เรื่องของเรื่องคือ เราแอบชอบเกย์คนนี้อยุ่นานมากพอสมควร แรกๆไม่ค่อยรุ้สึกอะไรหรอก พอนานไปทำงานด้วยกัน ผูกพันกัน หยอกเล่นกัน ความสัมพันธ์ดี เกย์คนนี้มีแฟนอยุ่แล้ว จนเลิกกันด้วยความที่ว่าแฟนเค้าติดเพื่อนมากเกินไป จึงมีแค่เรานิแหละที่คอยไปไหนมาไหน ไปรับส่ง ดูหนัง ทำไรด้วยกัน จนที่ทำงานแซวว่าเป็นคู่จิ้นกัน คุยเฟสคุยไลน์เหมือนเป็นแฟนกันบ้างไรบ้าง บางทีจึงทำให้เราคิดนะว่าเอ๊ะ คิดไรกะกูป่าวนะ ? (แต่กูคิดนะ) จนกระทั่งเกย์คนนี้ได้มีแฟนคนใหม่ แต่เราก็ยังคงอยู่เคียงข้างเค้านะ บางทีเราก็แอบน้อยใจแอบหึงทั้งที่มันไม่มีสิทธิ์เลยด้วยซ้ำ ก็น่าจะรู้ยุ เราอ่ะนะเคยถามว่าเคยมีแฟนเป็นผู้ญป่ะ เค้าก็บอกว่า เคย ถามต่อเลยแล้วได้กันป่ะ คือเราเป็นคนตรงๆอยู่แล้ว คิดไรก็พูดเลย ง่ายๆ เค้าก็นะว่า ก็ได้กัน แต่มีความรุ้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะ ปะมานนั้น เค้าก็เลยชอบผู้ ชมาตลอด แต่ความรุ้สึกของเรามันแสดงออกมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ จนบางทีก็กลัวเค้าจะรำคานนะ จนตอนนี้กะคนใหม่คนนี้เพิ่งคบกันได้2เดือนเริ่ม ทะเลาะกันไม่เข้าใจกัน ใจนึงก็อยากให้เลิกกัน อีกใจก็ไม่อยากให้เลิก เราบอกไม่ถูก แต่ความรุ้สึกเราคือ เราทำอะไรขัดกะความรุ้สึกเราไม่ได้ อะไรที่ทำให้เราสบายใจเราก็จะทำแต่อะไรที่ทำให้เค้ามีความสุขเราก็ยอมได้ทุกอย่าง ไม่รู้ดิเราไม่เคยชอยเกย์คนไหนเลยจนมาเจอคนนี้รู้สึกเพ้อ ได้ตลอดเว จนอยู่มาวันนึงเดินกลับไปลานจอดรถด้วยกันเราเป็นคนขี้อ้อน อยู่ไม่นิ่ง ชอบหยิกแก้ม หอมบ้างเล่นผมบ้าง จี้เอวบ้าง เค้าไม่เคยโกรธเลยจนมาวันนี้พูดว่า" เลิกตั้งใจทำอะไรแบบนี้สักทีเหอะ" เรานี่แบบ..เอ่อออพูดไม่ออกสิครัช ปล่อยมือที่ควงอยู่รีบเดินทันที จะร้องไห้ด้วยความที่น้อยใจ ส่วนตัวเค้ารีบกระชากกระเป๋าเราแล้วถามว่าเป็นอะไร คุยกันก่อน เราก็บอกว่าป่าว ดีแล้วที่พูดตรงๆ ทำถูกแล้ว เค้าก็พูดต่ออีกว่าแล้วถามจริง ตอนนี้คบใครอยู่ คุยกะใครอยู่ เราก็บอกเลยว่าป่าว ไม่มีอยู่แบบนี้มาตั้งนานแล้วนินา (พอดีเราโสดมาได้สักพักแล้วล่ะ) ว่าแต่จะถามกูทำไมว่ากูคุยกะใคร บางทีเราก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเลยนะ บางทีเค้าก็มาแสดงอาการเหมือนหึงเราที่มีผู้ช มานั่งใกล้ แล้วส่งไลน์มาว่า ดูมีความสุขนะนั่งใกล้คนนั้นอะไรประมาณนี้ เห้ออออ...