สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิป
เราเป็นทอมค่ะ เมื่อเดือนธันวาปีที่แล้วเราย้ายมาอยู่หอพักนี้ ที่เราอยู่ปัจจุบัน
เราได้เจอผู้หญิงคนนึง เค้าเป็นพนักงานเซเว่นหน้าปากซอย เค้าเป็นคนสวย ตัวเล็ก ผิวขาว ตาคมตามฉบับสาวมุสลิม
เรามองเค้าแต่ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไรมากมายแค่คิดว่าเค้าสวยดี แต่ก็โดนใจเราเหมือนกัน
จากนั้นเราก็เข้าเซเว่นทุกวันและคอยมองหาเค้าตลอด แต่ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ในสายตาเค้าหรอก
จนเดือนกุมภาปีนี้ เรากลับบ้านไปอาทิตย์นึง พอเสร็จธุระรีบกลับมาที่นี่เพราะเราอยากเห็นหน้าเค้า
ก็พอดีได้รู้ว่าตัวเค้าก็จะกลับบ้านที่ภาคใต้ เราก็ได้แต่แอบมอง ไม่กล้าคุย ไม่กล้าสบตา
ผ่านไปประมาณ 5 วันเค้ากลับมาทำงาน ตอนนี้เองที่เราเริ่มหาข้อมูลว่าพนักงานเซเว่นเข้ากะกันยังไง เข้างานกี่โมง เลิกกี่โมง
เราพยายามเข้าเซเว่นในช่วงที่เค้าทำงานวันละ 2 รอบบ้าง 3 รอบบ้าง เวลาที่เค้ามาทำงานก็ทำเป็นบังเอิญขับมอเตอร์ไซค์ผ่านซอยที่เค้าเดิน
ช่วงนั้นเค้าเริ่มสังเกตเห็นเราแล้ว บางทีเค้าพยายามพูดกับเราก่อน แต่เราเป็นคนขี้อายมาก ได้แต่ทำหน้าตายใส่เค้า
บางทีเครื่องที่เค้าคิดเงินว่างเราไม่กล้าไป เค้าเรียกเราก็ไม่ยอมไปจนเค้าแอบหมั่นไส้เราหาว่าเราขี้เก๊ก หลังๆ พอเราจะไปจ่ายเงินเค้าจะปิดช่องไม่ให้เราจ่ายกับเค้า

จากนั้นเดือนมีนาเค้ามีสอบเราจำได้ว่าวันเสาร์ เค้าตะโกนบอกหัวหน้าว่าขอหยุด แต่ตอนที่เค้าพูดเค้ามองหน้าเรา เราจ้องตาเค้านานที่สุดตั้งแต่เคยมองกันเลย พอถึงวันเสาร์ เราลงทุนไปนั่งรอเค้าที่ป้ายรถเมล์ทั้งๆ ที่เราไม่รู้ว่าเค้าสอบกี่โมงและเค้าจะไปรถอะไร นั่งรอตั้งแต่ 7 โมงเช้าถึงเที่ยง ไม่เห็นแม้เงา ไม่เป็นไร กลับไปนอนเอาแรง ตอนบ่ายมาใหม่ บ่ายโมงเรามานั่งที่เดิม จนเกือบบ่ายสอง ฟ้าดินเป็นใจ รถตู้ที่เค้านั่งมาจอดตรงหน้าเราพอดี วินาทีที่เค้าลงจากรถ เราได้แต่คิดในใจว่านางฟ้าชัดๆ เรารีบวิ่งไปคว้ามอเตอร์ไซค์ขับตามเค้า เค้าแวะซื้อผลไม้ เราแวะด้วย อาการที่เค้าแสดงถึงทำเป็นไม่มองแต่เรารับรู้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังทอดสะพาน เรายังตามเค้าไปเซเว่นอีกคราวนี้แหละ เพื่อนพนักงานถามเค้าว่า "พี่ฟ้า (นามสมมติ) คืนนี้มาทำงานมั๊ย" เต้าตอบว่ามา เพื่อนเค้าถามต่อ "แล้วแฟนพี่ไปไหน" เค้าตอบ "แฟนเฟินอะไร หน้าตาดีแต่ไม่มีแฟนนะ" แล้วเดินมาหยุดตรงช่องที่เรากำลังจะวางของคิดเงิน วินาทีนั้นเราได้แต่กรี๊ดในใจ เค้าอ่อยเราแน่แล้วววววว จากนั้นมาก็ปรึกษาเพื่อนว่าเอาไงดี จนเดือนเมษาสอบเสร็จเราจะกลับบ้าน เราตัดสินใจเขียนการ์ดบอกความในใจให้เค้า จนแล้วจนรอดก็ไม่กล้าให้จนวันสุดท้ายเลยเอาไปแขวนไว้ที่มอเตอร์ไซค์ของเค้าพร้อมให้ไลน์ไอดีเราไว้ด้วย

