นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยไว้ณที่นี้นะคะ เราเป็นเด็กนักเรียนธรรมดาที่อยู่ชั้นม.5 คือเราเคยเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆมาก่อนตอนประถม แต่พอเราขึ้นม.1เราก็รู้สึกว่าตัวเองเรียนแย่ลงก็เลยพยายามตั้งใจเรียนมากขึ้นก็ได้แค่นี้ ตอนที่เราอยู่ประถมเราไม่เคยสอบตกเลยพอม.1เทอม2เราก็สอบตกเป็นครั้งแรกเราก้เสียใจมากก็เลยตั้งใจเรียนขึ้นอีกเป็นสองเท่า หลังจากม.1เราก็เริ่มรู้สึกว่าเราแย่ลงๆทุกวันๆ เรียกว่าโง่เลยก็ได้ ปัจจุบันเราเป็นเด็กหน้าห้องที่ตั้งใจเรียนพอสมควรแต่ไม่เข้าหัวเลยทั้งๆที่เราพร้อมรับทุกอย่างที่ครูสอน เราไม่รู้ว่าที่ชีวิตเราแย่ที่เราเรียนไม่เก่งเป็นเพราะเเม่เราเคยทำแท้งก็เลยมีกรรมทำให้เราเรียนไม่เก่ง (อ้อแม่เราเคยทำแท้ง1ครั้งไม่รู้ก่อนเราเกิดหรือหลังเราเกิด) หรือเป็นเพราะว่าเราเคยด่าพ่อว่าแม่คือเราเป็นคนโมโหง่ายมากเวลาโมโหก็จะลืมตัว จะมารู้สึกผิดอีกทีก้ตอนเกิดขึ้นไปแล้ว.. หรืออาจเป็นเพราะแม่เราเคยแช่งว่าคนอย่างเราทำอะไรไม่เจริญหรอก คือแม่เราพูดแบบนี้ตอนเราเถียงท่าน หรือเป็นเพราะเราเองที่ยังใส่ใจในการเรียนได้ไม่ดีเท่าที่ควร ตอนนี้เราเครียดมากเพราะนี่มีเวลาอีกไม่นานเราก็จะเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยแล้วเรากลัวทำพวกท่านเครียดเรากลัวเราจะสอบไม่ติดเรากลัวจะไม่มีที่เรียน เราอยากกราบขอโทษพ่อกับแม่มากๆเพราะสิ่งที่เราทำไปมันแย่จริงๆ เราแค่อยากตั้งกระทู้มาบอกเพื่อนๆว่าอย่าเถียงอย่าทำให้ท่านเสียใจเลยมันบาปหนามาก..