(คำเตือน : กระทู้อาจจะเยิ่นเย้อเนื่องจากเจ้าของกระทู้ขี้มโนและกำลังว้าวุ่น หากไม่สนใจสตอรี่เลื่อนไปอ่านคำถามสรุปด้านล่างได้เลยค่ะ)
สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา
ตอนแรกกะจะตั้งเป็นกระทู้คำถาม
แต่ที่ตั้งเป็นกระทู้สนทนาเพราะเราจะแชร์วิธีการที่เคยได้ผลของเราด้วยค่ะ
จุดเริ่มต้นของการตั้งกระทู้นี้มาจากเป้าหมายซึ่งเป็นผู้ชายข้างบ้านของเจ้าของกระทู้คนนึง
เราย้ายบ้านมาใหม่ค่ะ ข้าง ๆ บ้านเราเป็นบ้านที่เปิดธุรกิจอย่างนึง มีคนเข้าออกตลอดเวลา
ธุรกิจของบ้านเค๊าก็ทำกันในบ้านค่ะ หน้าบ้านมีแค่เก้าอี้สองสามตัวไว้นั่งสูบบุหรี่อะไรแบบนั้น
ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอกค่ะ จนกระทั่งวันนึงที่เราและคนในครอบครัวสังเกตอะไรบางอย่าง...
ผู้ชายข้างบ้านคนนั้น ขอแทนชื่อเค๊าว่าแว่น(นามสมมุติ)ค่ะ เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง แม้แต่จะยิ้มทักทายกันก็ไม่เคย แต่มีอย่างนึงที่ครอบครัวเราสังเกตได้คือ ทำไมพวกเราเห็นไอ่แว่นนี่บ่อยจัง
(ขอโทษด้วยนะคะที่เรียกว่าไอ่แว่น ไม่ได้ตั้งใจไม่สุภาพนะ เรียกด้วยความเอ็นดูและเขินมากเกินว่าจะเรียกว่าพี่แว่น)
เค๊าชอบออกมาหน้าบ้านค่ะ มานั่งตรงที่สูบบุหรี่ ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่เคยเห็นเค๊าสูบบุหรี่เลยซักครั้ง นั่งในบ้านตากแอร์คงเย็นกว่าด้วยซ้ำ
เดี๋ยวก็ออกมาทิ้งขยะ เดี๋ยวก็ออกมานั่งเล่น เดี๋ยวก็ออกไปไหนไม่รู้แป๊ปๆก็กลับมา จนน้องเราทักขึ้นมาว่า”ทำไมพี่แว่นมันชอบออกมาหน้าบ้านจัง” เราเห็นด้วยค่ะเลยจับกลุ่มเมาท์มอยในทันใด
เรา : นั่นดิ เวลาออกมาชอบมองมาบ้านเราด้วยนะ
น้อง : หรือเค๊าจะชอบ(พี่ชาย)
พี่ชาย : ไม่ใช่ละ เค๊าแอบมอง(เรา)รึเปล่า
ตอนนั้นก็พูดกันเล่น ๆ ขำๆ ไม่มีหลักฐานยืนยันอะไรหรอกค่ะ แต่ใครจะรู้ล่ะคะ ตั้งแต่วันนั้น สมาชิกครอบครัวเราพากันสังเกตพฤติกรรมแว่นกันทั้งบ้านเลยค่ะ
เค๊าชอบมองมาบ้านเราจริง ๆ นะคะ เพราะเรามองแทบทุกครั้งที่เค๊าเดินออกมาหน้าบ้านเลย
พอเค๊าหันมาเราก็หลบตาค่ะ เค๊าจะได้ไม่รู้ว่ามองอยู่ (เป็นการหลบตาที่ไม่เนียนมากค่ะ)
มีวันนึงที่แว่นนั่งอยู่หน้าบ้านในตอนสายๆ เราก็รดน้ำต้นไม้หน้าบ้านเราตามปกติ ก็ไม่ได้มองเค๊านะคะ เพราะอยู่ใกล้กันมาก (เขิน)
ตอนรดน้ำต้นไม้ตรงฝั่งกำแพงบ้านเราที่ติดกับบ้านเค๊า เราก็ก้มหน้าก้มตารดเลยค่ะ กลัวเค๊าด่าว่าเราจะไปทำบ้านเค๊าเปียกด้วย
แต่พี่และน้องเราบอกค่ะว่าวันนั้นแหละ ตอนที่เราก้มหน้าก้มตารดน้ำต้นไม้นั่นแหละ ‘แว่นมองเราอยู่’
เราไม่รู้นะคะว่ามันจริงหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าถ้าเค๊ามองจริงๆเค๊าจะมองเพราะอะไร
แต่ก็ธรรมดาของผู้หญิงขี้มโนแหละค่ะ มันก็มีความคิดเล็กๆขึ้นมาว่า “หรือเค๊าจะสนใจเราวะ?”