รอบแรกเค้าไม่แอดมา เสียใจอยู่หลายวัน จนหลังสงกรานต์เราต้องกลับมาลงทะเบียนเรียน เราได้เจอเค้าอีกที แต่เราทำเฉยๆ เพราะเห็นเค้าไม่แอดไลน์มาเค้าคงไม่สนใจเรา แต่เค้ากลับเรียกให้เราไปคิดเงินในช่องที่เค้าอยู่ แต่เราก็ทำเป็นเข้ม ไม่ไปจ้า หยิ่ง วันนั้นเรากลับบ้านไปอีกครั้ง ตกเย็นเค้าก็แอดไลน์เรามา ดีใจกรี๊ดลั่นบ้านเลยค่ะ เราทิ้งช่วงไป 2 วันน่าจะได้ แล้วตัดสินใจส่งสติ๊กเกอร์ไปหาเค้า เค้าตอบกลับมาสั้นๆ "ว่า" คำเดียว เราเลยบอกม่มีอะไรแค่คิดถึงเค้าก็ส่งสติ๊กเกอร์หน้าเขินมาแค่นั้น จากนั้นก็เงียบๆ ไป จนหลายวันเราว่าจะตัดใจแล้ว เราเลยไลน์ไปขอโทษเค้าประมาณว่าเราคิดว่าเค้าน่าจะมีแฟนแล้ว ขอโทษที่มาวุ่นวาย เค้าก็ตอบกลับมาว่าเค้าไม่มีใคร คุยไปเรื่อยเปื่อย แต่ถ้าเราไม่อยากเสียใจก็เป็นเพื่อนกันได้นะ เราปฏิเสธเค้า เราจะทำใจ ยังไม่อยากมีเพื่อน แถมเพื่อนสวยขนาดนี้

เค้าเลยคุยกับเรา ส่งรูปมาให้ดู คุยกันจนเกือบเช้า เป็นอย่างนี้ทุกวันจนเรากลับมากรุงเทพ ก็เริ่มชวนกันไปเดินเล่นไปหาอะไรกิน เดทนั่นแหละ เดทวันที่สอง แต่เป็นครั้งที่สาม เค้าชวนเราไปเล่นบิงโกงานคล้ายๆ งานวัด คืนนั้นเราก็พาเค้ามานอนที่ห้อง และตั้งแต่นั้นมาเค้าก็มานอนห้องเราทุกวันจนเราต้องกลับบ้านไปธุระอีก ตอนนั้นก็ยังคุยกันทุกคืน คุยจนหลับคาโทรศัพท์ไปเลย เวลาเค้าทำงานก็ยังคุย ไลน์บ้าง โทรบ้าง

คบกันได้ไม่นานเราถามเค้าตรงๆ ว่าอายุขนาดนี้ทำไมไม่แต่งงาน เค้าบอกเราว่าเคยแต่งแล้ว เลิกกันแล้ว มีลูกด้วยคนนึง แต่งเพราะแม่บังคับ เราเลยบอกว่าไม่เป็นไรนะ รับได้ ขอแค่ถ้าวันนึงจะมีใครใหม่ก็บอกกันดีๆ อย่าหนีไปเฉยๆ เพราะเราเคยโดนทิ้งแบบนี้มาแล้ว เค้าก็โอเค สัญญากัน

