เรื่อนี้เขียนขึ้นเพื่อเป็นบทเรียนว่า อย่าไว้ใจนางง่ายๆอาจะจะทำให้เสียใครเสียใจไปตลอดชีวิตเลยครับ
เมือปี57 ที่ผ่านมา ผมทำงานบริษัท และก็เรียนที่ มหาลัยของรัฐบาลแถวฝังธนเรียนภาควันอาทิตย์วันเดียว ผู้หญิงคนนั้นทำงาน รัฐบาลที่ ที่ เมือกาญ
เราทั้งคู่เรียนที่เดียวกัน แรกๆเธอก็คุยกันน่ารักไม่มีความลับมองกันทุกอย่างจนผมแอดรักเธอ จริงๆเธอจงใจที่จะเข้ามาในชีวิตผม
จนวันหนึงเราได้ไปเทียวและกินข่าวด้วยกันและเย็นวันนั้นผมได้สารภาพว่าชอบเธอ เธอบอกว่ายิ่งดีนะ
คำนองว่ารับรักเรา แต่กับบอกว่าลองๆด฿กันไปก่อน วันรุ่งขึ้นเธอก็บอกผมว่า ตี้อ้อยมีเรื่องลบกวนได้ไหม ตี้เปิดบัตรเคดิตให้เราสิแต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ
เราจ่ายเปิดรับลองว่าจะไม่ทำให้ต้องเสียเคดิต เราเพิ่มขอเธอคบเลยเปิดให้เธอ และแล้วก็ตามมาอีก 4-5 ใบ
ผมเริ่มสงสัยว่าเธอทำไมถึง ขามโทรหา ไม่คุยตอนดึก เลยเริ่มหาขอมูเกี่ยวกับเธอ เธอเคยให้ E-Mail และรหัสผ่านของเธอ ผมเลยลอง
LogIn เข้าไปดูในเฟสของเธอ แรกก็ดูว่าไม่มีอะไร เธอคุยกับผู้ขายคนหนึงดูแล้วเป็นเพื่อนที่ทำงานของเธอ ผู้คนนั้นไปรับไปส่งเธอทุกวัน
แล้วผู้คนนั้นก็มีลูกมีเมียแล้วอีกด้วย ก็นึกในใจนะว่ามีเมียแล้วยังมายุ่งกับอ้อยอีก ผมเลยลอง ใช้รหัสเมล เข้าไปดูในไลน์ นี้แระครับ
ทำให้ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย เธอมีสามีเป็นตํารวจ และก็มีสามีอีกคนเป็น ตำรวจตรวจคนเข้าเมือง และอีกอีกคน เหนื่อนว่าจะเป็นทหารอากาศ
แล้วที่สำคัญเธอยอมเป็นเมียน้อย เมียเก็บ เพื่อหาเงิน เธอหลอกเอาเงินจากผมพอเธอรู้ว่าผมรู้เธอก็วางแผนหนีเริ่มไม่คุยไม่โอนเงินมาคืน เธอบล็อกเบอร์ผม
แล้วก็ลาออกจากที่มหาลัย นี้แระครับทำงานราชการดีๆพูดจาดีแต่ทำตัวแบบนี้ให้ระหวังสังคมอยู่ยากจริงๆครับ