโม เธอมีความอ่อนไหวในจิตใจ เมื่อมีอะไรที่หนักหนาสาหัส เข้ามากระทบ มันก็กระหน่ำเข้ามาจนขาดความยั้งคิด  น่าสงสารเธอนะ  ขอเป็นกำลังใจให้ เข้มแข็งไว้   รับแต่สิ่งดีงามที่มีคนมอบให้  สิ่งไม่ดีก็อย่าไปรับ คืนคนให้เขาไป แล้วสักวันคนๆนั้น จะกรรมสนองเอง
  อย่าปล่อยตัวเองให้ว่าง  เพราะว่างเมื่อไร ความเหงา เศร้า เจ็บปวด มันจะเข้ามาทันที    ไม่มีใครรักษาเยียวยาใจเราได้นอกจากตัวเอง  
แทบไม่รู้จักเธอเลย ก็ได้แค่ผ่านตาเธอคือนักแสดงคนหนึ่ง เมื่อเจอเรื่องแบบนี้  เข้าใจและเห็นใจจริงๆ   แตงโมเธอยังมีพ่อที่รักอยู่ เหมือนฉันยังมีลูกๆ  สู้ๆ กันต่อไป