สวัสดีค่ะนี้เป็นกระทู้แรกของเราเลย ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะเขียนดีไม๊ ? คิดไปคิดมาเขียนดีกว่าถือว่าเป็นการแชร์ประสบการณ์
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆ แฟนเราเป็นทอมเราอยู่โรงเรียนเดียวกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดไม่เคยขาดกันเลย จะมีทะเลาะกันบ้าง
เป็นเรื่องปกติของคู่รักแหะๆ คบกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเราตัดสินใจบอกที่บ้านว่าเราคบกันที่บ้านเราก็โอเคไม่ติดขัดอะไร เขาก็พาไปเจอที่บ้านที่บ้านเขาก็โอเคทุกคนน่ารักและเทคแคร์เราดีมาก เราก็พามาเจอที่บ้านเรา เราสองคนเข้าหากันทางผู้ใหญ่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะชอบปรึกษาคนที่บ้าน จนถึงตอนสงกรานต์เราก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับที่บ้านแล้วแฟนเราไปด้วยเราก็พูดคุยกันปกติไม่ได้ทะเลาะกันหลังจากเที่ยวสงกรานต์เสร็จ แฟนเราก็มาอยู่กับเราที่บ้านอีกอาทิตย์หนึ่งก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราจับได้ว่าแฟนเราแอบคุยกับรุ่นน้องคนนึงที่อยู่ รร.เดียวกัน เราก็ถามว่าน้องเขาเป็นใคร คุยกันนานหรือยัง ทำไมคนอื่นถามเรา่าเลิกกันแล้วหรอ เขาก็บอกว่าก็รุ่นน้องไง ไม่เคยคุยกันเลย เราเลยถามต่อว่าแล้ทำไมถึงเล่นอีกเฟชนึงละทำไมไม่เล่นเฟชเดิมกลัวเราเห็นหรอว่าคุยกับใคร เขาก็บอกว่าป่าว เราถามไปถามมาจนเขายอมบอกเรา เราเสียใจมากที่เขาทำกับเราแบบนี้ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันแต่ก็ยังแอบคบกับคนอื่นหลังจากทะเลาะกันเขาก็บอกว่าก็แค่หวั่นไหวไม่ได้รักคนที่เขารักคือเรา เขาเลือกเราเขาจะบอกเลิกน้องคนนั้น เราก็โอเคแล้วบอกอย่าทำอีกนะ เขาก็โอเคค่ะ
กลับมาเข้าสู่สถานะการปกติแล้เปิดเทอมเราต้องแยกย้ายไปเรียนกันคนละที่ แต่เขาก็มาหาเราบ่อย เราไปหาบ้าง คุยกันเหมือนเดิมปกติ มีทะเลาะกันบ้างเพราะเราต่างกลัวว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเปลี่ยนไป เราก็บอกไม่ต้องกลัวนะเรารักเขาคนเดียวเราหนักแน่นในรักของเรามากพอ เราก็คุยกันเรื่อยๆ จนเมื่อวันที่ 23 ที่ผ่านมา เขารับแอด ผญ. คนหนึ่งที่เรียนที่เดียวกับเขา เราก็ดูก็ไม่อะไรไม่เห็นคุยกัน เขาก็ยังมาหาเราปกติเราคุยกันปกติทุกอย่าง วันถัดมาเขาบอกว่าจะมาหาแต่ก็ไม่มาเขาบอกเขาจะกลับบ้านเลยเพราะฝนตกเราก็โอเคไม่คิดไร แล้วตอนเย็นเพื่อนเราทักมาบอกว่าเจอแฟนเราเดินอยู่กับใครไม่รู้ ความรู้สึกตอนนั้นสบสน คิดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้ทะเลาะกันหนักมากขึ้นจนวันที่ 25 เราไปหาเขาที่บ้านแล้วบอกว่าขอดูโทรศัพท์หน่อย