สวัสดีนะ เราอยากมาถามความคิดเห็นอ่ะว่าคิดยังไงกับเรื่องที่เราจะพูดต่อไปนี้
  -คือ เราเป็นนักดนตรีของโรงเรียนแล้วพอดีว่ามีแฟน แรกๆก็เขาก็บอกนะว่าชอบบอกว่าเสียงเพราะนะ เราก็โอเคกับคนนี้เลย
เวลามีแข่งดนตรีที่ไหน เค้าก็ไปดูไปให้กำลังแม้งานจะเลิกเที่ยงคืน เค้าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราได้แชมป์เลยก็ว่าได้ เช่นกำลังใจและรอยยิ้มที่ส่งมาอ่ะนะ
พอนานๆไปหลายๆเดือน เราก็ไม่ค่อยได้ไปซ้อม เหตุผลนึงก็คือเรียนหนัก อีกเหตุผลคือเค้าไม่ให้เราไป อืมๆก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร จากที่ไปห้องซ้อมทุกวันเวลาพักเที่ยงนะ เปิดเทอมมา2อาทิตย์แรกเราไปเหยียบห้องซ้อมวันเดียวอ่ะ จนนานวันเข้าครูก็มาโพสในกลุ่มประมาณว่า "ถ้าไม่ซ้อมไม่มาแล้วครูก็จะเอาออกถึงจะดีจะเก่งแค่ไหนไม่รับผิดชอบไม่ใส่ใจครูก็จะเอาออกนะ คงรู้นิสัยครูดี" เราก็น้ำตาไหลเลย คือรักมาก แต่ก็ยอมไม่ไปซ้อมก็เพราะว่ารักเค้าเหมือนกัน แต่เราก็ไปหาครูไปคุยกับครูก็ได้ซ้อมเหมือนเดิม แต่ก็บางวัน วันนึงครูไปสอนดนตรีที่บนตึกแล้วเจอกับแฟนเรา ครูก็คุยกับแฟนเราว่า ทำไมมีอะไร เดี๋ยวนี้แฟนไม่ได้ไปซ้อมเลยนะ ครูก็ไปว่าให้บ่อยๆ เค้าก็ไม่พอใจเก็บไว้มานานแล้วมาลงที่นี่รวดเดียวเลย เราก็เครียดหนักเลยอ่ะ ไม่รู้ต้องทำไง คือก็สำคัญทั้งสองอย่างนะ เราก็ไม่เข้าใจจากตอนนั้นที่เค้าเข้าใจเราสนับสนุนเราแต่กลายเป็นตอนนี้บอกให้เราออกจากดนตรีซะแล้ว เราก็คิดในใจตามที่เราเข้าใจนะว่า "ทั้งที่ก็ยังรักกันไม่ใช่หรอ รักกันมากไม่ใช่หรอ ทำไมถึงเอาคำพูดคำด่าของคนอื่นมากวนในหัว ทำไมเธอถึงแคร์คำพูดคนอื่นมากกว่าความรู้สึกตัวเอง ทำไมต้องบอกว่าเลิกทุกครั้งที่ทะเลาะ ทั้งๆที่คำว่าเลิกมันเป็นคำที่น่าเกลียดที่สุดสำหรับคนที่รักคนพูดมากที่สุด เวลาทะเลาะกันเรื่องก็เกิดจากปากคนอื่น " เราไม่รู้ต้องทำไงอ่ะ
ถ้าไม่ออกจากดนตรีคือเลิก... เฮ้ออ ไม่โอเคเลย ทั้งที่คบกันก็มีดนตรีอยู่ด้วยมานาน