สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ปี 4 แล้ว วันนี้เราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์เรื่องความรักให้ฟังค่ะ ไม่เชิงแชร์นะค่ะ อยากปรึกษาด้วย
คือเรากับแฟนเก่าเราเริ่มต้นจากความเป็นเพื่อนกัน เราเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน ส่วนเขาเป็นคนฮอต เราเป็นแค่ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ ขอบอกก่อนเลยนะค่ะว่าเราคนที่ค่อนข้างจะดูสนุกสนาน และก็ร่าเริงมาก และลึกๆแล้วเราเป็นคนโรแมนติกค่ะ ... อารมณ์แบบผู้หญิ๊งงง ผู้หญิง คือ คืองอน คิดมาก ที่สำคัญคือหึงมากๆค่ะ ส่วนเขาเป็นคนที่เงียบๆ ไม่คิดมาก สบายๆ เฟลนลี่ คุยกับทุกคน แล้วก็เป็นคนที่ซื้อมากค่ะ เขาไม่ชอบอะไรที่โรแมนติก ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ไม่ชอบง้อ ไม่ชอบบอกรัก ... ซึงทุกๆอย่างทีเป็นเขา มันเป็นอะไรที่ตรงข้ามเราหมดเลยค่ะ แต่เพราะรักฉันก็เลยพยายามมองข้าม และปรับตัวเข้าหาเขา ดีกว่าให้เขามาปรับเข้าหาเราค่ะ ก็เราแอบชอบเขาก่อน รู้สึกกับเขามากกว่า ก็ต้องยอมกันไปค่ะ...แต่ทุกความสัมพันธ์หากใครคนใดคนหนึ่งพยายามอยู่คนเดียว แน่นอนมันทำให้ท้อค่ะ บางเวลาอาจจะเหนื่อย และก็เสียใจมาก ฉันไม่รู้นะค่ะในมุมมองเขาเป็นอย่างไง แต่ในมุมมองของฉันแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนที่มีความรู้สึกมากมายกับเขาอยู่ฝ่ายเดียวเลยค่ะ ทั้งๆที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลย....
ที่ผ่านมาเราจะเห็นตลอดว่าเขามีผู้หญิงเข้ามาหามาก ไม่ใช่แค่ผู้หญิง เพศที่สาม ที่สี่ ที่ห้าก็มา.... แต่เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้นะคะ เขาแค่เป็นคนใจดี เฟลนลี่แล้วก็ปฏิเสธใครไม่เป็นค่ะ พอใครมาทักเขาก็จะคุยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรอะค่ะ พอเราได้คบกัน มันทำให้ฉันรู้สึกระแวง ระเเวงว่าเขาจะมีผู้หญิงมายุ่งอีกรึเปล่า และความกลัวก็เป็นจริงค่ะ ในช่วงที่คบกัน เขามักจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเสมอ อย่างที่บอก เราเป็นคนขี้หึง ขี้หึงมาก มีอยู่หลายครั้งที่เราต้องไปทะเลาะกับคนที่เข้ามาหาเขา ไม่ได้ทะเลาะแบบตบตีนะค่ะ คือเป็นเราจะโดนคนพวกนี้โพสด่า เหน็บแนมบ้าง แรกๆก็โพสตอบนะ แต่พอเขาบอกไม่โอเคกับเรื่องแบบนี้ เราก็เลยเฉยๆ ไม่ตอบ ไม่โพส นิ่งๆไป ...