เขาก็ยิ้มเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้เขาก็เดินออกไป เราก็ถามว่าทำไมไม่ให้ เขาก็บอกว่าป่าว แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปเข้านานพอสมควรเลยค่ะ ปกติไม่ใช่คนเข้าห้องน้ำนานพอกลับมาราก็ถามว่าไหนละโทรศัพท์ เขาบอกอยู่กับพี่เราก็ถาม ทำไมหรอกลัวเราเห็นเธอคุยกับใครหรอ เขาบอกป่าว เราก็นอนร้องไห้ทั้งวันเขาไม่ถามเราเลยว่าเป็นอะไร ปกติเวลาเราร้องไห้เขาจะกอดเราแล้วถามทุกครั้งว่าเป็นอะไร ไม่เคยตะคอกใส่เราสักครั้ง จนเราเริ่มโวยวายแล้วเขาก็ว่าเราถามว่าเราเป็นบ้าไรอย่างี่เง่า เราก็ยังโวยวายเหมือนเดิมเขาก็ตบเราแล้วตะคิดใส่ว่าเค้าเบื่อ เราแบบนิ่งไปเลยความคิดตอนนั้นคือ ทำไมเปลี่ยนไปทำไมถึงทำขนาดนี้ทั้งที่ไม่เคยเป็น เราร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาเขาไล่เรากลับบ้านโดยที่ไม่ไปส่งเลย เราต้องเดินจากบ้ายเขามาบ้านเรา ระยะทางเกือบ 10 กิโล เราเดินตั้งแต่ 5 โมงเย็นจนถึงบ้านสามทุ่ม ทั้งเดินทั้งร้องไห้ เขาไม่เคยปล่อยให้เราเป็นแบบนี้แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงเป็นแบบนี้ พอเราถึงบ้านเราโทรหาเขาถามว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปเขาก็ไม่ยอมตอบแล้วเบี่ยงไปคุยเรื่องอื่น เราก็บอกว่ามีคนอื่นใช่ไม๊ ? เขาบอกป่าว เราก็เฉยๆ ไม่คุยไม่อะไรเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าอะไรทำเขาเปลี่ยน วันที่ 26 เราเห็นเพื่อนเขาลงรูปแล้วมี ผญ. คนหนึ่งนั่งข้างเขาโดยที่ตัวซ้อนกัน เราเลยเขาไปดู แล้วเราก็รู้ทุกอย่าง ทุกสิ่งที่เราอยากรู้กระจ่างทั้งหมด เราก็ถามว่าคนนี้ใช่ไม๊ ? เขาก็บอกอือ แล้วเราก็บอกโอเคเราจะไปเอง คนนั้นคงดีกว่าเรา เขาก็บอกแค่หวั่นไหว อย่าคิดมาก แล้ว ผญ. คนนั้นก็ลงรูปคู่ที่ชีถ่ายกับแฟนเรา เราก็โอเคทุกอย่างเลย เราเลือกที่จะปล่อยให้เขารักกันถ้าเราดีเขาคงอยู่กับเรา แต่อีกความคิดหนึ่งเราก็ไม่คยทำอะไรให้เขาเลยไม่เคยคุยกับคนอื่นไม่เคยมีคนอื่นเลยอยากได้ไรเราหาให้หมด เขาก็บอกว่าเราเข้ากันไม่ได้ เขายังรักเราเหมือนเดิม เราก็บอกว่าคงรักเรามากสินะถึงทำแบบนี้ โอเคเราจะเป็นคนไปเอง แต่เขาก็ยังคุยกับเราบอกคิดถึงเรา บอกสักวันเขาจะกลับมาและเขาก็ไม่ได้รักคนนั้น เขาบอกให้เรารอ เราก็ไม่พูดอะไรเรากลั้นน้ำตาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
เราทำถูกแล้วใช่ไม๊ ? ที่เลือกเดินถอยออกมาหรือว่าเรากำลังหลอกตัวเอง
ถ้าเขาเห็นกระทู้นี้ อยากจะบอกว่าเรายังอยากเป็นเจ้าสาวของเธออยู่นะ เธอเคยบอกว่าเราคือเจ้าสาวของเขา แต่ตอนนี้เธอยังต้องการให้เราเป็นเจ้าสาวของเธออยู่ไม๊ ?
