สวัสดีครับ
ผมเรียนอยู่ปีสองมหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพย่านพระรามเจ็ด ผมเคยมีแฟนอยู่คนหนึ่งคบกัลตั้งแต่สมัยเรียนปวช.เทอเพิ่งเข้าเรียนปีหนึ่งเรียนมหาลัยในตัวเมืองนครปฐม ซึ่งเราสองคนยังไม่เคยมาอยู่กินด้วยกัลแต่คบกัลแบบเปิดเผยพ่อแม่รับรู้ทั้งสองฝ่าย เทอเปนคนขยันทำงาน นิสัยดีหน้าตาไม่ได้ดีเริสอะรัยมากมาย แต่เทอน่ารักที่สุดในสายตาผม ตอนคบกันอยู่ผมไม่เคยชมเทอหรอก ว่าแต่อ้วนจนได้ชื่อประจำตัวของเทอว่า"หมูน้อย"ตลอดเวลาเราคบกัลมาเกือบสามปีซึ่งมันก็ถือว่าไม่น้อยนะ เทอไม่เคยนอกใจจากผมแม้แต่ครั้งเดียวและดูเหมือนเทอจะรักผมมากขึ้นทุกวัน เทอเคยจับได้ว่าผมคุยกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เทอ ในตอนนั้นน้ำตาค่อยๆไหลออกจากดวงตาของเทอผมเห็นเทอครั้งนั้นผมสงสารเทอมาก แต่เทอก็ไม่ได้เลิกกับผมนะ ผมรู้สึกว่าเทอรักผมมาก ผมทำอะรัยผิด ไม่ว่าจะผิดนัด(อันนี้บ่อยมาก) ผมเหมือนไม่ค่อยสนใจเทอ วันพิเศษผมไม่เคยมีดอกไม้ให้ คำหวานๆไม่ค่อยมี แต่มันไม่ได้ทำให้เทอหมดรักในตัวผมเรย ที่คิดว่าเลวจิงๆคือผมเคยแอบไปมีอะรัยกับคนอื่นหลายครั้ง แต่เทอไม่ได้จับได้ จนมาวันหนึ่งผมไม่รู้ว่าผมคิดอะรัยจิตใต้สำนึกในตัวเอง ผมคิดว่าผมเลวไปสำหรับเทอ เลวที่ไม่น่าให้อภัย และผมก็รู้ตัวเองว่าผมไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ ผมเลือกวิธีบอกเทอตรงๆและตัดสินใจบอกเลิกเทอ ทั้งที่ตอนบอกเลิกผมไม่ได้มีผู้หญิงอื่นมาเกี่ยวถ้าเลิกผมก็ไม่เหลืออะไรเหมือนกัน ที่แย่ไปกว่านั้น ผมบอกเลิกทางโทรศัพท์ ไม่ได้ไปบอกต่อหน้าเทอ หลังจากที่บอกไปเทอร้องไห้หนักมากซึ่งผมก็ร้อง ผมไม่เคยบอกเลิกใครแร้วมานั่งร้องไห้เองแบบนี้ ผมรู้สึกว่ามันไม่โอเค ซึ่งแน่นอนเทอต้องเสียใจกว่าผมหลายเท่า เทอแทบจะฝากชีวิตไว้ที่ผมแร้ว ทุกอย่างเราทำมาด้วยกัล สร้างมาด้วยกัล แต่ผมกลับเลือกที่จะพังมันและทิ้งมันไปดื้อๆ หลังจากนั้น เทอให้ผมยกเลิกสถานะในเฟสบุ๊ค เทอปิดเฟสบุ๊กของตัวเอง เหลือแต่รูปคู่ในเฟสบุ๊คของผมเป็นความทรงจำ ผมคิดว่าผมอยากเดินไปตามทางของตัวเองไม่อยากจะดึงเทอมาเสี่ยงกับอนาคตที่ไม่แน่นอนอย่างผม ตอนบอกเลิกเทออ้อนวอนผมทุกหนทางเทอบอกว่าเทอรับได้ ผมจะผิดกี่ครั้งเทอก็ยังรับได้ ขอแค่อย่าทิ้งกัลไป ผมเป็นห่วงเทอมาก ผมยังรักเทอมาก ผมไม่รู้ว่าตัวผมทำอะรัยลงไปและถ้าเทอเป็นอะรัยไปผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเด็ดขาด แต่ผมคิดว่ามันอาจจะดีกว่านี้ถ้าผมปล่อยเทอไปเจอคนที่ดีกว่า
.....รักอ้วน(หมูน้อย)