วันนี้พระนางออกน้อยมากถึงมากที่สุด แต่มีฉากนึงที่เรารู้สึกว่าน้อยแต่มากในความรู้สึก คือฉากที่ปุ้มอ่านจดหมายของอนวัช ไม่รู้ว่าจะมีใครคิดเหมือนเรารึเปล่าแต่มันคอนเฟิมย้ำเราอีกครั้งว่าหากเจมส์ญ่าเจอกันอีกครั้ง "ดราม่า" คือละครที่จะตอบโจทย์และตรึงคนดูได้ดีที่สุด
                 ฉากที่ปุ้มอ่านจดหมายตอกย้ำการแสดงออกทางอารมณ์ สีหน้า สายตา ของคนที่รู้สึกหลากหลายอารมณ์พร้อมกัน ทั้งตื่นเต้น ดีใจ ตื้นตันใจกับคำว่า "รัก" ของคน 2 คนที่ปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองและปลดปล่อยออกมาผ่านจดหมายได้ดีมากๆ ส่วนเจมส์จินี่ไม่ต้องพูดถึงแค่ได้ยินเสียงเจมส์เป็นคำพูดออกมาผ่านจดหมายก็เรียกความน้ำตาเอ่อๆความรู้สึกซึ้งๆของคนที่เปิดเผยความในใจและยอมรับต่อการพ่ายแพ้ต่อความรักที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่งได้เป็นอย่างดี เสียงเจมส์ไม่เหมือนเสียงผู้ชายคนอื่นๆมันมีเสน่ห์ที่สุด เป็นเด็กหนุ่มที่สายตาและน้ำเสียงมีเสน่ห์จริงๆเรียกว่าเอาอยู่เลยแค่เสียงก็เอาอยู่แล้ว ขนาดมาแค่เสียงยังขนาดนี้ถ้ามายืนร้องไห้สารภาพรักมาแบบทั้งตัวจะขนาดไหนนะ? ถือว่าฉากนี้เป็นฉากที่น้อยแต่กับตรึงใจเราไว้ได้เลยนะ ขนาดว่าเจมส์กับญ่าดราม่าซึ้งๆเล็กๆยังกินใจขนาดนี้ ถ้าเจอละครบทดีๆการแสดงแบบเก็บทุกรายละเอียดอารมณ์ความรู้สึกแบบเจมส์กับญ่าเราว่าคนดูได้เห็นอะไรมากกว่านี้แน่นอน เด็ก 2 คนนี้มีของมากกว่าที่เราเห็นนะ เสน่ห์เหลือล้นทั้ง 2 คน แถมหน้าตายังเพอร์เฟ็คทั้งคู่ ขอความกรุณาช่อง 3 อย่ามองข้ามจุดนี้นะคะ






*ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะคะ