คือผมได้รับคำชวนจากพี่ท่านหนึ่ง จ้างวานให้ถ่ายรูปงานบวชญาติ ตอนแรกผมก็อยากปฎิเสธเพราะผมเองก็ไม่ใช่โปรอะไรขนาดนั้น
ก็เลยพูดไปทำนองว่า น่าจะหาจ้างมือาชีพดีกว่ามั้ยผมรู้จักอยู่หลายคนเดี๋ยวจะแนะนำให้ แต่เค้าก็บอกว่าเค้าอยากจะได้ราคาที่ถูกกๆหน่อย
ผมเลยตัดสินใจรับปากโดยที่เอาแค่ค่าน้ำมันรถ ค่าน้ำ ค่าบุหรี่ ไม่กี่ร้อยบาท

พอถึงวันงานกินเลี้ยงเย็นผมดูหน้างาน เห็นสถานที่ แสงไฟค่อนคงที่แล้วก็ค่อนข้างสว่างอีกทั้งผมเองก็ไม่ค่อยชำนาญการเล่นแฟลซเท่าไหร่
เพราะปกติผมถ่ายรูปแนวสตรีท แล้วก็แลนด์ทั่วๆไป เน้นเอารูปมาทำแนวสื่ออารมณ์มากกว่า ถ่ายพรอทเทรต นางแบบ นานๆจะมีซักครั้งเลยไม่ค่อยติดแฟลซ
ก็เลยตัดสินใจว่าแฟลซหัวกล้องก็พอ

เหตุการณ์มันต่อจากนี้ครับ พอเริ่มงานพ่อเจ้านาคและพี่น้องอีกสองสามคน ถามพี่คนที่จ้างวานผมมาก็แนะนำผมกับเค้า ยังไม่ทันพูดจบ
เค้าถามพี่ที่จ้างวานผมมาว่า กล้องตัวแค่นี้จะถ่ายได้เหรอ ถ้าจะจ้างแบบนี้เอากล้องที่บ้านมาถ่ายกันเองก็ได้มั้ง
คือผมถือแค่ กล้องกับเลนส์ ไม่มีกริปไม่มีแฟลซ เพราะผมเอาความถนัดเข้าว่า ไม่ชอบความรุงรัง
พูดตรงๆว่าผมนี่โคตรเสียความมั่นใจเลย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย คือก็รู้ว่าหน้าที่เราคืออะไรเอาไว้ให้ดูงานเราเอาดีกว่า

พอถึงเวลาถ่ายเข้าจริงแขกเริ่มมาเยอะเรื่อยๆ พ่อนาคเรียกถ่ายทุกคนที่เดินเข้างานถ่ายรูปกับเจ้าภาพ ผมก็ถ่ายไปเรื่อยๆ คนก็ออและช้าเพราะต้องรอคิวถ่าย
ผมกลับโดนพ่อนาคด่าว่าถ่ายเร็วๆหน่อยไม่ได้หรือไงแขกรอเยอะเห็นปะเนี้ยถ่ายเป็นหรือเปล่าว่ะ (คือคนที่เรียกถ่ายก็ลุงเองรึเปล่าครับ ความคิดผมนะ...) แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้อะไรมากเลยยกเล็งยิงแค่นั้นด้วยซ้ำ...เพราะผมโดนนาคด่าก่อนหน้านั้นแล้วว่า จะสั่งทำไมนักวะ คือเราต้องการให้รูปมันได้มุมที่สวย
ช่องไฟที่พอดี ก็มีสั่งบ้างขยัดนิดนี่หน่อย ตามประสา ผมก็ทำแค่เงียบแล้วก็ทำหน้าที่ต่อไปโดยที่เค้าอยากจะยืนตรงไหนก็ตามแต่ใจพวกเค้าเลยถ่ายอย่างเดียว

ถึงเวลาเดินไปขอบคุณแขกตามโต๊ะ ก็เดินตามถ่ายไปเรื่อยๆ จนถึงโต๊ะนึงผมถ่ายไปแล้วแล้วนางขอใหม่อีกรูป พ่อนาคพูดขัดนางว่า
โอ้ย..ไม่ต้องหรอกมั่งไม่รู้ว่าถ่ายอีกสิบรูปจะถ่ายออกมาสวยมั้ย ถ่ายประสารึเปล่ายังไม่รู้เลย ไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่เลย แล้วคือแบบเค้าก็พากันหัวเราะกันทั้งโต๊ะ เหมือนผมเป็นตัวตลก ผมนี่เสียเซลฟ์มาก ถึงขึ้นไม่อยากถ่ายรูปพรอทเทรตหรืองานจำพวกที่ต้องถ่ายมนุษย์อีกเลยในความรู้สึกตอนนั้น

จบงาน...พ่อนาคถามผมว่า "รูปเมื่อไหร่ได้" ผมก็ตอบท่านว่า "ขอสักอาทิตย์นึงครับ"
โอ้ยยย...ถ่ายรูปแค่นี้ใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลยจะบ้าป่าว ไอ้....(ชื่อของพี่ที่วานผมมา) มันไปเอาใครมาถ่ายรูปวะ

จบงานนี้มา....พูดคำเดียวว่าพอแล้วกับการถ่ายพรอทเทรตทุกสิ่งกลับมาอยู่ทางสตรีทของเราดีกว่า...

เหนื่อยใจมาก มาถ่ายรูปให้ฟรีๆ เสียแรงไม่เป็นไรเพราะเราได้ประสบการณ์ตอบแทน แต่ประสบการณ์ครั้งนี่มันแทบทำให้ผมไม่อยากจับกล้องถ่ายรูปเลยจริงๆ