เราคบกับแฟนมา 1 ปี 3 เดือน เค้าอายุมากกว่าเรา 14 ปี เป็นคนใจดีใจเย็น.  ตั้งแต่คบกันมา เราทะเลาะกันอยู่แค่เรื่องเดียวจริงๆ. ไม่ขอบอกละกันว่าเรื่องอะไร. ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องหยุมหยิมเลย.      คือมันไม่เชิงทะเลาะนะ. คือเหมือนเราน้อยใจและคิดมากไป. เราจะออกอาการงอน. แต่การงอนของเรามันก็ซอฟต์ๆ คือ แค่ตัดพ้อ ไม่มีการประชด ไม่ขึ้นเสียง หรือทะเลาะอะไรกันรุนแรง.  ล่าสุด เราก็งอนเค้าเรื่องเดิม  ปกติเรางอนไม่นานนะ. เข้านอนตื่นเช้ามาก็หายแล้ว.  ตอนที่งอนอ่ะ. แฟนเราบอกว่า เค้าเครียดจังเวลาเรางอน แล้วก็ขอตัวไปนอน.  เราคิดว่าเค้าโกรธ.  เค้าบอกว่า ไม่ได้โกรธจริงๆแต่เค้าเครียด แยกย้ายกันไปพักผ่อนก่อนเนาะ   เราก็โอเค ให้เค้าไปนอน.  ก่อนไปนอนเค้าก็บอกรักเราตามปกติ. เราคิดว่าเค้าคงเลิกกับเราแน่เลย.  ตอนนั้นเราคิดว่าเราคงไม่ง้อเค้า. เพราะเราไม่อยากให้เค้าเครียดเพราะเราอีก.    พอวันรุ่งขึ้นเค้าก็ทักไลน์มาปกติ. ขอโทษเราเรื่องเมื่อคืนด้วยทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำผิดอะไรเลย.   ตอนนี้เราคุยกันปกติเหมือนเดิม. บอกรักกันหวานแหววเหมือนเดิม  แต่ความรู้สึกเราแย่มาก.  ยังไม่ดีขึ้นมาเลย.    คือเราไม่รู้ว่าที่เค้าบอกว่าไม่โกรธ คือไม่โกรธจริงๆเหรอ.  หรือจริงๆโกรธ.   แต่ไม่แสดงออก   ความที่เค้าอายุเยอะกว่าเรามาก.  เราดูเค้าไม่ออกจริงๆ.    เราไม่รู้ว่าเค้าฝืนอยู่หรือเปล่า.  แต่เค้าทำตัวปกติมากกกกก.  คือถ้าเค้ารักเราน้อยลงหรือมองว่าเราเป็นตัวปัญหา.   ไม่อยากมีเราในชีวิตอีก. เบื่อเรา ก้ออยากให้บอกเราตรงๆ.    คือตอนนี้เรานอยด์มาก. ทุกครั้งที่เรางอน. เค้าไม่เคยตำหนิหรือว่าเราเลย. จนเราต้องทรมานกับความรู้สึกผิดมากๆ เค้าบอกว่าเค้าเข้าใจเรา.  ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน  มีที่มาที่ไปของมัน.      คือถ้าเราบอกว่า. สัญญาว่าจะไม่คิดมากหรืองอนเรื่องนี้อีก. เค้าคงไม่เชื่อเรา เพราะครั้งที่แล้วเราก็พูดแบบนี้ สุดท้ายก็ทำไม่ได้.  เราควรทำยังไงดี