ไม่ได้ชวนดราม่านะฮ้าาา อยากจะแชร์ประสบการณ์เฉยๆ ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ ^^
เมื่อคนของเรารักคนอื่น
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆ แฟนเราเป็นทอมเราอยู่โรงเรียนเดียวกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดไม่เคยขาดกันเลย จะมีทะเลาะกันบ้าง
เป็นเรื่องปกติของคู่รักแหะๆ คบกันมาเรื่อยๆ จนวันนึงเราตัดสินใจบอกที่บ้านว่าเราคบกันที่บ้านเราก็โอเคไม่ติดขัดอะไร เขาก็พาไปเจอที่บ้านที่บ้านเขาก็โอเคทุกคนน่ารักและเทคแคร์เราดีมาก เราก็พามาเจอที่บ้านเรา เราสองคนเข้าหากันทางผู้ใหญ่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราจะชอบปรึกษาคนที่บ้าน จนถึงตอนสงกรานต์เราก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับที่บ้านแล้วแฟนเราไปด้วยเราก็พูดคุยกันปกติไม่ได้ทะเลาะกันหลังจากเที่ยวสงกรานต์เสร็จ แฟนเราก็มาอยู่กับเราที่บ้านอีกอาทิตย์หนึ่งก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนเราจับได้ว่าแฟนเราแอบคุยกับรุ่นน้องคนนึงที่อยู่ รร.เดียวกัน เราก็ถามว่าน้องเขาเป็นใคร คุยกันนานหรือยัง ทำไมคนอื่นถามเรา่าเลิกกันแล้วหรอ เขาก็บอกว่าก็รุ่นน้องไง ไม่เคยคุยกันเลย เราเลยถามต่อว่าแล้ทำไมถึงเล่นอีกเฟชนึงละทำไมไม่เล่นเฟชเดิมกลัวเราเห็นหรอว่าคุยกับใคร เขาก็บอกว่าป่าว เราถามไปถามมาจนเขายอมบอกเรา เราเสียใจมากที่เขาทำกับเราแบบนี้ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันแต่ก็ยังแอบคบกับคนอื่นหลังจากทะเลาะกันเขาก็บอกว่าก็แค่หวั่นไหวไม่ได้รักคนที่เขารักคือเรา เขาเลือกเราเขาจะบอกเลิกน้องคนนั้น เราก็โอเคแล้วบอกอย่าทำอีกนะ เขาก็โอเคค่ะ
กลับมาเข้าสู่สถานะการปกติแล้เปิดเทอมเราต้องแยกย้ายไปเรียนกันคนละที่ แต่เขาก็มาหาเราบ่อย เราไปหาบ้าง คุยกันเหมือนเดิมปกติ มีทะเลาะกันบ้างเพราะเราต่างกลัวว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเปลี่ยนไป เราก็บอกไม่ต้องกลัวนะเรารักเขาคนเดียวเราหนักแน่นในรักของเรามากพอ เราก็คุยกันเรื่อยๆ จนเมื่อวันที่ 23 ที่ผ่านมา เขารับแอด ผญ. คนหนึ่งที่เรียนที่เดียวกับเขา เราก็ดูก็ไม่อะไรไม่เห็นคุยกัน เขาก็ยังมาหาเราปกติเราคุยกันปกติทุกอย่าง วันถัดมาเขาบอกว่าจะมาหาแต่ก็ไม่มาเขาบอกเขาจะกลับบ้านเลยเพราะฝนตกเราก็โอเคไม่คิดไร แล้วตอนเย็นเพื่อนเราทักมาบอกว่าเจอแฟนเราเดินอยู่กับใครไม่รู้ ความรู้สึกตอนนั้นสบสน คิดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้ทะเลาะกันหนักมากขึ้นจนวันที่ 25 เราไปหาเขาที่บ้านแล้วบอกว่าขอดูโทรศัพท์หน่อย เขาก็ยิ้มเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้เขาก็เดินออกไป