แต่เขาไม่ได้แม้จะเข้าข้างเราเลยนะ เขาก็ยังคงไปคุยกับคนพวกนั้นแบบปกติ เหมือนพวกนั้นไม่ด่าเราอย่างนั้นแหละ ... ปล่อยให้เราโดนด่าเพียงลำพังง ... รู้สึกดีจัง .. TT' ไม่เพียงแค่นั้นค่ะ รู้ไหม๊ค่ะว่าเรากับเขาคบกันมาได้เกือบปี เราโทรคุยกันไม่ถึง 5 ครั้ง แชทก็แทบจะไม่คุยกันเลย มีเหตุการณ์หนึ่งค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนที่มุ้งมิ้ง ก็อยากจะมุ้งมิ้งกับเขาบ้าง ก็ทักเขาไป แต่เขาก็ไม่ตอบเรา ซักพักมีผู้หญิงแคปแชทมาโพส เป็นแชทที่เขาคุยกัน เวลาก็ใกล้กับที่เราทักไป เราก็แบบ...อ่าว แบบนี้หมายความว่าไง ? เรายังสำคัญไหม๊? ... เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเสมอๆ เราก็เก็บความน้อยใจ เสียใจไว้ อย่างที่บอกเราชอบงอนค่ะ เขาไม่ง้อ เราก็เลยหายเอง แรกๆมันก็โอเค หลังๆมันเริ่มเก็บความน้อยใจไว้เรื่อยๆค่ะ
แต่ทุกๆคนก็บอกนะคะ ว่าเขาอ่ะรักฉันแค่เขาไม่รู้วิธีแสดงออกกับคนรัก กับคนอื่นเขาไม่ได้คิดอะไรก็เลยทำตัวปกติ แต่ว่าเราอยากมีคนรักที่มองว่าเราคือคนพิเศษอย่างที่เรามองคนที่เรารักอะค่ะ เรื่องของเราระหองระแหงกันมาเรื่อยๆ เราคบกันตอนประมาณ ม.5 ค่ะ เราอยู่ห้องเดียวกัน เจอกันทุกวัน แต่ไม่ได้หวานเหมือนคู่ไหนๆเลยค่ะ ตั้งแต่เป็นแฟนกันไม่เคยจับมือ ไม่เคยนั่งใกล้กัน 2 คน จนเมื่อประมาณ ม.6 ค่ะ เรื่องของเราแย่ลงเรื่อยๆ เรางอนเขาบ่อยมากช่วงนั้น เรายอมรับ แต่ถ้าใครไม่เป็นเราคงไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าคนที่ถูกแฟนไม่ใส่ใจมันรู้สึกยังไง .... ช่วงนั้นเรากับเขามีเรื่องให้ต้องงอนกัน จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่รู้ว่ามันทำให้เราไม่คุยกันเลย อีกทั้งช่วงนั้นยังมีเพื่อนผู้หญิงในห้องเข้าไปสนิทกับเขา คุยแชทกัน นั่งอ่านหนังสือด้วยกัน ลงไปเข้าแถวด้วยกัน นั่งมุ้งมิ้งกัน ไปกินข้าวด้วยกัน รู้ทั้งรู้นะคะว่าคนของเราไม่ได้คิดอะไร เขาไม่ได้คิดอะไรจริงๆค่ะ เขาไม่ใข่คนเจ้าชู้ เขาไม่ใช่คนรักใครง่ายๆ เรารู้ดี เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นแค่เพื่อน แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่นิค เขาคิดเกินเพื่อนเรารู้ดี ... มันยิ่งทำให้เรารู้สึกระแวงเข้าไปใหญ่ คิดดูนะคะ คนเป็นแฟนกัน อาทิตย์หนึ่งไม่ได้คุยกันเลยย .. ให้ตายเหอะ! มันไม่ใช่อะค่ะ ไม่คิดจะง้อเราเลยหรอ ? ตั้งแต่คบกันเราหายเองตลอดเลยนะ .... จนเรารู้สึกว่า พอเถอะมันเหนื่อยมาก มันอธิบายไม่ถูกอะค่ะ เรื่องมันเยอะกว่านี้
เอาเป็นว่า เราเป็นคนขี้งอน เขาไม่ชอบง้อ ไม่เคยง้อ .... เขาคุยกับทุกคนในแชท แต่เราเขากลับตอบสั้นๆ เขาไม่เคยซื้อของขวัญวันเกิดให้ ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยหึง ไม่เคยหวง ไม่อะไรเลย ....
จนวันหนึ่งเราเลยตัดสินใจถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมันคงแย่มากไปกว่านี้แน่ๆ เราเลยขอเลิกกับเขาค่ะ ใจลึกๆอยากให้เขาง้อ เพราะครั้งนี้มันเรื่องใหญ่จริงๆนะ .... แต่เราไม่ได้บอกเลิกประชดนะคะ มันเหนื่อย มันท้อจริงๆ แต่ในใจจริงๆอยากให้เขาตอบเราว่า เขาทำอะไรผิด ทำไมถึงต้องเลิก อยากให้เขาง้อบ้าง เพราะนี้มันเรื่องใหญ่ขั้นเลิกเลยนะ แต่กลับไม่เลย เขาตอบมาแค่ว่า ดูแลตัวเองดีๆนะ .. โอวความรู้สึกแรก จุกสิคะ!! ชาไปหมด แต่เราก็ต้องกลับไปเป็นเพื่อนกันเพราะเราอยู่ห้องเดียวกัน ช่วงเวลาหลังเลิกกัน ฉันพยายามทำตัวให้เป็นเพื่อนที่สุดกะว่าจบ ม.6 ก็แยกย้าย คงจะตัดใจได้เอง (ลืมบอกไปค่ะ ก่อนจบเพื่อนของเราคิดว่าเรากับเขายังรู้สึกดีด้วยกันอยู่ ก็เลยให้เรามารั่งเครียกัน เขาก็บอกว่าเขารักเรา เป็นครั้งแรกเลยค่ะ มันดีใจก็ดีใจนะ และเขาบอกหลังจากนนี้คงจะไม่มีใครไปอีกนาน... เราก็ทำเป็นไม่สนใจค่ะ ปากแข็งนิคะ แต่เราก็จำคำๆนั้นมาตลอด...)
พอจบ ม.6 ไป เราก็ดันมาได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แถมยังอยู่คณะเดียวกันด้วย... โหววว โชคชะตาทำร้าย... ตลอดมาเราทำตัวเป็นเพื่อนกับเขาตลอด แต่เราก็คือเรา ขี้หึงยังไงก็อยากนั้น เวลามีข่าวเขากับผู้หญิงคนนั้น เราก็พาลไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นไปเลยอะ ถามว่ามีคนเข้ามาไหม๊ มีค่ะ! แต่เราก็ยังหวงเขา ยังรู้สึกมากมายกับเขาอยู่ดี ตอนนี้เราอยู่ ปี 4 แล้ว ความรู้สึกยังมีกับเขาไม่เปลี่ยน รวมๆแล้วที่เลิกกันมากก็ เกือบๆ 4 ปีแล้วค่ะ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันมันมีความรู้สึกว่าเราสองคนยังมีความรู้สึกต่อกันอยู่ ฉันไม่รู้นะค่ะว่าเขามีไหม๊ แต่สำหรับฉันเวลาที่อยู่ด้วยกัน มองตากัน มันทำให้ความรู้สึกเก่าๆที่พยายามตัดใจกลับมาอยู่ความรู้สึกเดิมๆ .... เรายอมรับนะว่ายังรัก แต่เขาก็ยังเป็นเขาเหมือนเดิม ... เราก็ยังเป็นเราเหมือนเดิม เราสองคนเข้ากันไม่ได้เลย ถ้าดูจากนิสัย ถามว่าเราอยากกลับไปไหม๊ อยากนะ เขามีความหมายสำหรับเรา เขาคือคนที่ทำให้เราได้ดีทุกวันนี้ก็ว่าได้นะ เขาคือแรงบันดาลใจในตอนแรกๆที่คบกัน ... จนตอนนี้ก็ยังคงใช่ .... ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก เจอกันทุกวัน แต่เราไม่สามารถหึงหรือหวงเขาได้เลย เราไม่มีสิทธิแล้ว ... กลับไปคบกันเราก็กลัวที่จะเสียใจ เพราะถึงยังไงเราก็ไม่เปลี่ยนกันหรอกฉันรู้ดี
ตอนนี้ก็คงจะต้องรอเวลา ถ้าจบมหาลัยไป .. ก็ไม่เจอกันแล้วอาจจะตัดใจได้เองก็ได้ .. แต่ใครจะรู้ฉันอาจจะยังรักเขา แล้วก็ปิดกั้นตัวเองไม่มีใครอย่างนี้ต่อไปก็ได้.....
เราอยากถามว่าถ้าทุกคนเป็นเราจะทำยังไง แล้วถ้าเลือกได้วันนั้นจะบอกเลิกเขาเหมือนเรารึป่าว ????
