ตอนนี้เจอปัญหาชีวิตหลายรูปแบบมากๆเลยค่ะ เริ่มจากที่บ้านเคยมีกำลังทรัพย์พอจะเลี้ยงดูเราอยู่ๆก็ค้นพบว่าที่บ้านมีหนี้สินหลักล้าน ทำให้ที่บ้านต้องตัดสินใจแยกย้ายกัน เจ้าของกระทู้อยู่กับมารดาค่ะ มารดามีอาชีพรับราชการมีภาระเป็นผู้สูงอายุในบ้านซึ่งเงินเดือนเพียง 30,000และค่ากินอยู่ในบ้านก็แทบหมดแล้ว ทางบิดาส่งเงินมาช่วยเหลือเดือนล่ะ30,000ก็ยังลำบากค่ะ เพราะไหนจะค่าที่พักของเจ้าของกระทู้และค่ากินค่าเดินทาง(เจ้าของกระทู้อยู่คนล่ะจังหวัดกับมารดาเพราะเข้ามาศึกษาในกรุงเทพค่ะ) มีพี่น้องร่วมกันอีก2คนที่กำลังเรียนอยู่เช่นเดียวกันทำให้จำนวนเงินต้องหาร3ค่ะ ยอมรับว่าเครียดกับปัญหาทางบ้านค่ะ จากคนเคยใช้แบรนด์เนมกินอาหารแพงๆต้องมีเพื่อนสนิทเป็นมาม่าบ่อยๆ แต่มองคนที่เขาไม่มีจะกินมันก็ทำให้เราสู้ต่อไปค่ะ หลังจากมารดาเลิกับบิดาได้สักพักเจ้าของกระทู้เริ่มทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้ค่ะ เพราะตอนนั้นมีกำลังใจจากแฟนที่คบหาดูใจกัน ซึ่งหลายๆเหตุการ์ณที่แฟนอยู่ข้างๆยอมรับว่ามันทำให้เรารักผูกพันธ์กับเขามากๆ จนมาถึงวันที่เขาก็ทิ้งเราไปโดยไม่มีสาเหตุค่ะ ตอนนี้เหมือนเราใจห่อเหี่ยวมาก. เพราะเพื่อนๆที่จริงใจจริงๆเจ้าของกระทู้ก็ไม่ค่อยมี ผ่านมาได้1เดือนแล้วค่ะ เราเหมือนคนใกล้เป็นบ้าเต็มที่แล้ว มองอะไรก็ร้องไห้ จากเป็นคนร่าเริงกลายเป็นคนพูดน้อยไม่พูด ไม่ออกสังคมชอบเก็บตัวค่ะ  เราควรทำยังไงดีค่ะตอนนี้อื้อกับทุกๆอย่างไปหมดเลยค่ะ