ชีวิตรักของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน แนะนำตัวก่อนนะค่ะ เราชื่อ ไหม แฟนเราชื่ออ้น เรากับแฟนอายุห่างกันประมาน10ปี เรา25ปี แฟนเรา35ปี เรายุกับแฟนเราตั้งแต่อายุ15ปี  ใครว่าแรกรัก จะมีความสุขเสมอไป สำหรับเรามันไม่ใช่เรย แฟนเราเอาแต่เที่ยวติดเพื่อน ตอนนั้นแฟนเราอายุ25ปี แอบเที่ยวร้านอาหาร เป็นประจำ จนเราจับติด แต่ก้อคงเจอแต่คำว่าขอโทษ อีกอย่างเรา ก้อรักเขามากด้วย แต่มีอะไรหรืออึดอัดยุในใจก้อได้แต่เก็บไว้ ด้วยความที่อายุยังน้อย แต่เขาก้อหยุดจิงๆๆ ทำงาน ถึงเวลากับบ้าน  จนเราหันมาเป็นคนขายหวย เจอเขาโกงเป็นแสน เราเครียดมากๆๆ ไม่กล้าที่จะบอกคัย สุดท้ายเขานั้นแหระ เป็นคนไปหาเงินมาปิดหนี้สิ้นให้เรา โดยที่เขาไม่เคยบ่นแม้แต่คำเดียว แต่จิงๆๆแร้ว เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยนนะ แต่ในสายตาคนนอกเขาดูเข้ม ความดีของเขาอะมีเยอะ แต่ก่อนหน้านี้เขาเจ้าชู้มาก  ก้อยุกันมาจนเราเริ่มทำงานที่โรงแรม เราเริ่มที่จะมีเพื่อนติดเพื่อนมาก ๆๆๆ เลิกงาน5โมง กับบ้าน3ทุ่ม แต่ก่อนจะไปไหน เราจะโทรขอเขาก่อนทุกครั้ง ไปเดินตลาดนัดบ้าง ไปร้องคาราโอเกะที่โลตัสบ้าง จนบางทีเขาก้อโทรตาม แต่เขาก้อนั่งรอจนกว่าเราจะกับมารับ แหระแร้ว สิ่งเดิมๆๆก้อได้กับมา เราเห็นเขาเล่นเกม มันคือเกมไพ่แท็กซัส
แต่เราไม่รู้ว่ามันคุยกันได้ เราก้อยังทำพฤติกรรมเดิมๆๆ จนวันนึ่งเรามาจับติดได้ว่าเขาแอบมากิ๊ก เราเป็นคนที่ไม่ค่อยจะโวยวาย ไม่เคยไปตอบโต้ กับฝ่ายที่เป็นกิ๊กของแฟนเรา เพราะมันเกิดขึ้นที่คนของเรา เราก้อคุยกันกับเขาว่าทำไมทำแบบนี้ ยังงัยรอบนี้เรากะว่าเราจะเลิกอย่างแน่นอน และเราก้อได้จัดการคุยกันกับเขา ว่าเราเลิกกันดีกว่า แต่เขาไม่เลิก เขาขอโทด แต่มีอยูประโยคนึ่งที่ทำให้เราถึงกับเงิบ
  น้ำตาไหลหนักมาก ....ไหมอ้นรู้นะว่าอ้นผิดที่อ้นทำแบบนี้ และไหมคงฟังอ้นพูดมาหลายครั้งแร้ว แต่อ้นรักไหม ไหมกับมาเริ่มต้นใหม่กับอ้นได้มั่ย อีกอย่างที่อ้นจะขอ ไหมอย่าทำตัวห่างกับอ้นได้มั่ย อ้นนั่งรอไหมทุกวัน แถบกับไปกินข้าวคนเดียว อ้นรู้สึกว่าไหมไม่เคยรักอ้นเลยต่างหาก วันนึ่งเราเจอกันเฉพาะเช้ากับเลิกงาน แต่เราสองคน แทบจะม่ายมีเวลาให้กันเลย เราเลยมานึกย้อนหลังหมดเลย ...ว่าเราแย่ขนาดนี้เลยเหรอ
มันคือความจิง เลิกงานก้อเที่ยว แถบไปกินข้าว กับเพื่อน กับมาก้อบอกว่าไม่หิว งานการในบ้านก้อไม่สนใจ ปล่อยให่เขาต้องรอทุกวัน แต่เขาก้อไม่เคยบ่น ให้เขานั่งกินข้าวคนเดียว เราเอาแต่กดโทรศัพท์ ....สุดท้ายแร้วเราสองคนกับมาเริ่มต้นใหม่ให้โอกาสกันทั้ง2ฝ่าย เลิกงาน กับบ้าน หากับข้าว รอรับเขากับบ้าน มานั่งกินข้าวด้วยกัน เรายอมลาออกจากโรงแรม เพราะวันหยุดเราไม่ตรงกัน พอดีมีเพื่อนสนิท แนะนำงานใหม่ให้ด้ายหยุดวันอาทิต  เราหาเวลายุด้วยกัน คุยกัน ส่งไลน์หากันทุกเวลาที่ว่าง จนทุกวันนี้เรายุมา10ปีกับ4เดือน เรารู้สึกว่าเรารักกันมากว่าตอนแรกรักอีก มันทำให้เรารู้ได้เลยว่า การที่เรามองข้ามความรู้สึกที่ดูแร้วมันอาจเล็ก แต่สำหรับบางคนมันมีค่ามาก ....ถ้าเรา2คนไม่หันหน้าคุยกัน หรือไม่ยอมรับฟังเหตุผล ให้อภัยกัน ก้อคงจะไม่ได้อยู่ใช่ชีวิตมาจนถึงขนาดนี้..........................
*********ฝากช่วยแชณประสบการณ์ ด้วยนะค่ะ ******