ผมมีแผนเดินทางรอบโลกด้วยมอเตอร์ไซค์ ติดปัญหาเรื่องการขอผ่านแดนในแต่ละประเทศ รบกวนผู้รู้ช่วยด้วยครับ

ตามแผนการเดินทางของผม เริ่มช่วงปลายเดินกุมภาพันธ์ 2559
เริ่มจาก
ไทย.....พม่า.....อินเดีย.....ปากีสถาน.....อิหร่าน.....ตุรกี.....บัลแกเรีย.....โรมาเนีย.....ฮังการี.....ออสเตรีย....เยอรมัน

(บินข้ามจากเยอรมัน ไป อเมริกา ส่วนรถมอเตอร์ไซค์ส่งไปทางเรือ/เครื่องบิน)

อเมริกา....แมกซิโก....กัวเตมาลา....ฮอนดูรัส....นิคารากัว....คอสตาริกา....ปานามา

(ข้ามเรือทั้งรถ และ คน ไป โคลัมเบีย)

ปานามา....โคลัมเบีย....เอกัวดอร์....เปรู.....ชิลี.....อาร์เจนติน่า

****เนื่องจากมีงบพอประมาณ แต่ความตั้งใจสูง ผ่านพื้นที่ไหนสามารถกางเต้นท์นอนได้ หรือ พักอาศัยแบบถูก ๆ ช่วยแนะนำด้วยครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 14
แค่เอารถมอไซต์เข้าเมกาก็เรื่องยาวแล้วคะ  ยิ่งคุณไม่มีถิ่นที่อยู่ถาวรในเมกาฯ การนำเข้ารถมอไซต์เป็นเรื่องยาก  ถึงซิกแซกเอาเข้าไปได้  คุณก็ต้องเอาไปขึ้นทะเบียนกรมขนส่งอีก ถึงขับในเมกาฯ ได้  จากเมกาฯ ขับข้ามไปแม๊กซิโก  รถมีสิทธ์โดนขโมยถอดชิ้นส่วนขาย  

ถ้าเป็นรถจักรยานยังพอตีเป็น personal effect ที่ไม่ต้องขึ้นทะเบียนรถ

สู้เอาค่าขนส่งรถข้ามประเทศไปเช่ารถมอไซต์ (ฮาเล่ยก็ดี) ที่โน้นขับดีกว่า
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 16
"แค่เอารถมอไซต์เข้าเมกาก็เรื่องยาวแล้วคะ  ยิ่งคุณไม่มีถิ่นที่อยู่ถาวรในเมกาฯ การนำเข้ารถมอไซต์เป็นเรื่องยาก  ถึงซิกแซกเอาเข้าไปได้  คุณก็ต้องเอาไปขึ้นทะเบียนกรมขนส่งอีก ถึงขับในเมกาฯ ได้  จากเมกาฯ ขับข้ามไปแม๊กซิโก  รถมีสิทธ์โดนขโมยถอดชิ้นส่วนขาย  

ถ้าเป็นรถจักรยานยังพอตีเป็น personal effect ที่ไม่ต้องขึ้นทะเบียนรถ

สู้เอาค่าขนส่งรถข้ามประเทศไปเช่ารถมอไซต์ (ฮาเล่ยก็ดี) ที่โน้นขับดีกว่า"

........................................................................................

ใช่ครับ ทุกอย่างเป็นเรื่องยากทั้งสิ้น

แต่ถ้าเราพยายามจัดการ มันก็น่าจะผ่านพ้นไปได้ แต่ถ้าผ่านไปไม่ได้ ก็ได้ถือว่าตัวเองได้ลงมือกระทำแล้ว

ทุกคนมีความกลัว ผมก็มีความกลัว
แต่เราจะใช้ความกลัวนั้นอย่างไร ?

หลายคนใช้ความกลัว เพื่อกลัว !
ไม่ก้าวออกไปจากประตู  ไม่ แม้แต่จะเหลือบตาออกไปนอกหน้าต่าง
แต่ผมไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนั้น

หลายคนใช้ความกลัว เพื่อสบาย โดยเลี่ยงหนทางที่บอบช้ำ กระโจนตัวเองเข้าไปอยู่เป็นเนื้อเดียวกับความกลัว
และตะโกนออกมาเสียงแผ่ว ๆ ว่า ขออยู่ง่าย ๆ สบาย ๆ แบบนี้ดีกว่า ปลอดภัยแล้ว
แต่ผมก็ยังต่างออกไปจากนั้นมาก

ความกลัวแม้เป็นส่วนหนึ่งของเรา แต่เราใช้มันเพื่อเติมความกล้าให้ทวีคูณขึ้นไม่ดีกว่าหรือครับ
ท้ายที่สุดแล้ว ก็อยากจะตัดบทว่า......ชั่งหัวความกลัวกันเถอะครับ !

ผมตั้งกระทู้เพื่อแลกเปลี่ยน และค้นหาทางออกจากผู้รู้
และในนี้ เพียงวันเดียว ผมได้รู้จักเว็ปที่เชื่อมโยงให้ผมมีที่พักดีๆ ระหว่างเดินทาง ขอบคุณมาก ๆ ครับ

ผมเพียงอยากได้ความรู้เกี่ยวกับ ทางออกเรื่องการขออนุญาตผ่านแดน ขั้นตอนการขนส่ง การพัก/การเดินทาง ครับ
ยังไง ก็ขออนุญาตผู้รู้ต่อไปนะครับ

                                                                                           ใช้ ดอน คิง

****จริงแล้วผมเลือกที่จะจ้างบริษัททัวร์ทำก็ได้ แต่ผมเลือกที่จะถามในนี้
                 ด้วยเหตุผล ๒ ข้อ คือ หนึ่ง ถ้าต้องใช้ใจเดินทาง น้ำใจจากคนอื่นเป็นเรื่องสำคัญ และ สอง ตังค์มีไม่พอ  ฮาาาาาาาาา !
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่