นางฟ้าอ่านแล้วก็ขำเหมือนกัน

พูดมาได้ว่าเศรษฐกิจมันยังดี ทั้งๆที่คนรากหญ้าจะตายกันหมดแล้ว

ชาวนาไทยหลายสิบล้านคน เกือบครึ่งประเทศไม่มีข้าวเปลือกมาขายเพราะอากาศแล้ง  และถึงจะขายออกก็ถูกโรงสีกดราคารับซื้อ

ชาวสวนยางพารา จากที่เคยขายได้เงินกิโลละ 90บาท ยังบ่นว่าไม่มีเงินพอผ่อนรถ มาวันนี้เหลือ 2-3โลร้อย เม็ดเงินหายไปเห็นๆ

การท่องเที่ยวก็ย่ำแย่อย่างชัดเจน บางประเทศแอนตี้ บางประเทศประสบปัญหาเศรษฐกิจของประเทศตัวเองเลยหมดอารมณ์เที่ยว แต่ก็ยังเชื่อว่ามันดีอยู่ได้

ภาคส่งออก รัฐบาลก็พูดปาวๆว่ามันติดลบ

GDP ก็ปรับลดรายเดือน ถ้าไม่ตั้งตัวเลขสูงๆเอาไว้เมื่อปีที่แล้ว สงสัยคงจะติดลบไปแล้ว

สถานการณ์มันส่อชัดเจนเสียขนาดนี้. โดยรัฐบาลไม่เคยออกมาพูดเลยว่าจะทำยังไง จะแก้ด้วยวิธีไหน  ก็ยังหลอกตัวเองอยู่ได้ว่ามันจะดีขึ้น

ขนาดดัชนีหุ้นเองยังแกว่งอยู่ที่ 1,400-1,600 มาปีกว่า  ไม่ไปไหนกับเขาเลย  ทั้งๆที่ถ้าแนวโน้มดีจริง ป่านนี้มันควรจะขึ้นไปได้ไกลกว่านี้ก่อนใคร....

คำว่า ปาฏิหาริย์ มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆหรอกนะ เตรียมพร้อมกับวิกฤตเศรษฐกิจที่จะแย่ลงไปเรื่อยๆไว้ก่อนจะดีกว่านะฮ้า

ตั้งกระทู้โดยมีประเด็นทางการเมืองแอบแฝง จะด่ารัฐบาลล่ะสิ

เรื่องของการเมืองผมว่า รัฐบาลทำดีเสมอตัว ทำชั่วแล้วโดนด่า ในวันนี้ผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับ คสช. ในหลายประเด็น
แต่บางเรื่องเราต้องชมบ้างก็ได้

ถ้าถามว่าเศรษฐกิจแย่จริงไหม ต้อมถามก่อนว่าในตลาดไหน ในธุรกิจกลุ่มใด ประเภทใด ถ้าขายของ ขายอะไร ขายแบบไหน
เพราะบางธุรกิจก็อยู่ได้ บางธุรกิจก็ล้มหายตายจากไป จขกท. ทำธุรกิจ หรือเป็นพนักงานเงินเดือน

ตอนนี้ถ้าถามถึงโครงสร้างเศรษฐกิจไทย เราพึ่งการท่องเที่ยว การส่งออก (ที่เรารับจ้างผลิต รับจ้างประกอบ) การค้าชายแดน  ถ้าพวกนี้เจ๊งไป ล้มไปก็ซวยกันเป็นส่วนใหญ่ ส่วนธุรกิจที่ไม่เกี่ยวกับพวกนี้ก็ไม่น่าเป็นห่วง

ถ้าเราจับทางถูก มันก็ต้องรื้อไปจนถึงระบบรากฐานทางเศรษฐกิจกันเลยทีเดียว ยกตัวอย่าง เกาหลีใต้ ไต้หวัน

