ตามชื่อกระทู้เลยครับ เราเคยโดนรุ่นน้องคนนึงปฏิเสธ ในขณะที่คุยกันอยู่ เค้าบอก "เราไม่ต้องมาคุยกันอีก จะดีที่สุด"

ณ อารมณ์นั้นที่คำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากเค้า เหมือนเราโดนถีบลงตึกเลยล่ะครับ
ความรู้สึกเหมือนว่าจะไม่ได้คุยกันอีกต่อไป แม้ในฐานะอะไรก็ตาม
เราก็ทำอะไรไม่ได้ล่ะครับ เค้าคงไม่ชอบเราจริงๆ จะพูดอะไรก็เหมือนจะตื้อ ซื่อบื้อน่ารำคาญ
แต่เราก็อยากบอกเสมอ ว่าอะไรที่เราทำให้ไม่ได้ตั้งใจจะให้รำคาญ น่าเบื่อ น่าโมโห
เราก็หวังดีทุกๆอย่าง แม้เค้าจะไม่ชอบ
ตอนนั้นร้องไห้หนักมากกกกกกก

ตอนนี้ก็ 5 เดือนแล้ว ที่โดนปฏิเสธ  ประเด็นคือเราทำใจไม่ได้ที่จะไม่ได้คุยกับเค้าอีกต่อไป คิดว่าเราควรทำยังดี ตัดใจหรอ(มันยากมากนะ ห้าเดือนนี่ยังเหมือนย่ำอยู่ที่เดิมเลย)  ถ้าหากจะไปเริ่มคุยก็คงยากเหมือนกันอ่ะครับ

ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้ได้พูด ได้เล่า ได้ระบายครับ แหะๆ
ใครเคยโดนปฏิเสธแบบไหนแชร์กันได้นะครับ เราเข้าใจกัน ฮ่าๆ