ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่ากระทู้นี้อาจจะไม่ได้ละเอียดอะไรมาก แต่อยากจะแชร์ประสบการณ์ ที่ได้ไปเที่ยวในระยะเวลาสั้นๆนี้ค่ะ^^
เริ่มแรกเลย!! คือเราเป็นคนที่ชอบเที่ยวอยากจะไปเที่ยวนู้นนี่นั้นตลอด เลยคิดว่าเราควรจะไปที่ไหนสักทีในเดือนนี้ ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงประเทศลาวหรือวังเวียงแต่อย่างใด และไม่รู้จักด้วยว่าวังเวียงคือที่ไหน เลยไปคุยกะเพื่อนคนนึงว่าเราน่าจะไปเที่ยวไหนดีที่ ชิวๆแบบใช้งบไม่เยอะ เพราะสิ้นปีเราก็มีแผนไปเที่ยวกันอีก แต่ทริปสิ้นปีไปนาน เลยคุยกันเอาที่ไหนดี นางเลยเสนอวังเวียง เราเป็นคนใจง่ายขอให้ได้เที่ยวไปหมด พอตอบตกลงก็ค่อยเข้าไปหาดูว่าหน้าตาของวังเวียงเป็นยังไงลูกเต้าเหล่าใครมันอยู่ตรงไหน ฮ่าๆๆเราฝันว่าอยากจะ Backpack ไปรอบโลก ถ้าเป็นไปได้ ส่วนตัวเราชอบป่าเขาอยู่แล้ว บอกเลยการเดินทางครั้งนี้ไม่ได้วางแผนอะไรมากมายให้เวลาและสถานการณ์พาไปล้วนๆ แต่เราก็หาข้อมูลว่ามีที่เที่ยวอะไรบ้างที่นั้น  แต่ไม่ได้ละเอียดอะไรเลยทริปนี้เราไปกันสองคนค่ะ เราไม่รู้ด้วยว่าช่วงที่เราไปนี้จะมีคนเที่ยวกันเยอะหรือเปล่าก่อนไปยังมาถามในพันทิปว่ามีใครไปมั่งเผื่อหลงจะได้ขอเกาะไปด้วยคน ฮ่าๆ พอตกลงว่าจะไปก็จัดจองทุกสิ่งอย่างที่พัก ตั๋วเครื่องบิน และก็ออกเดินทาง ปรื้นๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
อ่อ!!! เราได้รู้จักกับพี่ผู้หญิงคนนึงในพันทิปนี่แหละเขาก็ไปวันเดียวกะเราขึ้นเครื่องเดียวกันด้วยแต่เราไม่ได้เจอกันได้แต่แชทคุยกันแอบเสียใจ



26 มิถุนายน เริ่มที่สนามบินดอนเมือง เราอาศัย Thai Lion Air เดินทางไปยังจังหวัดอุดรธานี




จากนั้นเราก็นั่งแท็กซี่รถใหม่เอี่ยมไปยังสถานีขนส่งอุดร เราไม่ได้คาดหวังเรื่องความสะดวกสบายอะไรไว้เลยแล้วแต่สถานการณ์พาไปจริงๆฮ่าๆ

และแล้วสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น รถที่ไปวังเวียงโดยตรง เต็ม ซึ่งเราไม่ได้กะว่าจะไปที่อื่นนอกจากวังเวียง คือ จะนั่งยาวเลย แต่สถานการณ์มันพาไป เราจำต้องนั่งรถไปลงเวียงจันทน์ แล้วต่อรถไปวังเวียงอีกที รถไปวังเวียงมีเที่ยวเดียวต่อวันเราก็แอบ นอยด์เบาๆแต่จะไปอะ ฮ่าๆ
!!!เวลาที่ขึ้นในรูปอาจจะไม่ต่อกันเพราะดึงรูปจากโทรศัพท์มาตามเวลาในภาพเวลาเลยคาดเคลื่อนในบางภาพ



จากนั้นเราก็เดินทางไปยังเวียงจันทน์โดยระหว่างทางได้รู้จักเพื่อนคนไทย สอง คนจะไปวังเวียงแล้วตกรถเหมือนกันแต่การตกรถครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะเลวร้ายเสมอไป หุหุหุ ระหว่างทาง 3 ชั่วโมงที่เราเดินทางไปเวียงจันทน์เราก็จะเจอด่านไทย ลาว อ้อก่อนซื้อตั๋วไปเวียงจันทน์หรือวังเวียงเราต้องใช้ Passport ด้วยนะ และพอขึ้นรถเขาก็จะให้ใบนี้เรามาเขียน