เกาหลีใต้ รื้อระบบเศรษฐกิจ ผู้เปลี่ยนแปลงระบบคือ ผู้นำเผด็จการ ปัก จอง ฮี (ผู้ได้อำนาจจากทหาร) ผู้พลิกฟื้นเปลี่ยนระบบเศรษฐกิจภายในประเทศ จากพึ่งพา เกษตรกรรม เป็นอุตสาหกรรม ตัวอย่างเช่น ธุรกิจของกลุ่มแชโบล ( ซัมซุง,แดวู,ฮุนได,แอลจี,เอสเค) ซึ่งพวกนี้ก็สามารถทำรายได้จีดีพี คิดเป็น 60% ของเกาหลีใต้ ในวันนี้เกาหลีใต้จะไม่กลับไปเป็นเหมือนเก่า ที่พึ่งพาเกษตรกรรม และ ในวันนี้ได้ไปยืนในระดับโลก

ส่วนไต้หวัน ก็เคยรับจ้างผลิตมาก่อน สมัยก่อนเศรษฐกิจของไต้หวันพึ่งพาเกษตรกรรมเป็นหลักเหมือนกัน คือ น้ำตาลทราย ที่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ญี่ปุ่นมาตั้งโรงงานให้ จนช่วง พ.ศ 2510 ไต้หวันเป็นฐานการผลิตให้กับตะวันตก และ ญี่ปุ่น เช่น คอมพิวเตอร์ หรือพวกเมนบอร์ด ชิปเซ็ต จนไต้หวันเจริญรุ่งเรืองมาก รวมทั้งรัฐบาลก็สนับสนุนการวิจัย เช่นสร้างสถาบันนวัตกรรม เพื่อวิจัยและพัฒนา  ในภายหลังมี่โรงงานต่างชาติทยอยปิดตัว และ ย้ายฐานการผลิตไปยังประเทศโลกที่สาม (ค่าแรงถูก) ไต้หวันก็สร้างแบรนด์ของตนเอง เช่น MSI ASUS HTC

ส่วนไทยเรา เรายังไม่มีการวิจัย และ พัฒนาพอ ทำให้เศรษฐกิจพึ่งพิงอยู่ไม่กี่อย่าง นอกจากเวลาเลือกตั้งหนนึงก็ ทำประชานิยมไปหนนึง เอาใจพวกเกษตรกร ชาวไร่ ชาวนา พอสินค้าเกษตรตกต่ำ ก็แห่ไปประท้วงหนนึง รัฐบาลไปสัญญาว่าจะพยุงราคา หรือ รับจำนำข้าว ก็เลิกลากันไป

ผมก็แย่มากแล้วครับ ตอนนี้ทำงานเหลือแค่พอกินพอใช้
จริงๆแต่ก็พอใจกับรัฐบาลนี้นะ  ผมว่าสังคมจริงๆก็น่าจะแบบนี้แหละ เราไม่มีทรัพยากรอะไรเหมือนเมื่อก่อนแล้ว  เราขายได้จริงๆอย่างเดียวคือท่องเที่ยว ดูโรงงานต่างชาติสิ พอเราหมดประโยชน์เค้าก็ย้ายหรือไปในที่ๆค่าแรงถูกกว่า การเกษตรเราก็ไม่ได้เหนือกว่าเวียดนาม จีนแล้ว
อุสาหกรรมหนักก็เจอจีนตีกระจาย ผมอยากเห็นประเทศดีกว่านี้อะครับ

ตัวเลขดี ๆ สูง ๆมาจากหน่วยงานราชการ  แต่ในชีวิตจริง มันอะไรครับ
สัมผัสกันหรือเปล่า  ตลาดนัดวันเสาร์ อาทิตย์ คนขายของ ได้เงินไม่ถึง 500
คนเดินบางเบา  ร้านขายอาหารปิดไปเกือบหมด เพราะขายไม่ได้

ลงไปสัมผัสชีวิตของจริงบ้างเถอด อย่าดูแต่ตัวเลข เชาไม่มีเงินจริง ๆ
แล้วยี่งแล้งจนนาแห้งหมดแล้ว จะทำอย่างไร  ก็รีบเถอะครับ อย่าบอกว่าให้อดทน อด  ๆ เลยครับ