จากนั้นมาก็เริ่มทะเลาะกันบ่อยเพราะแอดเฟสบุ๊คกันแล้วเห็นว่าผู้ชายเข้ามาหยอดเค้าเยอะมาก เรายอมรับว่านิสัยเราไม่ดีมากเวลาทะเลาะแล้วชอบบอกเลิก ทะเลาะกันไม่เกิน 3 ชั่วโมงก็ดีกัน จนมาถึงจุดแตกหัก เค้าโพสท์รูปแล้วมีผู้ชายมาคอมเม้นท์แนวจีบๆ เค้าก็ดันเล่นด้วยว่าโสด จีบได้ ซึ่งเค้าเองรู้ว่าเราไม่ชอบมากๆ เราโมโหเลยไปคอมเม้นท์ว่าเค้าทำอะไรไม่ให้เกียรติกันเลย แล้วยกเค้าให้ผู้ชายคนนั้น จากนั้นก็พูดประชดกันในแชท ซึ่งเราก็ขอโทษเค้ายอมรับว่าหึงมากไปและขอร้องไม่ให้เลิกกัน แต่ตัวเค้าหมดความอดทนกับเราแล้วยืนยันว่าจะเลิก เราก็ได้แต่อ้อนวอนขอให้เค้ายกโทษให้ เค้าก็ใจแข็งเหลือเกิน เราง้อเค้าทุกทางที่จะทำได้ ซึ่งตอนแรกเราขอเค้าถ้าไม่คิดจะดีกันก็ให้บล็อคเฟส ไลน์ เราจะได้ทำใจไม่ต้องเห็นรูปเค้าอีก เค้าก็ไม่บล็อค บอกเราว่าถ้าอยากบล็อคก็บล็อคเอง เราง้อเค้าอยู่ 2 อาทิตย์ จนเมื่อวานตอนใกล้เช้า เค้าบล็อคเราหมดรวมทั้งเบอร์โทร ทีนี้เรานี่แหละอยู่ไม่ได้ เอาเบอร์แปลกโทรไปเค้าก็ให้เพื่อนรับ ไปดักที่หอเค้าก็ไม่กลับ จนเย็นเราเอาเฟสสำรองไปส่องเค้า เห็นเช็คอินที่ห้างใกล้บ้าน รีบไปหวังจะได้เจอแต่ก็ไม่

กลับมาที่หอเค้าอีกที คราวนี้เค้าเพิ่งกลับมาพอดีเลยขอคุย จะขึ้นไปคุยบนห้องเค้าก็ไม่ยอม คุยไปเค้าก็ใส่อารมณ์กับเราแรงที่สุดตั้งแต่เคยทะเลาะกัน
คุยกันยังไงก็ไม่รู้เรื่อง อยู่ดีๆ เพื่อนเค้า (ซึ่งเราเคยแอดเฟสบุ๊คไปถามว่าเค้าเล่าอะไรให้ฟังมั๊ยว่ามีใครมาชอบ ที่คุยกันในเฟสเค้าก็บอกไม่มี แฟนเราอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เริ่มแรก) ก็พูดออกมาว่า "บอกไปเลยว่ามีผัวแล้ว แต่งงานแล้ว" เราจำได้แค่นั้น เราช็อค มึนไปหมด มาจับใจความได้อีกทีคือเค้าคิดว่าเรารู้อยู่แล้วว่าแฟนเรามีสามีอยู่ที่ต่างจังหวัด ซึ่งตอนแรกแฟนเรานั่งข้างๆ กันยังยืนยันว่าไม่มีใคร พอเพื่อนเค้าพูดจบ แฟนเรายิ้มค่ะ เรามองหน้าเค้างงๆ เค้าก็ตะโกนเสียงดังว่าเค้ามีผัวแล้วจริง แถมยังบอกว่าเงินเดือนเค้าแค่นี้ถ้าไม่มีผัวจะเอาที่ไหนส่งค่ารถ ซื้อทองใส่ ในใจเราตอนนั้นเราภาวนาให้มันเป็นแค่เรื่องโกหกที่เค้าสร้างมาให้เราตัดใจ สับสนมาก แต่ยังทำติงต๊องกลบเกลื่อน เค้าก็ไล่เรากลับหอเรา เราเลยขอร้องว่าให้คุยกันใหม่ รอเค้าอารมณ์ดีก่อน ซึ่งวันนี้เที่ยงเค้านัดว่าจะโทรมาแต่เค้ามัวแต่แชทกับผู้ชาย (ซึ่งคือเราอวตารไป) ในแชทอวตารนี้เราก็พูดเชิงจีบ เค้าบอกว่าเค้าโสดแต่ไม่อยากมีใครเพราะเลือกมาก เรานี่โค ตรสับสนเลยว่าเค้าจะโสดหรือจะมีสามีกันแน่ จนเราส่งข้อความไปว่ารอคุยอยู่เค้าถึงโทรมา

