ผมอายุย่าง 23  รู้ตัวว่าตาเหล่มาตั้งแต่ประมาณ ม.ปลาย  คือมองเพื่อน ทักเพื่อนแล้วเพื่อนนึกว่าเรามองคนอื่นข้างๆ จนตอนหลังๆเพื่อนก็ล้อกันเป็นบางที ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเลยนะตอนนั้น เพราะว่าผมสามารถทำให้มันกลับมาตรงได้ด้วยตัวเอง      คือจะบอกอาการยังไงดีล่ะ ตอนที่ผมตั้งใจมองใครซักคน(แบบที่อยากให้เขารู้ว่ามอง) ผมจะไม่เป็นไรเลย ปกติทุกอย่าง แต่ตอนที่เผลอๆ หันไปคุยกับเพื่อน ไหว้คนนั้นคนนี้ มักจะมีตาข้างนึง(ส่วนใหญ่จะเป็นข้างซ้าย) ที่มันจะเหล่ไปอีกทาง   ซึ่งทุกวันนี้ผมทำงานแล้ว กลับไม่ได้กลัวถูกล้อนะ แต่มันทรมานแปลกๆ ตอนผมไหว้ผู้ใหญ่ที่ทำงาน หรือพี่ที่ทำงานก็มักจะเป็นบ่อยๆ ผมต้องพยายามตั้งสติทำตาให้ตรงแล้วค่อยไหว้(ซึ่งบางทีพอเราตั้งใจมากๆ มันก็ไม่กลับมา)    เพราะถ้ามันหลุดขึ้นมาเมื่อไหร่ อาจเกิดปัญหาในความคิดของผมได้​ เช่น ผมไหว้คุณนะ ผมไหว้พี่นะ แต่พี่คิดว่าผมไหว้คนอื่น ทักคนอื่น คิดว่าผมไม่เคารพรึเปล่า อะไรทำนองเนี้ย   ซึ่งถ้าเพื่อนๆพี่ๆที่สนิทกันในออฟฟิศผมก็จะบอกหมด ว่าผมเป็นอย่างนี้ อย่าแปลกใจถ้าบางทีคุยด้วยแล้วตามันมองอย่างอื่น แต่กับผู้ใหญ่นี่ทำตัวลำบากจริงๆ บางทีถึงขั้นไหว้แล้วมองก้มๆไรงี้ก็เคย เพราะกลัวเป้าสายตาพลาดแล้วขี้เกียจอธิบายเขา น่าแปลกใจที่ตอนเรียนมันเป็นไม่หนักมาก แต่พอต้องมาทำงาน มีปฏิสัมพันธ์กับคนหลายๆคนแล้วมันดันเป็นบ่อยซะอย่างนั้น          เคยหาข้อมูล ค่ารักษาก็แพงมาก คิดว่าคงไม่ได้รักษาหรอก ถ้าได้คงอีกนานแหละ