ก่อนอื่นเลยเราขอบอกว่านี่เป็นกระทู้แรกที่เราอยากเล่าประสบการณ์ความรู้สึกความรักของเราให้เพื่อนๆฟังถ้าเราพิมผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยน่ะ
..... เริ่มเลยแล้วกัน....
มีผู้ชายคนนึงมาทักเฟสเรา... เขาทักเฟสเรามาคุยเหมือนว่าจะจีบ แต่เราก้อรุ้ว่าเขาเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าเรา (ความรุ้สึกตอนนั้นคิดว่าแฟนเก่าให้เพื่อนมาแกล้งจีบเราหรือป่าวเลยไม่ค่อยอยากคุยด้วย) พอคุยไปสักพักก็รุ้สึกโอเค ถูกชะตา แต่ก็เหมือนไม่ค่อยจริงจัง เราเลยถามว่าจะจีบเราจริงหรอ เราไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เพอเฟคขนาดนั้นน่ะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เขาชอบในสิ่งที่เราเป็น... เขาก็ขอเบอเราแล้วโทมาคุย มันก็ยิ่งทำให้เรารุ้สึกดีกับเขามากขึ้น... ตอนคุยโทสับกันก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เพราะเขาพักอยู่หอโรงเรียนเสียงดังมาก... (เป็นนักบอล) เราก็คุยกันก่อนที่จะตกลงคบกันน่ะว่าเราไม่ชอบคนยังไงเขาไม่ชอบคนยังไง!! เขาก็ถามว่าทำไมเลิกกับแฟน.. เราก็บอกไปตรงๆว่าเราก็ไม่รุ้เหมือนกันส่วนมากเหตุผลที่เลิกคือเราเย็นชาเกินไป เขาก็บอกเราว่าคนรักกันมันก็ต้องใส่ใจกันบ้างไรบ้าง เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเขาได้ย้ายออกมาอยุ่กับเพื่อนที่หอนอกโรงเรียนเราก็ไม่ได้ซีเรื่องนี้ ก็แล้วแต่เขาจะสะดวก  
มีวันนึงเราอยากเห็นหน้ากันก็เลยนัดเจอกันก็ได้พูดคุยตามประสาของคนรักกัน... แต่เรา 2 ก็พยายามที่จะไม่เปิดเผยอะไรมาก เพราะถ้าเพื่อนรุ้ว่าเขาคบกับแฟนเก่าเพื่อนแล้วจะมองหน้ากันไม่ติด ไม่อยากจะเสียเพื่อนไป เราก็เข้าใจความรุ้สึกของเขา เราก็คบกันมาเรื่อยๆไม่เคยทะเลาะกันเลยมีแต่งอลว่าเราไม่ค่อยทัก ออนเฟสไม่ทัก อะไรแบบเนี้ย คือเราก็อยากจะลองใจเขาว่าถ้าเราไม่ทักแล้วเขาจะทักมาไหม? บ้างครั้งเขาก็ทัก บ้างครั้งเราก็ทัก  มันเป็นเหมือนว่าเราต่างคนต่างไม่ค่อยยอมกันเท่าไหร่ 55 แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เราไปแอบคุยกับคนอื่นแล้วเขาจับได้ เขาก็เหมือนจะเสียใจ แต่เราก็โกหกไม่อยากเลิกกับเขา โกหกทั้งที่หลักฐานเขาก็มี แต่เขาก็ให้โอกาศเรา...