เลิกกันทั้งที่ยังรัก ... จะคบใครก็ไม่ได้เพราะยังรักอยู่ ...
คือเรากับแฟนเก่าเราเริ่มต้นจากความเป็นเพื่อนกัน เราเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน ส่วนเขาเป็นคนฮอต เราเป็นแค่ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาๆ ขอบอกก่อนเลยนะค่ะว่าเราคนที่ค่อนข้างจะดูสนุกสนาน และก็ร่าเริงมาก และลึกๆแล้วเราเป็นคนโรแมนติกค่ะ ... อารมณ์แบบผู้หญิ๊งงง ผู้หญิง คือ คืองอน คิดมาก ที่สำคัญคือหึงมากๆค่ะ ส่วนเขาเป็นคนที่เงียบๆ ไม่คิดมาก สบายๆ เฟลนลี่ คุยกับทุกคน แล้วก็เป็นคนที่ซื้อมากค่ะ เขาไม่ชอบอะไรที่โรแมนติก ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ไม่ชอบง้อ ไม่ชอบบอกรัก ... ซึงทุกๆอย่างทีเป็นเขา มันเป็นอะไรที่ตรงข้ามเราหมดเลยค่ะ แต่เพราะรักฉันก็เลยพยายามมองข้าม และปรับตัวเข้าหาเขา ดีกว่าให้เขามาปรับเข้าหาเราค่ะ ก็เราแอบชอบเขาก่อน รู้สึกกับเขามากกว่า ก็ต้องยอมกันไปค่ะ...แต่ทุกความสัมพันธ์หากใครคนใดคนหนึ่งพยายามอยู่คนเดียว แน่นอนมันทำให้ท้อค่ะ บางเวลาอาจจะเหนื่อย และก็เสียใจมาก ฉันไม่รู้นะค่ะในมุมมองเขาเป็นอย่างไง แต่ในมุมมองของฉันแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนที่มีความรู้สึกมากมายกับเขาอยู่ฝ่ายเดียวเลยค่ะ ทั้งๆที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลย....
ที่ผ่านมาเราจะเห็นตลอดว่าเขามีผู้หญิงเข้ามาหามาก ไม่ใช่แค่ผู้หญิง เพศที่สาม ที่สี่ ที่ห้าก็มา.... แต่เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้นะคะ เขาแค่เป็นคนใจดี เฟลนลี่แล้วก็ปฏิเสธใครไม่เป็นค่ะ พอใครมาทักเขาก็จะคุยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรอะค่ะ พอเราได้คบกัน มันทำให้ฉันรู้สึกระแวง ระเเวงว่าเขาจะมีผู้หญิงมายุ่งอีกรึเปล่า และความกลัวก็เป็นจริงค่ะ ในช่วงที่คบกัน เขามักจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเสมอ อย่างที่บอก เราเป็นคนขี้หึง ขี้หึงมาก มีอยู่หลายครั้งที่เราต้องไปทะเลาะกับคนที่เข้ามาหาเขา ไม่ได้ทะเลาะแบบตบตีนะค่ะ คือเป็นเราจะโดนคนพวกนี้โพสด่า เหน็บแนมบ้าง แรกๆก็โพสตอบนะ แต่พอเขาบอกไม่โอเคกับเรื่องแบบนี้ เราก็เลยเฉยๆ ไม่ตอบ ไม่โพส นิ่งๆไป ...