ที่คุยกันเค้าก็ยืนยันว่าเค้าแต่งงานแล้วจริง อยู่กันมาเกือบสามปีแล้ว แต่น้ำเสียงแฟนเราตะกุกตะกักเหมือนลังเลที่จะตอบ เราถามว่ารักสามีเค้ามั๊ย เค้าตอบว่ารัก เราเลยถามต่อว่าแล้วเราเป็นใคร เค้าบอกว่าแฟน ที่ผ่านมาก็รักเราเหมือนกัน แต่วันนี้เรารู้ความจริงแล้ว เค้าขอให้เราตัดใจซะ เพราะมันไปกันไม่ได้ เค้าไม่อยากทำบาป เราคิดต่อต้านตามประสาคนเข้าข้างตัวเองนะ ว่าในเมื่อบาปแล้วมาคบกันทำไมตั้งแต่ทีแรกวะ มันใช่หรอ
เราถามเค้าว่าทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรกว่าแต่งงานแล้วเราจะได้ทำใจไม่เข้ามาวุ่นวาย เค้าบอกว่าเค้าสงสารเราที่เห็นเราทุ่มเทเพื่อเค้ามาก พอคบกันมาเค้าก็รัก เราเลยถามอีกว่าถ้าเพื่อนเค้าไม่พูดแล้วเค้าจะบอกเราตอยไหนว่ามีสามีแล้ว เค้าบอกว่ายังไม่ถึงเวลา เรายอมรับเลยเราเห็นแก่ตัวเราขอให้เค้ากลับมาคบกับเราเหมือนเดิม แต่เราจะไม่วุ่นวายในเฟสในไลน์เค้า แต่เค้าบอกขอให้เป็นเพื่อนเถอะ ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องคุยกันเลย

ตอนนี้คือเรายังสับสนว่าตกลงเค้ามีสามีจริงมั๊ย เพราะในเฟสเค้าก็ยังบอกใครต่อใครว่าโสด เราย้อนดูสเตตัสเก่าๆ เมื่อ 2-3 ปีก่อนก็โสด แถมเพื่อนที่เรียนมัธยมกับเค้ายังมาตอมเม้นท์ว่าจะขึ้นคานกันสองคน เป็นไปได้หรอที่เพื่อนจะไม่รู้ว่าเค้าแต่งงานมีสามีแล้ว และเพื่อนในกลุ่มเค้าบางคนก็รับรู้ว่าเราคบกันเพื่อนที่ทำงานก็รู้ หลานเค้าที่มาอยู่ด้วยช่วงปิดเทอมก็รู้ ตอนนี้เราก็ยังไม่พร้อมที่จะเสียเค้าไปนะคะ เรารู้ว่าบาป แต่เราให้ใจเค้าไปหมดแล้วจริงๆ ถึงมันจะไม่นานที่คบกันก็เถอะ เราก็ยังหวังที่จะได้อยู่ใกล้ๆ ได้ดูแลเค้าเหมือนที่เคยทำ ไม่ว่าจะสถานะใดก็ตาม