หลังจากที่มีความคิดนี้เกิดขึ้นมาในหัว(ใจ) เราก็เริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆเลียนแบบแว่นค่ะ
เราชอบไปนั่งร้องเพลงอยู่หน้าบ้านโดยมีเหตุผลว่านั่งในบ้านพัดลมมันเป่าตา
ชอบเดินไปดูต้นไม้หน้าบ้านด้วยเหตุผลที่ว่าต้นไม้สบายดีมั้ย
ชอบเดินออกไปดูเมฆหน้าบ้านด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวฝนจะตกแล้วเฟอร์นิเจอร์หน้าบ้านจะเปียก
จนวันนึงน้องสาวเราทักขึ้นมาว่าที่เราไปนั่งหน้าบ้านเนี้ย ไปนั่งมองแว่นใช่มั้ยล่ะ
เราสะดุ้งแล้วตอบกลับไปด้วยความเร็วเหนือแสงว่า ไม่มี!!!!!!! มาดูดิเนี้ยยยยยยยยยย (ตอนนั้นไม่มีใครอยู่หน้าบ้านแว่นค่ะ เราไปนั่งร้องเพลงหน้าบ้านเราเฉยๆ) แต่เราก็เริ่มสงสัยกับพฤติกรรมของตัวเองขึ้นมา... “หรือเราเริ่มจะสนใจเค๊าเข้าซะแล้ววะ?”
เอาล่ะค่ะ มาเข้าสู่ประเด็นคำถาม
เราเริ่มว้าวุ่นมาได้ซักพักจากการสับสนว่าเค๊าสนใจเรารึเปล่า หรือเราสนใจเค๊ารึเปล่า เนี้ยแหละค่ะ
เราไม่รู้เลยว่าอะไรจะทำให้เรารู้จักกันอย่างเป็นทางการซะที จะให้เราเข้าไปทักก่อน ก็ไม่มีเรื่องให้ทักค่ะ
ให้รอเค๊ามาทัก เค๊าก็ไม่เห็นจะทักซักที โฉบไปโฉบมาอยู่นั่นแหละ
(ว้าวุ่นมากจนต้องมาตั้งกระทู้พันทิปเนี้ยนะ!!!)
ไม่รู้จะปรึกษาใครค่ะ ปรึกษาพี่น้องก็ไม่ได้ แซวค่ะ แซวใหญ่เลยยยยยยยยยยยยยย
จะปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็จะไม่เชื่อค่ะ ว่าทำไมเรื่องแค่นี้เราถึงทำไม่ได้
ด้วยความเดิมเป็นคนที่มีคนคุยหรือคบด้วยแทบจะตลอด
เลิกกับแฟนก็มีคนมาดามใจให้ตลอด ตอนไม่มีแฟนก็มีคนมาคุยด้วยตลอด
แทบจะไม่มีช่วงชีวิตว่าง ๆ ซักเท่าไหร่ ไม่ว่าเค๊าจะมาเอง หรือเราไปหามา
ส่วนใหญ่ก็คือเป็นเพื่อนค่ะ หรือไม่ก็เป็นเพื่อนของเพื่อน คือมี connection กันมาก่อน
วิธีการของเราก็เนียน ๆ ไป อาสาติวหนังสือให้บ้าง ให้เค๊าสอนเล่นกีต้าร์บ้าง อะไรแบบนั้นค่ะ
หรือไม่งั้นก็คือเพื่อนติดต่อให้เลยค่ะ คือเพื่อนจะยุให้ทั้งเราและอีกฝ่ายคุยกัน ยุจนเรายอมคุย(ลองทำความรู้จักดูก่อนก็ได้ไม่เสียหาย)
