ยาวหน่อยน่ะ

กล่าวนำก่อน จริงๆเป็นคนที่แอนตี้ละครไทย เกลียด ฉากตบจูบ ฉากข่มขื่น พระเอกนางเอกเป็นคู่กัด นางร้ายกรี๊ดๆ ละครเพ้อฝัน พล็อตนางซิน หนังโรแมนติกไม่มีผลอะไรกับเรา  เเทบจะไม่ดูทีวี ถ้าไม่ได้กลับบ้าน
ถึงกลับก็ดูเฉพาะช่วงข่าว ปกติอ่านข่าวในเว็บสั้นๆ เคยโดนด่าเพราะไม่รู้จักณเดชกับญาญ่า โดยบอกว่า ไม่ดูละครเเต่โฆษณาเขาเกลื่อนจอ (คือไม่ดูทีวีโฆษณาจะเห็นไง เคยเห็นที่ป้าย ไม่รู้ชื่อ แต่เดี่ยวนี้โฆษณาตามมาถึงยูทูปล่ะ)

เป็นคนชอบประวัติศาสตร์มาก แต่แอบแอ้นตี้ประวัติศาสตร์ไทย  ยิ่งช่วงก่อนรัตนโกสินทร์ แต่มีเหตุโดนยัดเยียดให้เรียนประวัติช่วงต้นถึงปลายรัตนโกสิน
พ่วงกับโวหารสุนทรภู่ แต่ยิ่งเรียนกลับยิ่งชอบช่วงการเปลี่ยนแปลง บุคคลในประศาสตร์น่าสนใจ เรารู้จักคำไทย
เยอะอ่านไทยถูกขึ้นกว่าเดิม และยิ่งชอบเมื่อได้ดูทวิภพเวอร์ชั่นหนัง คนในประวัติวิ่งเล่นในหนัง สมัยฉายเรายังเด็ก แอบตกใจ ย้อนอ่านคำวิจารณ์โดนแอนตี้หนังแปลก คนไทยดูไม่เข้าใจสิ่งหนังสื่อ
เฮ้ !! ทำไมเราดูเข้าใจ ดูครั้งเดี่ยวด้วย เราทึ่ง ชอบทุกฉากชอบทุกซีนองค์ประกอบ
เราหลงรัก ภาษาบทพูดสวยมาก เเอบจิกกัดเสียดสี  มุมกล้องสวยมาก ฉากตัดสลับอดีตปัจจุบันเรารู้สึกใจหาย อยากร้องไห้ แต่คนดูสมัยนั้นบอกปวดหัวดูไม่รู้เรื่อง

มาถึงข้าบดินทร์ ตอนแรกไม่สนใจ หน้าทวีตนี่เต็มไปหมด ประวัติสมัย ร.3 ด้วย ไปค้นเรื่องย่อ เจอหมอบรัดเลย์ คุณช่วง นายห้างฮันแตร เรือเหล็ก การผ่าตัด เฮ้ยอยากดู
และแล้วก็ติด ชอบทุกฉากเวลาพระเอกคุยเรื่องการเมืองกับคุณช่วง เวลาพระเอกรบ
ชอบเพลงดาบ ชอบแม่พังโต คือคนชมเรื่องซีนเรื่องฉากไปเยอะละ แอบทึ่งบทพระเอก เป็นพระเอกไทยจริงๆเลอ นี้พระเอกไทย แอบขัดใจบทนางร้ายไม่อยากให้ร้ายขนาดนั้น เราเป็นคนที่ดูหนังไม่สนใจน่าตาพระนางเพราะเฉยกับฉากเลิฟซีน เฉยกับหนังรัก ถ้าแสดงเก่งเราโอเค เราได้สะระเราดู แต่ทวิภพทำให้เราตรึงใจกับบทพูดที่พระเอกพูดกับนางเอกฟังเเล้วเศร้าฟังเเล้วโหยหา จำไม่ได้ล่ะ
หลายประโยค
พ่อเหมเป็นอีกคนทำให้เราต้องไปหาประวัติเก่งนะ เมื่อคืนฉากที่ด่าแม่บัว ในทวีตยังกับน้ำป่าไหล อ่านแล้วตลกมาก อ่านไม่ทันด้วย
แต่ละคนตกไปในยุคนั้น มีแต่ศัพท์โบราณวิ่งเต็มทวีต ร้องเรียกแต่คุณพี่เหม