แล้วมีอยู่วันนึงเราไปหาเขาแล้ววันนั้นเพื่อนชวนไปวันเกิด คือตอนแรกเราก็บอกว่าไม่ค่อยอยากไปหรอกเพราะเราเป็นผู้หญิงไปคนเดียวดึกๆมันอันตราย เขาก็บอกดีแล้วที่คิดได้ แต่ไปก็ไม่ว่าไรหรอก พอเรากลับบ้านเขาก็มาส่งเรา แล้วเขาก็บอกว่าไม่ไปคือไม่ไปน่ะวันเกิดเพื่อนอ่ะ เปนห่วง เราก็บอกเขาว่าไม่ไปหรอก!! พอถึงบ้านสักพัก ประมาน 5 ทุ่ม เพื่อนโทมาชวนบอกให้ไปคือตอนนั้นตังมีแค่ ร้อยกว่าบาท ด้วยความที่เราเป็นคนรักเพื่อน เราเลยไม่อยากให้มันเสียความรุ้สึกวันเกิดทั้งที เราไปวันเกิดเพื่อนตอน 5 ทุ่มน้ำก็ยังไม่อาบ เราก็รีบไปเลย... (แต่เราไปเราก็ไม่ได้บอกเขาสักคำเลยว่าเราจะไปเราคิดว่าเขาคงไม่เป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้น) พอเราไปถึงเพื่อนก็ออกมารับ แต่ใครจะไปรู้ว่าพอไปถึงก็เจอแฟนเก่าตัวเอง (ลืมบอกไปว่าแฟนเก่าเราก็เป็นเพื่อนเราเหมือนกัน) เราก็ไม่คุยกันหรอกหน้าก็ไม่มองเพราะเราเคยทะเลาะกันกับแฟนใหม่ของเขา จนเราทนไม่ไหวเลยบอกว่าตัดเพื่อนกันไปเลย... แล้วประมาณเที่ยงคืน เราก็ไม่คิดว่าเขาจะโทมา เราเลยรับสายเขาถามเราว่าอยู่ไหน เราบอกว่ามาวันเกิดเพื่อน เขาก็ถามว่า ทำไมบอกว่าไม่ไป... (เราก็รุ้สึกผิดนิดนึงที่ไม่ได้บอก) เราก็ขอโทดเขา เขาบอกว่าเขานอนไม่หลับคิดถึงเรา แค่นี้แหล่ะ เขาเลยบอกให้เราสนุกให้เต็มที่น่ะไม่กวนล่ะ (เหมือนพูดประชด) แล้วก็ว่างสายไป ตอนนั้นก็ไม่คิดอะไร ก็รุสึกเมานิดหน่อย 555
ตอนแรกก็กินเลี้ยงอยู่บ้านเพื่อน สักพักเพื่อนก็ชวนกันไปร้านเหล้า เราก็ไปกับมันทั้งที่ตังเหลือตอนนั้นแค่ 20 บาท คือจนมาก 555 ไปถึงร้านเหล้าก้อไปเปิดโต๊ะสั่งเครื่องดื่มต่างๆมากิน ตอนนั้นประตี 1 เราหิวข้าวมากคือยังไม่กินข้าวเลย เราเลยขอตังเพื่อนเพื่อนเลยพาไปเซเว่น ตอนนั้นในร้านมีแค่โต๊ะของพวกเราโต๊ะเดียวทั้งร้านคือไม่ค่อยมีคน  พวกเราก็เซอไพร้เพื่อนเสร็จเรียบร้อยก็นั่งกินนั่งคุยกันเรื่อยๆ แต่เราก็รุ้สึกว่าแฟนเก่าเราแอบมองเราอยู่ตลอด แต่เราก็ไม่สนใจ แล้วแฟนเก่าก็เดินมาหาเรา แล้วบอกเราว่า กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม (เราก็ตกใจกลับมาเป็นเหมือนเดิมยังไง) แฟนเก่าเลยบอกว่ากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป.. เราก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอกเราไม่ถือ ไม่ได้สนใจ แฟนเก่าก็ยืนมือมาจับมือเราเราก็โอเคเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม... (แต่ก็ไม่สนิทเหมือนเดิมหรอก) เขาก็กลับไปนั่งโต๊ะ แล้วก็แอบถ่ายรูปเราเก็บไว้ พอตี 