แต่ตั้งแต่ปีที่แล้วที่เราเลิกกับแฟนคนล่าสุด เราก็ไม่คุยกับใครอีกเลยค่ะ
ไม่ได้รู้สึกว่าอยากมีใครด้วย ใช้ชีวิตโสดๆ เที่ยวคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียวได้สบายมาก
แล้วอยู่ดีดี ‘ไอ่แว่น’ นี่ก็ดันมาทำให้ชีวิตของเราเริ่มสับสนวุ่นวายขึ้นมา
เราเริ่มไม่อยากออกไปกินข้าวข้างนอกคนเดียว แต่ซื้อข้าวและขนมมาแบ่งพี่น้องที่บ้านกินเยอะๆ
เราเริ่มคิดว่า วันนี้ตั๋วหนังราคาถูกนี่นา... อยากมีคนไปดูด้วยจัง
สรุปง่ายๆเลยนะคะ
“เราจะทำยังไงให้เรากับแว่นได้รู้จักกันดีคะ”
ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรไปทักเค๊า แล้วก็ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรให้เค๊ามาทักเราได้ด้วยอ่ะ
Connection ก็ไม่มีเลยง่ะ (ไม่มีพ่อสื่อแม่สื่อว่างั้นเถอะ)
โอ่ยยยยย เป็นผู้หญิงเนาะ ออกตัวแรงก็ดูน่าเกลียด
เอาเป็นว่าช่วยกันแชร์วิธีการเข้าหาผู้ชายแปลกหน้าให้ผู้หญิงหน้าบางๆคนนี้บ้างนะคะ
หรือถ้าแว่นผ่านมาอ่านแล้วดันรู้ตัว ทักเราเถอะนะเรารออยู่ (เขินนนนนนนน)
หรือถ้าเพื่อนแว่นผ่านมาอ่าน แล้วคิดว่าต้องเป็นเพื่อนแว่นของคุณแน่ๆ ไปยุให้เค๊ามาทักเราหน่อยนะคะ 5555
ปล.เจ้าของกระทู้ขี้มโนหนักมาก จริงๆแว่นอาจจะไม่ได้มองเจ้าของกระทู้ก็ได้ค่ะ (เรื่องคิดไปเองนี่เก่งนัก)
ปล2 ถ้าแว่นไม่ได้สนใจเราก็ไม่ต้องมาทักเราก็ได้นะ แต่เดินมาหน้าบ้านน้อยๆลงหน่อย แกไม่คิดแต่เราคิด
จีบผู้ชายยังไงให้ได้! (มาเป็นแฟน)
สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา
ตอนแรกกะจะตั้งเป็นกระทู้คำถาม
แต่ที่ตั้งเป็นกระทู้สนทนาเพราะเราจะแชร์วิธีการที่เคยได้ผลของเราด้วยค่ะ
จุดเริ่มต้นของการตั้งกระทู้นี้มาจากเป้าหมายซึ่งเป็นผู้ชายข้างบ้านของเจ้าของกระทู้คนนึง
เราย้ายบ้านมาใหม่ค่ะ ข้าง ๆ บ้านเราเป็นบ้านที่เปิดธุรกิจอย่างนึง มีคนเข้าออกตลอดเวลา
ธุรกิจของบ้านเค๊าก็ทำกันในบ้านค่ะ หน้าบ้านมีแค่เก้าอี้สองสามตัวไว้นั่งสูบบุหรี่อะไรแบบนั้น
ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอกค่ะ จนกระทั่งวันนึงที่เราและคนในครอบครัวสังเกตอะไรบางอย่าง...