แต่เขาไม่ได้แม้จะเข้าข้างเราเลยนะ เขาก็ยังคงไปคุยกับคนพวกนั้นแบบปกติ เหมือนพวกนั้นไม่ด่าเราอย่างนั้นแหละ ... ปล่อยให้เราโดนด่าเพียงลำพังง ... รู้สึกดีจัง .. TT' ไม่เพียงแค่นั้นค่ะ รู้ไหม๊ค่ะว่าเรากับเขาคบกันมาได้เกือบปี เราโทรคุยกันไม่ถึง 5 ครั้ง แชทก็แทบจะไม่คุยกันเลย มีเหตุการณ์หนึ่งค่ะ ด้วยความที่เราเป็นคนที่มุ้งมิ้ง ก็อยากจะมุ้งมิ้งกับเขาบ้าง ก็ทักเขาไป แต่เขาก็ไม่ตอบเรา ซักพักมีผู้หญิงแคปแชทมาโพส เป็นแชทที่เขาคุยกัน เวลาก็ใกล้กับที่เราทักไป เราก็แบบ...อ่าว แบบนี้หมายความว่าไง ? เรายังสำคัญไหม๊? ... เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเสมอๆ เราก็เก็บความน้อยใจ เสียใจไว้ อย่างที่บอกเราชอบงอนค่ะ เขาไม่ง้อ เราก็เลยหายเอง แรกๆมันก็โอเค หลังๆมันเริ่มเก็บความน้อยใจไว้เรื่อยๆค่ะ
แต่ทุกๆคนก็บอกนะคะ ว่าเขาอ่ะรักฉันแค่เขาไม่รู้วิธีแสดงออกกับคนรัก กับคนอื่นเขาไม่ได้คิดอะไรก็เลยทำตัวปกติ แต่ว่าเราอยากมีคนรักที่มองว่าเราคือคนพิเศษอย่างที่เรามองคนที่เรารักอะค่ะ เรื่องของเราระหองระแหงกันมาเรื่อยๆ เราคบกันตอนประมาณ ม.5 ค่ะ เราอยู่ห้องเดียวกัน เจอกันทุกวัน แต่ไม่ได้หวานเหมือนคู่ไหนๆเลยค่ะ ตั้งแต่เป็นแฟนกันไม่เคยจับมือ ไม่เคยนั่งใกล้กัน 2 คน จนเมื่อประมาณ ม.6 ค่ะ เรื่องของเราแย่ลงเรื่อยๆ เรางอนเขาบ่อยมากช่วงนั้น เรายอมรับ แต่ถ้าใครไม่เป็นเราคงไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าคนที่ถูกแฟนไม่ใส่ใจมันรู้สึกยังไง .... ช่วงนั้นเรากับเขามีเรื่องให้ต้องงอนกัน จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่รู้ว่ามันทำให้เราไม่คุยกันเลย อีกทั้งช่วงนั้นยังมีเพื่อนผู้หญิงในห้องเข้าไปสนิทกับเขา คุยแชทกัน นั่งอ่านหนังสือด้วยกัน ลงไปเข้าแถวด้วยกัน นั่งมุ้งมิ้งกัน ไปกินข้าวด้วยกัน รู้ทั้งรู้นะคะว่าคนของเราไม่ได้คิดอะไร เขาไม่ได้คิดอะไรจริงๆค่ะ เขาไม่ใข่คนเจ้าชู้ เขาไม่ใช่คนรักใครง่ายๆ เรารู้ดี เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นแค่เพื่อน แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่นิค เขาคิดเกินเพื่อนเรารู้ดี ... มันยิ่งทำให้เรารู้สึกระแวงเข้าไปใหญ่ คิดดูนะคะ คนเป็นแฟนกัน อาทิตย์หนึ่งไม่ได้คุยกันเลยย .. ให้ตายเหอะ! มันไม่ใช่อะค่ะ ไม่คิดจะง้อเราเลยหรอ ? ตั้งแต่คบกันเราหายเองตลอดเลยนะ .... จนเรารู้สึกว่า พอเถอะมันเหนื่อยมาก มันอธิบายไม่ถูกอะค่ะ เรื่องมันเยอะกว่านี้
เอาเป็นว่า เราเป็นคนขี้งอน เขาไม่ชอบง้อ ไม่เคยง้อ .... เขาคุยกับทุกคนในแชท แต่เราเขากลับตอบสั้นๆ เขาไม่เคยซื้อของขวัญวันเกิดให้ ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยหึง ไม่เคยหวง ไม่อะไรเลย ....