2 เราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน คือตอนนั้นเราเครียดมากว่าจะกลับยังไงตังก็ไม่มี ทางกลับบ้านเราก็ไม่มีเพื่อนคนไหนไปทางนั้นเลย แล้วเสียงที่เราได้ยินคำแรกคือแฟนเก่าเราถามว่าจะกลับยังไง เราก็ไม่อยากให้เขาคิดว่าเราอ่อนแอ เราก็บอกว่านั่งแท็กซี่กลับคนเดียวก็ได้ เพื่อนผู้หญิงอีกคนเลยบอกให้เราไปนอนบ้านมัน ตอนนั้นคือเราอยากกลับบ้านมาก... ยังไงก็จะกลับ  กว่าจะเคลียกันเรื่องกลับบ้านได้ก็นาน สุดท้ายเราก็ไม่พ้นแฟนเก่า พวกเรานั่งแท็กซี่ไปลงบ้านแฟนเก่ากัน 3คน เพื่อนที่เหลือก็ไม่มีปัญหาแยกย้ายกันกลับหมดล่ะ ระหว่างที่นั่งแท็กซี่มีเพื่อนที่เป็นเจ้าของวันเกิดนั่งกลั้นกลาง เราก็ไม่ค่อยคุยกันเหมือนเดิม พอไปถึงบ้านแฟนเก่าก็ไปเอารถมอไซค์ขับไปส่งเราที่บ้าน แล้วให้เพื่อนอีกคนรอยุบ้าน เราก็เกรงใจเขาน่ะ กลัวว่าถ้าแฟนเขารุ้แล้วจะมีปัญหากัน... ระหว่างที่นั่งมอไซค์ไปเขาก็พยายามคุยกับเราตลอดทาง ถามว่าเราคบกับใคร เราก็ไม่อยากบอก บอกแค่ว่าอยู่ โรงเรียนเดียวกันกับเขา เป็นนักบอลอะไรประมานเนี้ย ไม่อยากบอกไรมากกลัวเขาจะรู้ แต่เขาก็พยายามถามว่าชื่อไร เดี่ยวจะดูให้ เราก็บอกไม่เป็นไร เขาก็ขอให้เราบอก (เราก็คิดในใจว่าบอกไม่ได้หรอกบอกไปก็รุ้ดิ เดี่ยวก็มีปัญหากัน) เขาก็เงียบไปสักพักก็เลยเปลี่ยนเรื่องใหม่ แต่ก็ถามแต่เกี่ยวกับเรื่องแฟน เราก็ไม่รุ้ว่าเขาจะรุ้ไปทำไม พอใกล้จะถึงบ้านเรา เราก็ถามเขาว่าถ้าแฟนนายรุ้ว่ามาส่งเราที่บ้านเขาจะไม่ว่าหรอ? เขาบอกว่าถ้าอธิบายไปแล้วไม่เข้าใจกัน ยังไงเพื่อนก็สำคัญกว่า (คำนี้ทำให้เรายิ้มเลยทันที) แล้วก็ถึงปากซอยบ้านเราพอดี  เราก็ลงรถแล้วก็บอกให้เขาขับรถดีๆน่ะ
วันต่อมาเราก็ทักไปหาแฟนเราอธิบายให้เข้าใจ เขาก็บอกไม่เป็นไร ต่อไปจะไปไหนก็บอกด้วยเป็นห่วง เราก็ไปหาเขา ไปกินข้าวดูหนังกัน (แต่หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับแฟนเก่าเราแล้วน่ะ) เราก็บอกเขาว่าอย่าคุยกับคนอื่นน่ะ คุยกับเราคนเดียว แต่เขาก็ไม่ค่อยมีเวลาซ้อมแต่บอลกลับหอมาก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย ช่วงนั้นเราห่างกันมาก ห่างกันแบบไม่มีสาเหตุอะไรประมานเกือบอาทิตย์ วันนั้นเราไปกินหมูกะทะกับเพื่อน เขาโทมาประมาน 1ทุ่มเราก็งง เขาโทมาบอกให้เราโทหา พอเราไปกินหมูกะทะกับเพื่อนเสร็จ เราก็ด้วยความที่อยากคุย ก็ไปเติมตังโทหา ประมาน 5ทุ่ม โทยังไงก็ไม่หลับ เราก็เป็นคนคิดมาก ก็คิดว่าเขาอยู่กับใครหรือคุยกับใครหรือป่าว ปกติจะไม่รีบนอนขนาดนี้!! แต่ก็เถอะ เราก็ต้องรีบนอนไปโรงเรียนพรุ่งนี้เหมือนกัน (วันนั้นนอนอยู่บ้านเพื่อน) พอเช้ามาตื่นไปเรียน ก็เห็นข้อความเขาส่งมาบอกว่า... " เมื่อคืนขอโทษน่ะที่ไม่ได้รับสาย เหนื่อยมากเลยเผลอหลับไป ไม่โกรธกันน่ะ แล้วเขาก็บอกว่าเดี่ยววันนี้จะโทหาน่ะที่รัก" เราก็ยิ้มคิดในใจว่าน่ารักจัง... เราก็เลิกเรียนกลับบ้าน เราก็รุ้ว่าเขาเรียนเสร็จก็ต้องซ้อมแต่บอลเวลาแทบไม่มีให้เราเลยตอนนั้นเราก็โอเครับได้ แต่หลังๆมามันมากเกินไป แทบจะไม่ได้คุยกัน จะได้คุยก็แต่ทางเฟส จนเราน้อยใจ คิดว่าเรา 2 คนไม่ได้รักกัน เราก็คุยกันวันเว้นวัน บางวันก็ไม่ได้คุย คุยโทสับก็ไม่เคยถึงชั่วโมง เราเลยคิดว่าเราจะลองไม่ทักเฟส ไม่โทหา อยากรุ้ว่าเขาจะทักเรามาไหม แต่เขาก็ไม่ยอมทักมาเหมือนเดิม ประมาน 3 วัน เราเหงามากช่วงนั้น มีแฟนก็เหมือนไม่มี จะหาคนคุยเพิ่มก็ทำไม่ได้ เพราะเราไม่อยากทำให้เขาหมดความเชื่อใจเรา  เพื่อนเลยชวนให้เราไปนอนด้วย วันนั้นแหล่ะ เราไปนอนบ้านเพื่อน เราก็เปิดเพสเห็นเขาออนแล้วไม่ทักเรา (เราไม่มีรหัสเฟสกันน่ะ) เราก็อยากทักแต่ด้วยความอยากลองใจว่าเขาจะทักมาไหม? แต่สุดท้ายเขาทักมาก แต่เขาทักมาเป็นประโยคที่ไม่มีใครต้องการที่จะรับรู้มัน เขาทักมาบอกว่า "เลิกคุยกันเถอะ อย่ายังกันอยู่แล้วไม่สนใจกัน คบกันไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก" คือพออ่านจบมือนี้สั่น น้ำตายังไม่ไหลน่ะ เลยบอกเพื่อนว่าเดี่ยวขึ้นไปนอนก่อนน่ะ แล้วเราก็ถามเขาว่าเป็นไร เขาก็บอกว่าเราไม่สนใจกันเลย มันไม่มีความสุขหรอก เราบอกให้เราโชคดีน่ะ เราก็พยายามจะถามจะอธิบายให้เขาเข้าใจ เขาเลยบอกกับเราว่าที่เขาไม่ทักเราเขาแค่อยากลองใจเราว่าเราจะทักเขาไหม วินาทีนั้นคือ โอ้..อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ บังเอิญทำให้เรา 2 คนลองใจกันในเวลาเดี่ยวกันและเป็นการลองใจที่เหมือนกันอีก เราก็บอกเขาไปว่าเราก็ลองใจเหมือนกัน เราเลยพูดว่าบังเอิญเนอะลองใจเหมือนกันเลย แต่เขาก็พูดเหมือนไม่อยากเลิกกับเรา วันนั้นเราร้องไห้ :'( แบบความรุ้สึกคือไม่เคยถูกผุ้ชายบอกเลิก ตอนนั้นก็เสียใจนิดหน่อย วันต่อมาเป็นเสาเราก็หยุด เรยกลับบ้านตอนนั้นรุ้สึกเฉยๆไม่คิดอะไร เลิกก็คือเลิก
