เรื่องมันมีอยู่ว่า เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เราเห็นรูปเค้าในเฟสบุ้คของแฟนเพื่อน เรารู้สึกชอบเค้า ประมาณรักแรกพบของวัยรุ่นประมาณนั้น สุดท้ายเราก้อตัดสินใจแอดเฟสบุ้คของเค้าไป เค้าก้อรับแอดเรา แต่ก้อไม่ได้คุยกัน เราแอบส่องเฟสเค้าทุกวัน จนวันนึง เพื่อนๆเรานัดไปเที่ยวกัน มันเป็นวันที่เรากับเค้าได้เจอกันเป็นครั้งแรก.ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอกัน เรางี้ดีใจจนทำตัวไม่ถูก เค้าเดินเข้ามาทักเราก่อน ถามเราว่าใช่คนที่แอดเฟรนด์เค้าไปรึป่าว เราก้อตอบว่าใช่ เราก้อคุยกันไปเรื่อยๆๆ เค้ามาขอให้เราเป็นน้องสาว เพราะเค้าบอกว่าเค้ารุ้สึกดีกับเรา แต่เค้าไม่กล้าคบเป็นแฟนเพราะกลัวความสัมพันธ์มันจะสิ้นสุดลง เค้าอายุมากกว่าเราประมาณ 3 ปี หลังจากนั้นเราก้อได้คุยกันมาเรื่อยๆๆแต่ไม่ได้เจอกันอีกเลย เค้าย้ายไปทำงานกรุงเทพ  แต่เราก้อคุยกันทุกวัน จนเราสนิทกันมากขัน คุยกันได้ทุกเรื่อง เราคุยกับเค้าอยู่นานเกือบปี ทำให้เรารู้ว่าเราแอบรักเค้าแล้วจิงๆๆ ระยะเวลา 1 ปี ที่ไม่ได้เจอกัน ทำให้เรารู้ว่าเรารักเค้าจิงๆๆ เราได้มีโอกาศมาเที่ยวกรุงเทพ ทำให้เราได้เจอกับเค้าอีกครั้ง เค้าดูแลใส่ใจเราทุกอย่าง เทคแคร์ดี พาเที่ยวที่ต่างๆๆ จนถึงวันกลับบ้าน เค้ามาส่งเรา ก่อนกลับเค้าเดินเข้ามากอดเรา เรางี้น้ำตาไหลเลย รู้สึกดีมาก ดีใจ ตื่นเต้น ตื้นตันจนบอกไม่ถูก แต่มันก้อจริงอย่างที่เค้าบอก ความสัมพันธ์แบบพี่น้องนั่นแหละ มั่นคงที่สุดแล้ว หรือเราควรอยูในความสัมพันธ์แบบ นี้ต่อไป  แล้วมันจะมีโอกาสได้พัฒนาเป็นคนรักมั้ย????
#555 อาจจะมั่วหน่อยนะ กระทู้แรกในชีวิตเลยล่ะ