พอถึงเวียงจันทน์ เราก็ตกลงกันกับเพื่อนคนไทยว่าจะต่อรถตู้ไปวังเวียง เราไม่ต้องไปตามหารถเลยพวกเค้ามาหาเราเองถึงประตูทางลงรถทัวที่เรานั่งมาเลย มาเพียบ แต่ราคานี่บอกเลย แพง มาก ถ้าใครมีเวลามากๆ หาทางไปขึ้นที่ราคาสบายกระเป๋าจะดีกว่า เราตกลงกันโอเครไปรถตู้ เค้าก็ให้เรานั่งเหมือนสามล้อไม่รู้เขาเรียกอะไรแต่สุดยอดมาก แว๊นๆติดๆดับๆไปขึ้นรถตู้ พอถึงรถตู้เราคิดว่าคงมีแค่พวกเราแต่ที่ไหนได้ ฝรั่งและเกาหลีนั่งกันเต็มรถ ฮ่าๆๆ ละเราก็มุ่งหน้าไปวังเวียง ถนนหนทางแรกๆก็เป็นทางปกติสักพักก็เป็นทางขึ้นเขา ต่างชาติก็เม้ามอยกันไป ส่วนเกาหลีหลับ ฟังเพลง เราก็ฟังเพลงมองข้างทาง ภูเขา สวยดี ประมาณบ่ายสองกว่าๆเราก็ถึงวังเวียง รถจอดข้างหน้าถนนใหญ่ น่าจะเรียกว่าถนนใหญ่ มีนักท่องเที่ยวเดินเพียบ แอบตกใจ คือไม่คิดว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้จากนั้นก็แบกกระเป๋าเดินไปยังที่พัก เราก็ถามเค้าว่าที่พักเราไกลไหม เค้าบอกไกล เราไม่อยากเหมารถ เลยเดินจ้า ฮ่าๆ คนที่ไปเที่ยวที่วังเวียงบอกเลย หน้าตานี่ไม่ต้องพูดถึงผู้ชายผู้หญิงที่ไปส่วนใหญ่ดูดี๊ดูดี เราเดินไปนิดนึงก็ถามทางก็เรื่อยๆ กลัวหาโรงแรมไม่เจอ แต่โชคดีมีพี่คนลาวเดินไปส่งทางเข้าโรงแรมก็ไม่ไกลจัดการ Check-in จ่ายเงินเก็บของและออกไปสำรวจพื้นที่ เราพักโรงแรม Bountang


และแล้วก็ไปหาอะไรกินสรุปได้ไอ้นี่มากิน

คนเกาหลีแลจะชอบ

พอซื้อเสร็จเราเดินงงๆกะเพื่อนสองคน จะไปทางไหนดีวะ ไปทางนี้ดีกว่ามั่ง เดินไปแบบไม่มีจุดหมาย สักพักแม่น้ำซองอยู่ไหนไปแม่น้ำซองก็ได้ ฮ่าๆ ถามตลอดบอกเลย และคนที่นั้นชี้ไปทางเดียวกัน แต่ด้วยความที่ฉลาดน้อยมาก ก็เลยไม่เดินไป เดินงงสักพัก ก็ไปเช่าจักรยานทาปั่น ดีฟ่าา ขี้เกียดเดิน แต่ โอ้วมายก็อดดดด คิดผิดค่ะ ฮ่าๆๆๆ ไปวังเวียงแนะนำมอไซต์ค่ะ  เดินก็ได้ค่ะ แต่ถ้าอยากปั่นก็แล้วแต่ชอบเลยค่ะ ได้ออกกำลังกายดี แต่จักรยานของเรามันเป็นแบบธรรมดาด้วยแหละเลยเหนื่อยมาก โทษจักรยาน หุหุหุ



ไปสำรวจทุกพื้นที่เวลาก็เริ่มเย็นเลยไป Luangprabang Bakery ฝนตกแต่ชิวๆดี


รู้สึกว่าชาวเกาหลีเยอะมาก หน้าตาหื้มมม ฮ่าาๆๆๆ ตรงที่เราถ่ายจะมีร้านค้าคล้ายๆSupermarketหรือมินิมาร์กบ้านเราแต่แพงมาก

ฟ้าเริ่มมืดเราจะไปไหนดีน้าา อิอิอิ

แน่นอนมาที่นี่ต้องไป sakura bar  ฮ่าๆ ปั่นจักรยานสำรวจเป็นที่เรียบร้อยตั้งแต่เมื่อเย็น

คือตอนนี้คนเริ่มค่อยๆมา จะบอกเลยว่าที่นี่เด็ดมากจริงๆ ต้องไปสัมผัส ละจะรู้ว่าเด็ดยังไง

คืนแรก ก็ลากเพื่อนกลับห้องกันเลยทีเดียว เมื่อยมากเพราะแดนช์หนักไปหน่อย มันหยุดไม่ได้ ต่อให้ลูกเห็บตกเราก็จะแดนช์ต่อไปแดนช์ลืมโลก ฮ่าๆๆ บอกเลยว่าทุกคนที่ไปคือนักท่องเที่ยว บางคนก็จะเข้ามาคุยมาถาม มากจากไหนยังไง มันเป็นอะไรที่สนุก ได้เจอคนเยอะแยะ คือคนที่แบกกระเป๋ามาไม่รู้เดินทางมาไกลขนาดไหนแต่พอมาถึงที่นี่รู้สึกอย่างแรกคือมิตรภาพ อย่างที่สองรู้สึกว่าหายใจได้เต็มปอด อากาศดี มาก วันที่สองเดียวมาต่อ หุหุหุ ผู้ชายหล่อ ผู้หญิงก็สวย อากาศก็ดี ภูเขาก็สวย โอ้ยยยยย ฟินนนนนนน ^^