ปกติชอบดูแนวพีเรียดเป็นพิเศษเพราะชิงไหวชิงพริบกันดี โปรดักชั่นเริ่ด เสื้อผ้าหน้าผมสวย อยู่ๆไม่รู้ทำไมไปเจอเรื่องนี้เข้า แต่คนพูดถึงน้อยมาก อาจเพราะมันยังใหม่อยู่ เลยยังไม่ค่อยดูกัน สุดท้ายก็ติดกับดูไปดูมาจนจบเลย ทั้งๆที่พอจบแล้วก็มานั่งคิด อันที่จริงมันก็ไม่ได้สนุกขนาดนั้น ออกจะเครียดและหนักไปด้วยซ้ำ ใครหวังว่ามีรักหวานแหววให้ฟินกันขอบอกเลยว่าไม่มี (ขนาดว่าบทเหมือนพยายามใส่ให้พระนางเหมือนจะแอบรักแต่มันก็เบาโหวงเกินไป เหมือนเป็นแค่ความหวังดีไกลๆมากกว่า) แต่เพราะเป็นแนวพีเรียดเลยยังคงความน่าสนใจไว้อยู่ (เพราะเรื่องก่อนหน้าที่ดูไปคือโทมินจุนมนุษย์ต่างดาวก็ไม่ได้สนุกอะไรขนาดนั้น สำหรับเรานะ) ว่าไปแล้วกำลังคิดอยู่ว่าดูเรื่องไหนต่อไปดี

เรื่องนี้ทำให้สงสัยประวัติศาสตร์นิดนึง แบบไม่แน่ใจว่าตกลงพระเจ้ายองโจปลงพระชนม์กษัตริย์องค์ก่อนจริงรึเปล่า หรือว่าแต่งเอาเองล้วนๆ แต่เป็นปมแรกของเรื่องที่สนุกที่สุดละ เพราะโยงใยไปมากมาย คนตายก็เยอะ จนกว่าเรื่องจะมาเปิดเผยเอานี่แหละ เสียดายที่หนังน่าจะนำเสนอได้ดีกว่านี้ว่า ตกลงคนที่ไปเจอหลักฐานชิ้นสำคัญที่เป็นกระดาษสนธิสัญญาการขึ้นเป็นกษัตริย์นั้น เจอได้ไงและต้องการบอกใบ้อะไรบ้าง ทำไมไม่พูดง่ายๆถ้าเจอตั้งนานแล้ว อย่างน้อยทำเป็นแฟลชแบคจะดูน่าเชื่อมากกว่า อย่างนี้เหมือนพระเอกซึ่งเป็นรัชทายาทเดาเอาเองและเดาถูกหลายๆปริศนา

พระเอกหรือองค์ชายรัชทายาทซาโดเป็นทั้งจุดแข็งและก็จุดอ่อนเลยของเรื่อง แบบว่าเป็นคนที่คิดต่างและมีคุณธรรม คนดูเลยเอาใจช่วย แต่รู้สึกว่าส่วนใหญ่ก็รอดจากเงื้อมมือเหล่าขุนนางได้แบบพอเป็นพิธี สุดท้ายก็โดนจี้จนต้องตาย พระเอกออกแนวอุดมคติไปหน่อยนะ แบบจะดีไปไหน ว่าแล้วว่าทำไมเล่นการเมืองไม่ได้เลย ก็เพราะใจดีกับทุกคนเกินไปนี่เอง พยายามมาตั้งนานเพื่อจะได้เป็นพระราชาที่ดี แต่จนตอนจบก็ต้องตายตามหน้าประวัติศาสตร์ไป(เพียงแต่ไม่ได้เสียสติตามที่อ่านเจอในวิกิ)

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีมิตรและศัตรูที่แท้จริงในวงการการเมืองเลยจริงๆ ไม่ว่าจะสมัยก่อนหรือปัจจุบัน เรื่องนี้ทำให้อารมณ์เสียตรงที่เหล่าขุนนางจอมโฉดก็ยังเชิดหน้าอยู่ในราชสำนักกดดันพระเจ้ายองโจต่อไปได้ ในขณะที่คนดีตายและโดนเนรเทศแบบยกแก๊ง สรุปนี่ทำดีได้ดีเอาตอนไหน แต่ดาราส่วนมากก็เล่นดีทั้ง พระเจ้ายองโจ และองค์รัชทายาท ที่แสดงอารมณ์ในแต่ละช่วงวัยอายุได้ต่างกันอย่างชัดเจน และโดยเฉพาะพระเจ้ายองโจที่สามารถเป็นทั้งคนดีและเหมือนจะไม่ดีได้ในเวลาเดียวกัน
น้องผู้หญิงที่เจอในละครบ่อยๆที่เล่นเป็น ซอชีทาม ก็แสดงดี จนทำให้คนที่รับบทเดียวกันตอนโตดูจืดสนิท ทั้งที่บทตอนโตแทบไม่มีความสำคัญอะไรนอกจากมาสอดแนมและทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากและการแสดงที่แข็งแบบไร้อารมณ์อีกต่างหาก เรื่องนี้บทเกลี่ยแบบงงๆ อย่างมเหสีที่สุดท้ายได้แต่งตั้งเหมือนจะฉลาด แต่บทก็ไม่ได้มีอะไรมากเลยนอกจากพยายามซัพพอร์ตกับประวัติศาสตร์

ติดใจตอนจบนิดเดียว เอาใครมาแต่งหน้าตอนแก่ให้ เพราะไม่เนียนเลย แต่แอบเดาตอนจบถูกที่ว่าพระเจ้าจองโจจะเป็นพระเอกนี่แหละมาสวมบท

สรุป เรื่องนี้สนุกในระดับนึง (แต่ไม่เท่าทงอี ซึ่งเนื้อหาจะพูดถึงแม่ของพระเจ้ายองโจ) แต่ดูแล้วเครียดแทนคนแสดง พระราชาโมโหบ่อย รัชทายาทก็ถูกกดดันตลอดเวลา ไม่ใช่พีเรียดแนวความรักเลย(อันนี้คงเดาได้ไม่ยากจากโปสเตอร์) เรื่องนี้ออกแนวพีเรียดขัดใจท่านผู้ชมซะมากกว่า แต่ก็ยังชอบการแสดงของตัวละครหลักทั้งสองตัวอยู่ดี และชอบครึ่งแรกของเรื่องมากกว่า ครึ่งหลังรู้สึกว่าออกทะเลไปนิดเหมือนว่าผู้เขียนอยากหาประเด็นให้องค์ชายถูกสำเร็จโทษเลยวนๆไปมาเป็นการคิดการใหญ่ที่คนอื่นเรียกว่าเป็นกบฎแต่จริงๆแล้วไม่ใช่