เราอยากจะเล่าประสบการณ์ความรักของเรา ก่อนอื่นเลยจะบอกว่าเราคบกับแฟนมาใกล้จะ8เดือนแล้วร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาก็เยอะเวลาเรารู้สึกท้อไม่มีใครก็มีเค้าอยู่ข้างๆ ปกติเราอาศัยอยู่กับน้าแต่ตอนนี้ท่านไปเมืองนอกปีหน้ากลับเลยออกมาอยู่หอคนเดียวไปไหนคนเดียวเหมือนตัวคนเดียวบนโลกเลยก็มีเขานี่แหละที่อยู่ข้างๆตลอด เราก็รู้น้ะว่าเขารักเรามากมากซะจนเรื่องบางเครื่องที่ทะเลาะมันเกิดจากความงี่เง่าไร้สาระไม่มีเหตุผล เวลาทะเลาะอะไรกันก็จะมีเราเป็นฝ่ายที่ผิดตลอดจากเรื่องนั้นเราคิดว่าเราถูกที่สุดเค้าก็มองว่าเราผิดจนได้แต่เราก็ยอมค่ะ เราก็ขอโทษ ง้อ ส่วนมากไม่มีเลยเขาจะไม่เอ่ยปากขอโทษออกจากปากเขาเลยพอเราเงียบเขาก็เงียบเราเลยต้องขอโทษเพราะไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเรามันแย่ เรายอมรับน้ะเรารักแฟนคนนี้มาก เป็นคนแรกที่สนิทใจด้วยอยู่ด้วยไม่ต้องเฟคเป็นตัวของตัวเองได้สบาย เราไม่เคยได้คุยกับครอบครัวแฟนคนไหนก็มีเขาเป็นคนแรก ไปเที่ยวต่างจังหวัดก็เขาเป็นคนแรก ไม่ว่าอะไรเราทำให้เขาได้ทุกอย่าง ช่วงแรกๆที่คบกันนี่อะไรก็ดีไปหมดค่ะ ใส่ใจทุกอย่าง แต่ก็ทะเลาะอยู่ค่ะคือเราเคยมีอะไรกับแฟนเก่ามาคนนึงซึ่งเขารู้ก็รับไม่ได้เพราะเขาไม่เคยมีอะไรกับใคร เขาถือคติที่ว่าคนแรกของกันและกัน แต่เขาก็ทำใจยอมรับเราเพื่ออยากให้เราได้ความรักดีๆค่ะ
ตอนนี้เขาไม่เคยโทรหามีแต่เราโทรหา ไปไหนไม่ค่อยบอกต้องถามก่อนถึงจะรู้ เรางอลก็ไม่ค่อยง้อ อยู่โรงเรียนไม่ค่อยมาหาส่วนมากมีแต่เราที่ไปหาหลายครั้งเราคิดว่าท้อเอือมกับนิสัยที่เขาแสดงออกมา แต่อีกใจก็คิดว่าความดีมันจะช่วยได้(เราไม่ได้ง่าเราดีมากน้ะแต่เรามีเหตุผลพอในทุกเรื่อง) แล้วทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็คิดหรือว่าจะเลิกไปดีข้างหน้าเผื่อเราจะเจอคนที่ดีกว่า แต่เราก็ทำไม่ได้น่ะค่ะ นึกถึงเมื่อก่อนเขาดีมากเรื่องผญ.ไม่มีเลย (ตอนนี้ก็ไม่มี) แต่เราก็ยังใส่ใจเหมือนเดิม ใส่ใจทุกอย่างคิดว่าวันนึงเขาคงสงสารเราหรือคิดได้บ้างว่าเราดีกับเขาทำไมเขาทำร้ายจิตใจเราจัง แต่รู้น่ะคะการคิดแบบนี้มันเป็นเหมือนคนโง่แต่เราไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากคำ ว่ารักคะ เราเคยมีครั้งนึงเราทำอะไรโง่ๆไป ทะเลาะกันเราคิดว่าอยู่ไม่ได้แน่ๆขาดเขาไปเราเอามีดมากรีดข้อมือเลือดไหลเป็นทาง กินยาเป็นกำๆ แต่โชคดีไม่เป็นอะไรและเขามาทัน เรารู้การกระทำแบบนี้มันเป็นการะกระทำของคนโง่ แต่คนที่มีความรักจะเข้าใจดี เวลาเรารักใครสักคนเราทุ่มเททุ่มใจไปไว้ที่เขาจนหมด ไม่รู้ว่าที่อยู่ทุกวันนี้เราคิดถูกหรือเปล่า ว่าจะไปกันรอดหรือไม่รอด เราควรจะทำต่อไปใส่ใจรักเขาต่อไปหรือควรหยุดเสียที
อีกอย่างนึงค่ะเราควรจะพูดกับแฟนยังไงดีให้เราเข้าใจกันว่าเราคิดอย่างนี้ให้เขาเข้าใจเราบ้าง
รักแบบนี้ควรพัฒนาต่อไปไหม
ตอนนี้เขาไม่เคยโทรหามีแต่เราโทรหา ไปไหนไม่ค่อยบอกต้องถามก่อนถึงจะรู้ เรางอลก็ไม่ค่อยง้อ อยู่โรงเรียนไม่ค่อยมาหาส่วนมากมีแต่เราที่ไปหาหลายครั้งเราคิดว่าท้อเอือมกับนิสัยที่เขาแสดงออกมา แต่อีกใจก็คิดว่าความดีมันจะช่วยได้(เราไม่ได้ง่าเราดีมากน้ะแต่เรามีเหตุผลพอในทุกเรื่อง) แล้วทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็คิดหรือว่าจะเลิกไปดีข้างหน้าเผื่อเราจะเจอคนที่ดีกว่า แต่เราก็ทำไม่ได้น่ะค่ะ นึกถึงเมื่อก่อนเขาดีมากเรื่องผญ.ไม่มีเลย (ตอนนี้ก็ไม่มี) แต่เราก็ยังใส่ใจเหมือนเดิม ใส่ใจทุกอย่างคิดว่าวันนึงเขาคงสงสารเราหรือคิดได้บ้างว่าเราดีกับเขาทำไมเขาทำร้ายจิตใจเราจัง แต่รู้น่ะคะการคิดแบบนี้มันเป็นเหมือนคนโง่แต่เราไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากคำ ว่ารักคะ เราเคยมีครั้งนึงเราทำอะไรโง่ๆไป ทะเลาะกันเราคิดว่าอยู่ไม่ได้แน่ๆขาดเขาไปเราเอามีดมากรีดข้อมือเลือดไหลเป็นทาง กินยาเป็นกำๆ แต่โชคดีไม่เป็นอะไรและเขามาทัน เรารู้การกระทำแบบนี้มันเป็นการะกระทำของคนโง่ แต่คนที่มีความรักจะเข้าใจดี เวลาเรารักใครสักคนเราทุ่มเททุ่มใจไปไว้ที่เขาจนหมด ไม่รู้ว่าที่อยู่ทุกวันนี้เราคิดถูกหรือเปล่า ว่าจะไปกันรอดหรือไม่รอด เราควรจะทำต่อไปใส่ใจรักเขาต่อไปหรือควรหยุดเสียที
อีกอย่างนึงค่ะเราควรจะพูดกับแฟนยังไงดีให้เราเข้าใจกันว่าเราคิดอย่างนี้ให้เขาเข้าใจเราบ้าง