จนตอนนี้เค้าเลิกกะแฟนคนปัจจุบันแล้วลบเฟสลบไลน์ จากที่ช่วงไม่ค่อยคุยไลน์ก็เริ่มหันมาคุยไลน์กะเรามากยิ่งขึ้น แต่เหมือนว่าแฟนเค้าจะอยากให้ง้อพยายามทำให้ได้คุยกัน ออกแนวหวงก้าง เลยถามไปตรงๆว่าจะกลับไปคบป่ะ เค้าก็บอกไม่อยากกลับไปเลย อยู่คนเดียวมาได้สักพักแล้ว ของทุกอย่างก็คืนไปหมดแล้ว (ก่อนหน้านี้ที่เค้าเลิกกัน เราถามถึงแฟนเค้า เค้าบอกไม่อยากฟังอย่าพูดชื่อนี้ให้ได้ยินอีกนะ) คิดดู ถ้ากลับไปคบแสดงว่าไม่อยากมีปัญหาแค่นั้น แต่บอกกลับไปแล้วว่า ถือบัตรคิวรอล่ะกัน แหนเค้าคนนั้นทำทีท่าว่าไม่พอใจจะตามมาอารวาทที่ทำงาน

มาดูเป็นประโยคย่อๆ สถานการณ์สั้นๆกันบ้าง อยากให้ช่วยพิจารณาดูว่าคิดยังไง ?
-ขนาดเค้ากลับบ้านไปเยี่ยมพ่อกะแม่ เค้ายังวิดีโอคอล โทรศัพท์มาหาเรา "กะแฟนยังไม่โทรขนาดนี้เลย สำคัญไม่สำคัญ คิดดู"
-ก่อนทำงานก็หอม ,หากบอกว่า "ไม่มีกำลังใจทำงานเลย เหนื่อยจัง หอมเค้าหน่อยดิ" เค้าก็หอมนะ กลับบ้านก็หอมอีกฟอด ตามใจจะต่อหน้าใครก็แล้วแต่
-ไลน์บอกบ้าง ส่งรูปมาบ้าง ว่าทำไรปะมาณนี้
-ขนาดไปกินเหล้าเมากะเพื่อน เค้าบอกว่า "ที่หลังไปกินจะไปด้วยจะพากลับเองแล้วกินให้สมใจ เป็นห่วงรุ้ไม๊"
-เคยถามความรุ้สึกเค้าตรงๆ ว่ารุ้ไม๊ว่าคิดยังไง เราก็บอกไปตรงๆ อึดอัด เค้ายังบอกเลยว่าลำบากใจเหมือนกัน
-พอเค้าบอกว่าเลิกกะแฟนแล้ว เรานี่ดีใจกอดตรงนั้นเลย เค้าก็ให้กอดนะแล้วพูดว่า คนเยอะแยะปล่อยได้แล้ว เรานี่ดีใจกอดไม่ปล่อยเลย
-เค้าก็อยู่ไม่น่ารักไรหรอก แต่เราดันไปหลงรักเค้าแล้ว อยากที่ถอนใจ
-เคยคิดนะ ว่ามันเปนไปไม่ได้ ท้อ เหนื่อย แต่เหมือนการกะทำ แสดงต่อกัน เจอกันบ่อยทำงานด้วยกัน มันทำให้แบบว่าตัดใจไม่ได้อ่ะ เลยลองดูต่อไป
-"โทรปลุกด้วยนะ เหมือนวันนี้รู้ได้ไงว่ายังไม่ตื่นอ่า" แล้วเค้าก็ยิ้ม

พอแค่นี้ดีกว่า อ่านแล้วช่วยแสดงความเห็นหน่อยนะ ว่าสิ่งที่เราทำเราหวัง พอจะเป็นไปได้รึป่ะ ? พอจะสมหวังรึป่ะ ? สิ่งที่เราทำไป เราไม่ได้คิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียวใช่ป่ะ 'แล้วเราควรทำยังไงต่อไป จะสู้ต่อหรือเลิกคิดหรือค่อยๆหยุดความสัมพันธ์นี้ไว้
กะจะเล่าย่อๆ พอระบายเล่นซะยาวเชียวววว