ละครตอนแรกๆจะเป็นแค่การปูเรื่องคงไม่มีอะไรพีคไปมากกว่านี้ได้อีก ปมของเรื่องยังมีที่ต้องแก้อีกเยอะ ที่ต้องการสื่อในตอนนี้ก็คือ ช่วงเวลาที่ซวยบรมซวยของ พระเอกจะมีสักกี่คนเจอแบบนั้น โดนแทงเกือบเอาชีวิตไม่รอด พอชอบผู้หญิงจริงจังขึ้นมาก็มีเรื่องเข้าใจผิด
ไปพระนครก็ยังโดนนักเลงตามไปถล่ม
ไฟไหม้โรงสี พ่อป่วยอาการหนัก
โฉนดถูกขโมย บ้านไม่มีจะอยู่
มีเพื่อนยื่นมือมาช่วย แต่พอได้เงินมากลับโดนโจรกระชากไปอีก
เจอแแบบนี้เข้าไป ถ้าเป็นคนอื่นคงดราม่าสุดๆแต่พอมาเป็นผู้ชายที่ชื่อ คณิน ทุกอย่างพลิกคะเมนตีลังกาหมด นอกจากเฮียจะไม่เศร้าแล้ว ก็ยังกวนประสาทเหมือนเดิมกับนางเอกก็เดี๋ยวหึงเดี๋ยวกรุ้มกริ่มทำเอา คนดูจูนอารมณ์ตามไม่ทันเพราะแกนของเรื่องคือความตลก
คนที่บอกว่าตลกไม่สุด ดราม่าไม่สุดอาจเป็นเพราะไม่ได้ตั้งใจดูเหมือน ที่เคยเม้นท์ไปว่าอย่าละสายตาจากละครเรื่องนี้เพราะคุณอาจพลาด อะไรดีๆไปแค่แววตาและคำพูดของเฮียคณินก็ไปคนละทางแล้วอารมณ์ของตัวละครก็เหวี่ยงไปมาตามสไตส์คอมเมดี้
ี้ฉากที่แพนธีราถูกตีแล้วมานอนที่โกดังตื่นมารองเท้าไม่ใส่แต่กลับรีบไปให้ทันลงเรือเราว่านั่นดราม่าสุดแล้วนะ มันคือความรู้สึกของคนที่ มองเห็นอนาคตอยู่แค่เอื้อม แต่จู่ๆก็หลุดลอยไปการดูละครแล้วตั้งข้อ สังเกตุ มีตรรกะมากมาย มันก็ดีในแง่หนึ่งแต่สิ่งที่จะเสียไปคือความสนุก โดยเฉพาะละครแนวตลกแค่เราเปิดใจและมองว่านี่คือศิลปะแขนงหนึ่งที่เราสามารถไหลตามไปได้โดยไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไรมากมาย บางทีเราอาจจะเข้าใจสิ่งที่ตัวละครกำลังสื่อสารอยู่มากขึ้นก็ได้