จนวันหนึ่งเราเลยตัดสินใจถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมันคงแย่มากไปกว่านี้แน่ๆ เราเลยขอเลิกกับเขาค่ะ ใจลึกๆอยากให้เขาง้อ เพราะครั้งนี้มันเรื่องใหญ่จริงๆนะ .... แต่เราไม่ได้บอกเลิกประชดนะคะ มันเหนื่อย มันท้อจริงๆ แต่ในใจจริงๆอยากให้เขาตอบเราว่า เขาทำอะไรผิด ทำไมถึงต้องเลิก อยากให้เขาง้อบ้าง เพราะนี้มันเรื่องใหญ่ขั้นเลิกเลยนะ แต่กลับไม่เลย เขาตอบมาแค่ว่า ดูแลตัวเองดีๆนะ .. โอวความรู้สึกแรก จุกสิคะ!! ชาไปหมด แต่เราก็ต้องกลับไปเป็นเพื่อนกันเพราะเราอยู่ห้องเดียวกัน ช่วงเวลาหลังเลิกกัน ฉันพยายามทำตัวให้เป็นเพื่อนที่สุดกะว่าจบ ม.6 ก็แยกย้าย คงจะตัดใจได้เอง (ลืมบอกไปค่ะ ก่อนจบเพื่อนของเราคิดว่าเรากับเขายังรู้สึกดีด้วยกันอยู่ ก็เลยให้เรามารั่งเครียกัน เขาก็บอกว่าเขารักเรา เป็นครั้งแรกเลยค่ะ มันดีใจก็ดีใจนะ และเขาบอกหลังจากนนี้คงจะไม่มีใครไปอีกนาน... เราก็ทำเป็นไม่สนใจค่ะ ปากแข็งนิคะ แต่เราก็จำคำๆนั้นมาตลอด...)
พอจบ ม.6 ไป เราก็ดันมาได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน แถมยังอยู่คณะเดียวกันด้วย... โหววว โชคชะตาทำร้าย... ตลอดมาเราทำตัวเป็นเพื่อนกับเขาตลอด แต่เราก็คือเรา ขี้หึงยังไงก็อยากนั้น เวลามีข่าวเขากับผู้หญิงคนนั้น เราก็พาลไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นไปเลยอะ ถามว่ามีคนเข้ามาไหม๊ มีค่ะ! แต่เราก็ยังหวงเขา ยังรู้สึกมากมายกับเขาอยู่ดี ตอนนี้เราอยู่ ปี 4 แล้ว ความรู้สึกยังมีกับเขาไม่เปลี่ยน รวมๆแล้วที่เลิกกันมากก็ เกือบๆ 4 ปีแล้วค่ะ ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันมันมีความรู้สึกว่าเราสองคนยังมีความรู้สึกต่อกันอยู่ ฉันไม่รู้นะค่ะว่าเขามีไหม๊ แต่สำหรับฉันเวลาที่อยู่ด้วยกัน มองตากัน มันทำให้ความรู้สึกเก่าๆที่พยายามตัดใจกลับมาอยู่ความรู้สึกเดิมๆ .... เรายอมรับนะว่ายังรัก แต่เขาก็ยังเป็นเขาเหมือนเดิม ... เราก็ยังเป็นเราเหมือนเดิม เราสองคนเข้ากันไม่ได้เลย ถ้าดูจากนิสัย ถามว่าเราอยากกลับไปไหม๊ อยากนะ เขามีความหมายสำหรับเรา เขาคือคนที่ทำให้เราได้ดีทุกวันนี้ก็ว่าได้นะ เขาคือแรงบันดาลใจในตอนแรกๆที่คบกัน ... จนตอนนี้ก็ยังคงใช่ .... ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก เจอกันทุกวัน แต่เราไม่สามารถหึงหรือหวงเขาได้เลย เราไม่มีสิทธิแล้ว ... กลับไปคบกันเราก็กลัวที่จะเสียใจ เพราะถึงยังไงเราก็ไม่เปลี่ยนกันหรอกฉันรู้ดี
ตอนนี้ก็คงจะต้องรอเวลา ถ้าจบมหาลัยไป .. ก็ไม่เจอกันแล้วอาจจะตัดใจได้เองก็ได้ .. แต่ใครจะรู้ฉันอาจจะยังรักเขา แล้วก็ปิดกั้นตัวเองไม่มีใครอย่างนี้ต่อไปก็ได้.....
เราอยากถามว่าถ้าทุกคนเป็นเราจะทำยังไง แล้วถ้าเลือกได้วันนั้นจะบอกเลิกเขาเหมือนเรารึป่าว ????