ผู้ชายข้างบ้านคนนั้น ขอแทนชื่อเค๊าว่าแว่น(นามสมมุติ)ค่ะ เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง แม้แต่จะยิ้มทักทายกันก็ไม่เคย แต่มีอย่างนึงที่ครอบครัวเราสังเกตได้คือ ทำไมพวกเราเห็นไอ่แว่นนี่บ่อยจัง
(ขอโทษด้วยนะคะที่เรียกว่าไอ่แว่น ไม่ได้ตั้งใจไม่สุภาพนะ เรียกด้วยความเอ็นดูและเขินมากเกินว่าจะเรียกว่าพี่แว่น)
เค๊าชอบออกมาหน้าบ้านค่ะ มานั่งตรงที่สูบบุหรี่ ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่เคยเห็นเค๊าสูบบุหรี่เลยซักครั้ง นั่งในบ้านตากแอร์คงเย็นกว่าด้วยซ้ำ
เดี๋ยวก็ออกมาทิ้งขยะ เดี๋ยวก็ออกมานั่งเล่น เดี๋ยวก็ออกไปไหนไม่รู้แป๊ปๆก็กลับมา จนน้องเราทักขึ้นมาว่า”ทำไมพี่แว่นมันชอบออกมาหน้าบ้านจัง” เราเห็นด้วยค่ะเลยจับกลุ่มเมาท์มอยในทันใด
เรา : นั่นดิ เวลาออกมาชอบมองมาบ้านเราด้วยนะ
น้อง : หรือเค๊าจะชอบ(พี่ชาย)
พี่ชาย : ไม่ใช่ละ เค๊าแอบมอง(เรา)รึเปล่า
ตอนนั้นก็พูดกันเล่น ๆ ขำๆ ไม่มีหลักฐานยืนยันอะไรหรอกค่ะ แต่ใครจะรู้ล่ะคะ ตั้งแต่วันนั้น สมาชิกครอบครัวเราพากันสังเกตพฤติกรรมแว่นกันทั้งบ้านเลยค่ะ
เค๊าชอบมองมาบ้านเราจริง ๆ นะคะ เพราะเรามองแทบทุกครั้งที่เค๊าเดินออกมาหน้าบ้านเลย
พอเค๊าหันมาเราก็หลบตาค่ะ เค๊าจะได้ไม่รู้ว่ามองอยู่ (เป็นการหลบตาที่ไม่เนียนมากค่ะ)
มีวันนึงที่แว่นนั่งอยู่หน้าบ้านในตอนสายๆ เราก็รดน้ำต้นไม้หน้าบ้านเราตามปกติ ก็ไม่ได้มองเค๊านะคะ เพราะอยู่ใกล้กันมาก (เขิน)
ตอนรดน้ำต้นไม้ตรงฝั่งกำแพงบ้านเราที่ติดกับบ้านเค๊า เราก็ก้มหน้าก้มตารดเลยค่ะ กลัวเค๊าด่าว่าเราจะไปทำบ้านเค๊าเปียกด้วย
แต่พี่และน้องเราบอกค่ะว่าวันนั้นแหละ ตอนที่เราก้มหน้าก้มตารดน้ำต้นไม้นั่นแหละ ‘แว่นมองเราอยู่’
เราไม่รู้นะคะว่ามันจริงหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าถ้าเค๊ามองจริงๆเค๊าจะมองเพราะอะไร
แต่ก็ธรรมดาของผู้หญิงขี้มโนแหละค่ะ มันก็มีความคิดเล็กๆขึ้นมาว่า “หรือเค๊าจะสนใจเราวะ?”
หลังจากที่มีความคิดนี้เกิดขึ้นมาในหัว(ใจ) เราก็เริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆเลียนแบบแว่นค่ะ
เราชอบไปนั่งร้องเพลงอยู่หน้าบ้านโดยมีเหตุผลว่านั่งในบ้านพัดลมมันเป่าตา
ชอบเดินไปดูต้นไม้หน้าบ้านด้วยเหตุผลที่ว่าต้นไม้สบายดีมั้ย
ชอบเดินออกไปดูเมฆหน้าบ้านด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวฝนจะตกแล้วเฟอร์นิเจอร์หน้าบ้านจะเปียก
จนวันนึงน้องสาวเราทักขึ้นมาว่าที่เราไปนั่งหน้าบ้านเนี้ย ไปนั่งมองแว่นใช่มั้ยล่ะ
เราสะดุ้งแล้วตอบกลับไปด้วยความเร็วเหนือแสงว่า ไม่มี!!!!!!! มาดูดิเนี้ยยยยยยยยยย (ตอนนั้นไม่มีใครอยู่หน้าบ้านแว่นค่ะ เราไปนั่งร้องเพลงหน้าบ้านเราเฉยๆ) แต่เราก็เริ่มสงสัยกับพฤติกรรมของตัวเองขึ้นมา... “หรือเราเริ่มจะสนใจเค๊าเข้าซะแล้ววะ?”