เราก็ถามว่าทำไมไม่ให้ เขาก็บอกว่าป่าว แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปเข้านานพอสมควรเลยค่ะ ปกติไม่ใช่คนเข้าห้องน้ำนานพอกลับมาราก็ถามว่าไหนละโทรศัพท์ เขาบอกอยู่กับพี่เราก็ถาม ทำไมหรอกลัวเราเห็นเธอคุยกับใครหรอ เขาบอกป่าว เราก็นอนร้องไห้ทั้งวันเขาไม่ถามเราเลยว่าเป็นอะไร ปกติเวลาเราร้องไห้เขาจะกอดเราแล้วถามทุกครั้งว่าเป็นอะไร ไม่เคยตะคอกใส่เราสักครั้ง จนเราเริ่มโวยวายแล้วเขาก็ว่าเราถามว่าเราเป็นบ้าไรอย่างี่เง่า เราก็ยังโวยวายเหมือนเดิมเขาก็ตบเราแล้วตะคิดใส่ว่าเค้าเบื่อ เราแบบนิ่งไปเลยความคิดตอนนั้นคือ ทำไมเปลี่ยนไปทำไมถึงทำขนาดนี้ทั้งที่ไม่เคยเป็น เราร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตาเขาไล่เรากลับบ้านโดยที่ไม่ไปส่งเลย เราต้องเดินจากบ้ายเขามาบ้านเรา ระยะทางเกือบ 10 กิโล เราเดินตั้งแต่ 5 โมงเย็นจนถึงบ้านสามทุ่ม ทั้งเดินทั้งร้องไห้ เขาไม่เคยปล่อยให้เราเป็นแบบนี้แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงเป็นแบบนี้ พอเราถึงบ้านเราโทรหาเขาถามว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปเขาก็ไม่ยอมตอบแล้วเบี่ยงไปคุยเรื่องอื่น เราก็บอกว่ามีคนอื่นใช่ไม๊ ? เขาบอกป่าว เราก็เฉยๆ ไม่คุยไม่อะไรเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าอะไรทำเขาเปลี่ยน วันที่ 26 เราเห็นเพื่อนเขาลงรูปแล้วมี ผญ. คนหนึ่งนั่งข้างเขาโดยที่ตัวซ้อนกัน เราเลยเขาไปดู แล้วเราก็รู้ทุกอย่าง ทุกสิ่งที่เราอยากรู้กระจ่างทั้งหมด เราก็ถามว่าคนนี้ใช่ไม๊ ? เขาก็บอกอือ แล้วเราก็บอกโอเคเราจะไปเอง คนนั้นคงดีกว่าเรา เขาก็บอกแค่หวั่นไหว อย่าคิดมาก แล้ว ผญ. คนนั้นก็ลงรูปคู่ที่ชีถ่ายกับแฟนเรา เราก็โอเคทุกอย่างเลย เราเลือกที่จะปล่อยให้เขารักกันถ้าเราดีเขาคงอยู่กับเรา แต่อีกความคิดหนึ่งเราก็ไม่คยทำอะไรให้เขาเลยไม่เคยคุยกับคนอื่นไม่เคยมีคนอื่นเลยอยากได้ไรเราหาให้หมด เขาก็บอกว่าเราเข้ากันไม่ได้ เขายังรักเราเหมือนเดิม เราก็บอกว่าคงรักเรามากสินะถึงทำแบบนี้ โอเคเราจะเป็นคนไปเอง แต่เขาก็ยังคุยกับเราบอกคิดถึงเรา บอกสักวันเขาจะกลับมาและเขาก็ไม่ได้รักคนนั้น เขาบอกให้เรารอ เราก็ไม่พูดอะไรเรากลั้นน้ำตาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
เราทำถูกแล้วใช่ไม๊ ? ที่เลือกเดินถอยออกมาหรือว่าเรากำลังหลอกตัวเอง
ถ้าเขาเห็นกระทู้นี้ อยากจะบอกว่าเรายังอยากเป็นเจ้าสาวของเธออยู่นะ เธอเคยบอกว่าเราคือเจ้าสาวของเขา แต่ตอนนี้เธอยังต้องการให้เราเป็นเจ้าสาวของเธออยู่ไม๊ ?
ไม่ได้ชวนดราม่านะฮ้าาา อยากจะแชร์ประสบการณ์เฉยๆ ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ ^^