ผ่านไปอีก 5วัน อยู่ๆเขาทักว่าคุย คุยเหมือนว่าไม่ได้เลิกกัน เราก็ดีใจที่เขาทักมา ก็คุยกันไป แล้วเขาก็หายไปเกือบเดือน มาๆหายๆแบบนี้ตลอด คือเราไม่เข้าใจว่าเขาจะมาทักให้ความหวังเราทำไม ทำเหมือนว่ายังรักกัน บอกให้ไปหา เราก็ไป ด้วยความที่เรายังรักเขาอยู่ บอกคิดถึงกันตลอด เราก็พยายามที่จะไม่คุยกับเขาน่ะ แต่ก็ทำไม่ได้ รุ้สึกว่าตอนคบกันไม่รักไม่สนใจเขามากขนาดนี้ แต่พอเขาหายไม่ทักมานาน เราก็คิดถึงเลยไปทัก เขาก็บอกว่า คิดว่าลืมเขาไปล่ะ (แต่ในใจเราอยากบอกเขาว่าเรายังรักเขามากไม่เคยลืมเขาเรย) ครบกันแค่ 3เดือน เลิกกันเป็นปีล่ะไม่ลืมสักที เราก็คิดหาวิธีที่จะลืมเขา แต่มิ่งพยายามลืมมากแค่ไหนก็ยิ่งจำ ทุกวันนี้เข้าไปส่องเฟสเขาวันนึงเป็น 10ๆ ครั้งได้อ่ะ คือเราไม่เคยเป็นแบบนี้กับผุ้ชายคนไหนมาก่อน แค่คิดถึงน้ำตาก็ไหล หลายคนอาจจะมองว่าเราเป็นคนเข้มแข็ง แต่ผู้ชายคนนี้แหล่ะที่ทำให้เราร้องไห้ เพราะคิดถึงเขาบ้าง แค่เหนเขาโพสเกี่ยวกับคนอื่นยังร้องไห้เลย ฟังเพลงเศร้าๆน้ำตาก็ไหล ตอนนี้เราก็เหมือนกับผผู้หญิงคนนึง ที่จมปรักอยู่กับความรักที่ไม่มีทางกลับมา แต่เขาก็ทำเหมือนว่าจะกลับมา เราอยากลืมเขา แต่เราทำไม่ได้ แค่เดินไปเห็นคนหน้าเหมือนเขา นั่งอยู่กับผุ้หญิง เรายังเสียใจเลย อะไรมันจะแย่ขนาดนี้ เราเคยเล่าให้เพื่อนหลายคนฟังน่ะ พวกมันก็บอกว่า จะทนไปทำไม ตัดใจไปเถอะ นี่ก็เลิกกันไปตังนานแล้ว จะทนเสียใจร้องไห้ไปทำไม ไปหาคนใหม่เถอะ (แต่ก็มีคนเข้ามาคุยมาขอเบอเราเยอะน่ะ) แต่เราไม่อยากคุย คือใจมันต้องการแค่เขาคนนี้คนเดียว บางทีเราเป็นหนักมากบางทีก้อพูดกับเพื่อนว่า โดนของหรือป่าวว้ะ 555 แต่ไม่ใช่หรอก
เราคิดที่จะลบเฟส ลบทุกอย่างที่ทำให้เราไม่ได้ติดต่อกัน แต่เราทำไม่ได้ ไม่รุว่าทำไม เรายอมรับว่าตอนที่คบกันเราเฉยๆกับเขาไม่รักมากขนาดนนี้ พอเลิกกันไป ไม่รุ้ว่าความรัก ความคิดถึง มันมาจากไหน เราเป็นห่วงเขาทั้งที่รุ้ว่าเขาไม่ได้อะไรกับเราแล้ว ยิ่งเล่าก็ยิงเศร้า... ก็ไม่รุ้อีกนานแค่ไหนถึงจะลืม  แต่ถ้าให้เลือกขอให้เขากลับมาได้ไหม
เรายังรักยังรอเธออยู่น่ะ ไม่เคยลืมเรย... เราขอโอกาศอีกสักครั้งให้เราได้ทำสิ่งที่ดีๆให้กับเธอ ถ้าเธอกลับมารักเราไม่ได้แล้ว เธอก็ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเถอะ อย่าทักเราอีกเลย เธอทักมาทีไร เหมือนเธอดึงเรากลับไปเริ่มต้นลืมเธอใหม่อ้ะ เรารุ้ว่าเราฝืนใจตัวเองมาก ถึงเราจะรักเธอมากแค่ไหน เราก็ทนอยู่กับความเสียใจแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอก เราต้องเลือกสักทางทีจะให้ตัวเองยิ้มได้ มีความสุข ถึงแม้มันจะทรมานแต่ยังไงเดี่ยวมันก็ผ่านไป...
....ขอบคุนเพื่อนๆทุกคนน่ะค่ะที่อ่านจนจบ....
ถือว่าเรามาแชร์ความรุ้สึกประสบการณ์จากชีวิตจริงของเรา เราเชื่อว่าไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้หรอก แต่มันขึ้นอยู่ที่ใจเรามากกว่าว่าจะเข้มแข็งแค่ไหน