เอาล่ะค่ะ มาเข้าสู่ประเด็นคำถาม
เราเริ่มว้าวุ่นมาได้ซักพักจากการสับสนว่าเค๊าสนใจเรารึเปล่า หรือเราสนใจเค๊ารึเปล่า เนี้ยแหละค่ะ
เราไม่รู้เลยว่าอะไรจะทำให้เรารู้จักกันอย่างเป็นทางการซะที จะให้เราเข้าไปทักก่อน ก็ไม่มีเรื่องให้ทักค่ะ
ให้รอเค๊ามาทัก เค๊าก็ไม่เห็นจะทักซักที โฉบไปโฉบมาอยู่นั่นแหละ
(ว้าวุ่นมากจนต้องมาตั้งกระทู้พันทิปเนี้ยนะ!!!)
ไม่รู้จะปรึกษาใครค่ะ ปรึกษาพี่น้องก็ไม่ได้ แซวค่ะ แซวใหญ่เลยยยยยยยยยยยยยย
จะปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็จะไม่เชื่อค่ะ ว่าทำไมเรื่องแค่นี้เราถึงทำไม่ได้
ด้วยความเดิมเป็นคนที่มีคนคุยหรือคบด้วยแทบจะตลอด
เลิกกับแฟนก็มีคนมาดามใจให้ตลอด ตอนไม่มีแฟนก็มีคนมาคุยด้วยตลอด
แทบจะไม่มีช่วงชีวิตว่าง ๆ ซักเท่าไหร่ ไม่ว่าเค๊าจะมาเอง หรือเราไปหามา
ส่วนใหญ่ก็คือเป็นเพื่อนค่ะ หรือไม่ก็เป็นเพื่อนของเพื่อน คือมี connection กันมาก่อน
วิธีการของเราก็เนียน ๆ ไป อาสาติวหนังสือให้บ้าง ให้เค๊าสอนเล่นกีต้าร์บ้าง อะไรแบบนั้นค่ะ
หรือไม่งั้นก็คือเพื่อนติดต่อให้เลยค่ะ คือเพื่อนจะยุให้ทั้งเราและอีกฝ่ายคุยกัน ยุจนเรายอมคุย(ลองทำความรู้จักดูก่อนก็ได้ไม่เสียหาย)
แต่ตั้งแต่ปีที่แล้วที่เราเลิกกับแฟนคนล่าสุด เราก็ไม่คุยกับใครอีกเลยค่ะ
ไม่ได้รู้สึกว่าอยากมีใครด้วย ใช้ชีวิตโสดๆ เที่ยวคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียวได้สบายมาก
แล้วอยู่ดีดี ‘ไอ่แว่น’ นี่ก็ดันมาทำให้ชีวิตของเราเริ่มสับสนวุ่นวายขึ้นมา
เราเริ่มไม่อยากออกไปกินข้าวข้างนอกคนเดียว แต่ซื้อข้าวและขนมมาแบ่งพี่น้องที่บ้านกินเยอะๆ
เราเริ่มคิดว่า วันนี้ตั๋วหนังราคาถูกนี่นา... อยากมีคนไปดูด้วยจัง
สรุปง่ายๆเลยนะคะ
“เราจะทำยังไงให้เรากับแว่นได้รู้จักกันดีคะ”
ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรไปทักเค๊า แล้วก็ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรให้เค๊ามาทักเราได้ด้วยอ่ะ
Connection ก็ไม่มีเลยง่ะ (ไม่มีพ่อสื่อแม่สื่อว่างั้นเถอะ)
โอ่ยยยยย เป็นผู้หญิงเนาะ ออกตัวแรงก็ดูน่าเกลียด
เอาเป็นว่าช่วยกันแชร์วิธีการเข้าหาผู้ชายแปลกหน้าให้ผู้หญิงหน้าบางๆคนนี้บ้างนะคะ
หรือถ้าแว่นผ่านมาอ่านแล้วดันรู้ตัว ทักเราเถอะนะเรารออยู่ (เขินนนนนนนน)
หรือถ้าเพื่อนแว่นผ่านมาอ่าน แล้วคิดว่าต้องเป็นเพื่อนแว่นของคุณแน่ๆ ไปยุให้เค๊ามาทักเราหน่อยนะคะ 5555
ปล.เจ้าของกระทู้ขี้มโนหนักมาก จริงๆแว่นอาจจะไม่ได้มองเจ้าของกระทู้ก็ได้ค่ะ (เรื่องคิดไปเองนี่เก่งนัก)
ปล2 ถ้าแว่นไม่ได้สนใจเราก็ไม่ต้องมาทักเราก็ได้นะ แต่เดินมาหน้าบ้านน้อยๆลงหน่อย แกไม่คิดแต่เราคิด