สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก ตั้งแต่สมัครพันทิปมา อาจจะเล่าไม่เข้าใจบ้างหริอ ขาดตกบกพร่องอะไร ขอโทดด้วยนะ 😅

คือเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนบ้านเราเอง เราอยู่จังหวัดเชียงราย บ้านเราก้มีพอสมควรนะ(คือไม่ได้อวดนะ จะเท้าความเฉยๆ) บ้านเราก้ขายของนั่นแหละ กิจการก้พอสมควรแหละ ก้เหมือนคนอื่นต้องทำงาน ต้องหมุนเงินเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนแถวบ้านเค้าชอบมองว่าที่บ้านเรารวย (อันนี่เราสังเกต จากคนอื่นที่เค้าพูดกับเรานะ ) บ้านเราเป็นบริษัท ก้จะเปิดตลอดเวลา คนอื่นเดินเข้าเดินออกได้ เปิดรับลูกค้าตลอดอ่ะ

เข้าเรื่องเลยแล้วกัน
ข้างบ้านเรา ขายส้มตำ บ้านเค้าก้อยู่กับเป็นครอบครัวแหละ มีพ่อแม่ลูก มีหมาอีก2ตัว ลูกอยู่ปอสองเป็นผู้หญิง ส่วนตัวแม่อายุประมาน50ปี  ลูกคนข้างบ้านเราคือติดบ้านเรามากเลิกเรียนต้องเดินมาบ้านเราตลอด เสาร์อาทิตย์ไม่ต้องพูดถึง คลุ๊กอยู่บ้านเราทั้งวัน อยู่กับคนงานบ้านเราสนิทกันมากๆ เด็กคนนี้เค้าชอบบ้านเรามาก เราเคยถามทำไมถึงชอบบ้านเรา เด็กบอกว่าบ้านเรารวย (ฟังแค่นี้ก้ไม่เข้าท่าแล้วอ่ะ) ชอบบิกแม่เราด้วยว่าอยากเกิดเป็นลูกแม่เรา อยากเป็นน้องเรา (ตอนแรกเราก้คิดว่าเด็ก คงจะไม่มีไรมาก)แต่เด็กคนนี้ บ้านเค้าก้มีนะ ไม่ใช่ว่าบ้านเป็นเพิงเก่าๆ พ่อเป็นครูได้เงินเดือนตั้ง20000-30000บาท ส่วนแม่ก้ขายส้มตำ ขายดีมาก แต่ว่าแม่ของเด็กคนนี้แปลกมากๆ ไม่ค่อยให้ลูกกินอะไร เด็กกลับมาจากโรงเรียนก้หิวโซกลับมา แต่แม่ไม่ให้กินข้าว บอกว่ากลัวลูกอ้วน(แต่คือเด็กคนนี้ผอมมากๆๆๆ เหมือนเด็กขาดสารอาหารเข้าไปทุกที)บางทีแม่เราสงสารก้ต้องให้มาม่ากิน  แต่ว่าเด็กคนนี้นะ อยากได้อยากมีมากๆ เราไปไหนบ่นจะเอาแต่ของ เสื้อผ้า รองเท้าเอย บลาบลา~  คือเราไม่ได้เป็นอะไรกับเด็กคนนี้เลยเป็นแค่เพื่อนบ้านกัน เวลาเด็กอยู่กับแม่เรานะขออยากกินพิสส่า โดนัท หรือไม่แม่เรากลับมาจากซื้อของข้างนอกก้มารื้อถุงดูเอง ว่าแม่เราซื้ออะไรมาบ้าง แรกๆเห็นยางหมากฝรั่ง ขอยางหมาฝรั่งกิน หลังๆเห็น พิสส่าโดนัทที่แม่ซื้อมาให้น้องเราก้ร้องจะกินตลอด (ซึ่งแม่เราไม่อยากให้ เดี๋ยวจะเคยตัว ติดนิสัยได้แล้วคราวหน้าก้ต้องได้อีก )  
มีอยู่ครั้งนึง
เราไปเชียงใหม่กับแม่กลับมาถึงบ้านประมาน2ทุ่มกว่าๆ แม่เราก้เห็นว่าข้างบ้านเราเค้าปิดบ้านปิดไฟหมดแล้ว ก้ไม่ได้คิดไร เปิดประตูรั้วบ้านถอยรถเข้าบ้าน แล้วเข้าทางหลังบ้านแทน  เราเอาของลงจากรถซักพักนึง เด็กบ้างบ้านเราวิ่งว่าเข้าบ้านเราจากทางหลังบ้าน แล้วแม่ของเด็กข้างบ้านเราก้วิ่งตามมาติดๆ  มองสำรวจใหญ่ว่ามีอะไรบ้าง ส่วนแม่ของเด็กที่วิ่งตามมาติดๆก้ มองๆเหมือนกัน เหมือนสำรวจของ เราเห็นสายตาเค้า เรารู้เลยว่าเค้าสอดรู้สอดเห็น อยากรู้ไปหมดว่าเราไปทำอะไรมาบ้าง วันนั้นแม่เราโมโหมาก เข้ามาได้ไง เเม่เราไล่ตะเพิดไส่ไปเลย รำคาณ แต่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าก้มาบ้านเราตลอดเหมือนเดิม
ลูกน้องบ้านเราเล่าให้ฟังว่า เค้าเคยได้ยินแม่ของเด็กข้างบ้าน เค้าเห็นแม่เรานั่งกินข้าว เค้าตะโกนเรียกลูกเค้า ว่าแม่เรานั่งกินข้าวอยู่(ประมาณว่าเรียกลูกให้มาบ้านเราเผื่อมีไรกิน)(เราว่ามันผิดที่คนแม่แหละ สอนลูกแบบนี้)  
หมาของเค้าก้อีกตัว(บ้านนี้แหละ บ้านเดียวกันเลย) เป็นหมาพันทางตัวสูงใหญ่ขายาวมากๆ คนแม่นี่ไม่เคยเอาข้าวเลี้ยงหมาบ้านตัวเองเลย หมาตัวผอมมากๆ แย่งข้าวหมาบ้านเรากินเกลี้ยง(หมาบ้านเราสู้ไม่ได้ ตัวเล็กพันปักกิ่ง) ถ้าวันไหนแม่เราเอาข้าวหมาไปซ่อน มันชอบไปคุ้ยถังขยะในห้องครัวหาของกิน หรือไม่ถ้าวางของกินไว้บนโต๊ะ หายหมดเกลี้ยง (หมาตัวสงจริงๆนะ สูงมว๊ากก)  อะไรที่อยู่บนโต๊ะมันคว้าได้หมด หมามันหิวมาก มันเลยเกเร เราไม่ว่าหมาหรอก เราว่าเจ้าของมันนี่แหละ ไม่หาอะไรให้มันกินซักอย่าง หมามันเลยเสียนิสัยชอบคุ้ยขยะหาของกิน ทั้งๆที่บ้านขายอาหารแท้ๆๆ
กลุ้มใจกับบ้านนี้มากๆๆ  
ที่เล่ามาที้งหมดคุณรุ้มั้ย ทั้งลูกคนข้างบ้านหมาคนข้างบ้านมากินบ้านเรา แม่เค้าไม่เคยว่าอะไรซักอย่าง ตีหรือห้ามว่าอย่าไป เค้าปล่อยลูกกับหมาเค้ามากินบ้านเราตามสบายมากๆๆ
บ้านแบบนี้ก้มีนะคะ มีอยู่จริง

ขอโทดด้วยคะถ้าไม่เข้าใจ เราโมโหมาก ขอบคุณที่อ่านนะคะ