08.45 น. ๏  กำพร้าพ่อ พ่อลูกหมา กำพร้าพ่อ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ปีนั้นนั่ง ฟังเพลง บรรเลงเร้า นั่งน้ำตาคลอเบ้า คิดถึงพ่อฟ้า ๚ะ๛ 08.51 น.

พื้นที่ความอ้างว้าง ระยะห่างระหว่างลมหายใจ ระลอกคลื่นความคิดถึง สั่นประสาน ราวพิณกรีดสายขณะหย่าวโบว์รักสีดำ ความอ่อนไหว ถูกโน้มถ่วงด้วยหยดน้ำตา แม้เพียงเสี้ยวลมหายใจ กระทั่งเสียงที่ไม่ได้ยิน ร่องรอยบอ

สืบเนื่องจากอิชั้นเปิดทีวีดูรักนี้เจ้จัดให้ เห็นคุณโฬมคุณเจี๊ยบมาสัญญาหน้าผากชนกัน ติ่งณเดชน์ญาญ่าอย่างอิชั้นน้ำตาแทบจะคลอเบ้า ความคิดถึงสายชลกับนางฟ้าก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที "ครอบครัวของนางฟ้