พึ่งตัดสินใจคบผช.คนหนึ่ง มาได้สักพักค่ะ เราอายุเท่ากันค่ะ แต่วุฒิภาวะเค้ามีสูงกว่าเรา ตอนนี้เรากำลังจะเรียนจบ ส่วนผช.ติดทหารค่ะ ปลดเมษาปีหน้า ตั้งแต่เราตัดสินใจคบกันเป็นแฟน เค้าพูดถึงแต่เรื่องของอนาคต แบบว่าอยากมีลูกกี่คน ผญ.หรือผช. สั่งเราทำนู้นทำนี่ ห้ามโน้นห้ามนี่ อย่างเช่น ห้ามพูดหยาบ ต้องเป็นกุลสตรี ต้องเก่งเรื่องงานบ้านงานเรือน เราแทบขัดไม่ได้เลยค่ะ เรางอนทีเค้าไม่เคยง้อเลยค่ะ เค้าพูดแต่ว่าง้อคนไม่เป็น ตอนนี้ยังไม่บอกแม่ว่าเราคบกัน เค้าก็ถามตลอดนะค้ะว่าเมื่อไหร่จะบอกแม่ ไอ้เราก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เค้าดันโทรหาแม่เรา เราก็ถามจะโทรมาทำไม อยากจะคุยเด๋วจะพามาคุย ไม่ต้องโทรมา งอนเราค่ะ หาว่าเราไม่มีเหตุผล สรุปคือเราผิดตามเคย แต่ก็ไม่เคยทะเลอะกันหนักๆหรอกค่ะ
        พอมาวันหนึ่ง เค้ากลับมาพูดว่า ถ้าเราท้องจะทำไง? เราก็ตอบว่าก็บอกพ่อกับแม่ เค้าก็ตอบว่าดีแล้วที่ไม่คิดจะทำแท้ง ไอ้เราก็คิดนะว่าถึงลูกจะเกิดมาด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ไม่คิดจะเอาออก...เหมือนจะดีนะค้ะ เค้าพูดขึ้นมาคำหนึ่งว่า อย่าคิดจะพรากลูกเค้าไปจากเค้า เค้าสามารถติดคุกเพราะฆ่าคนที่รักมากได้ เอิ่ม นี่ถึงกับอึ่งกับคำพูด แล้วเค้ายังมาบอกเราอีกว่า พกอาวุธอะไรติดตัวมั้ง ครบเซตเลย มีทุกอย่าง (เริ่มกลัว) แล้วยังมาขู่เราอีกนะ ว่าอย่าให้รู้ว่าคุยกับคนอื่น ไม่งั้นไอ้ผช.คนนั้นซวย ตอนนี้จากความรักมันเริ่มเป็นความกลัวแล้วล่ะค่ะ เค้าบอกถ้าเราท้องจะให้เรากลับไปอยู่ ตจว. ให้เลี้ยงลูกอยู่บ้าน (คือเรียนจบมาเพื่อเลี้ยงลูกหรอ?) ความคิดเค้าดีนะค้ะวางแผนอนาคตไว้ทุกอย่าง แต่เค้าเป็นคนใช้แต่อารมณ์ ไม่ฟังที่คนอื่นพูดเลย
.
.
.
.
        ไม่รู้จะสานสัมพันธ์ต่อ หรือหยุดไว้แค่นี้ดีค่ะ คิดคนเดียวไม่ได้จริงๆ อยากรู้ความคิดของคนอื่นๆมั้ง