มีโอกาสได้พูดคุยสนทนากับนักปฏิบัติชาวอินเดียคนหนึ่ง แกปฏิบัติมาแล้วในอินเดียนับสิบๆปี สัมภาษณ์สอบถามแนวคิดพบว่าเขาศรัทธาในพุทธศาสนา แต่ชี้ว่าพระเจ้านั้นมีอยู่ในธรรมชาติทั่วไป และพระเจ้าคือสิ่งที่ให้กำเนิดหรือกำหนดชะตากรรมทั้งของคนและของพุทธเจ้า

- เขานั่งสมาธิ วิธีปฏิบัติสมาธิคือความนิ่งเงียบ และว่าวิปัสนาคือความนิ่งเงียบ
- กรรมคือสิ่งที่กำหนดโดยพระเจ้า
- พระเจ้าคือผู้กำหนดโชคชะตา แต่ครูอาจารย์ที่เก่งๆสามารถคุ้มครองให้เขาหลุดพ้นจากกรรมต่างๆได้

เราจะเห็นได้สิ่งหนึ่งว่า ในอินเดียซึ่งเป็นที่ๆกำเนิดของพุทธศาสนา ศาสนาฮินดูได้กลืนพุทธอย่างง่ายดายอย่างไร แม้กระทั่งการตามสนทนากับนักปฏิบัติชาวพุทธ ซึ่งปฏิบัติภายใต้ครู"ที่เก่งกาจ" อ้างพระพุทธเจ้าแต่กล่าวแต่ละเรื่องออกมาแบบไม่ถูกต้อง ซึ่งไม่ต้องนับไปถึงการปฏิบัติซึ่งแท้จริงแล้วก็ล้วนแต่เป็นการมอมเมาให้เคารพยกย่องตัวครูอาจารย์องค์นั้นๆนั่นเอง

การลำเลียงคัมภีร์ให้ถูกต้องโดยไม่มีการเจือปน หรือรักษาสภาพของเนื้อหาในคัมภีร์จึงมีความสำคัญ ไม่งั้นธรรมก็จะเลอะเลือน และไปกันง่ายมาก ...