ผมตัดสินใจอยู่นานกับการตั้งกระทู้นี้ ผมพึ่งเลิกกับแฟนได้เกือบๆ 2 เดือนแล้วครับตั้งแต่เลิกกันไม่มีสักวันที่ผมไม่คิดถึงเธอ ผมคบกับแฟนมา 2 ปี 5 วัน ระหว่างที่คบกันผมมีความสุขมาก ก่อนหน้านี้เราเคยคบกันมาก่อนครับ ตอนนั้นผมและเธออยู่
มัธยมด่วยกันทั้งคู่ เธอเป็นรุ่นน้องผม 2-3 ปี เธอเป็นคนน่ารักใครๆก็ชอบเธอ แต่ผมซึ่งหน้าตาก็ไม่ดี อ้วน เตี้ย แต่เธอก็คบกับผมจน 2 ปี แล้วเราก็เลิกกันด้วยเหตุผลที่เธอมีคนอื่น ตอนนั้นผมใช้เวลาทำใจจากเธอเกือบปี กว่าจะมีคนอื่นอีกครั้ง เรา 2 คนต่างย้ายโรงเรียนเข้ามหาลัยและไม่ได้เจอกันอีกแต่เธอยังคอยโทรหาผม คอยถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง ในสายตาผมตั้งแต่ผมเลิกกับเธอไปผมรู้สึกว่าเธอเป็นเพียงน้องสาวคนนึงมาตลอดคอยให้คำปรึกษาเธอได้ทุกๆเรื่องบางทีผมก็มีรำคาญเธอบ้างเวลาเธอโทรมาเพราะตัวผมก็มีแฟนมาหบายคนตั้งแต่เลิกกับเธอ จน เวลาผ่านไปเกือบ 5-6 ปี ผมมีโอกาสได้เจอเธออีกครั้งเพราะเธอโทรมาและชวนผมไปกินข้าว ด้วยความที่ตอนนั้นผมก็โสด โสดมา 2 ปีละช่วงนั้นผมไม่อยากมีใครผมมีความสุขกับชีวิตโสดมากๆ ผมก็คิดว่าเออไหนๆก็ไม่มีแฟนไม่ได้ไปไหนกับใครผมเลยไปกินข้าวกับเธอ หลังจากวันนั้นวันที่ผมเจอเธอความสัมพันธ์ระหว่างเรามันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นเธอก็พึ่งเลิกกับแฟนแต่เหมือนยังเลิกกันไม่เด็ดขาด ตอนนั้นผมก็ไม่แน่ใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกันแน่แต่ผมใจเต้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอมันรู้สึกมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่กับเธอ ผมว่า ผมคงตกหลุมรักเธออีกครั้ง ผมรู้สึกว่าเธอไม่ใช่แฟนเก่าแต่เธอคือแฟนใหม่ แฟนที่เราพึ่งเรียนรู้พึ่งจีบกันใหม่ๆ เพราะตอนนั้นที่คบกันครั้งแรกเราอาจจะยังเด็กทั้งคู่ หลังจากที่ผมมั่นใจตัวเองว่าผมรักเธอเข้าอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เธอขอผมคืนดีพอดีตอนนั้นผมไม่รีรอที่จะ "เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง" กับเธอเพราะเวลาเราอยู่ด้วยกันมันมีแต่ความสุข ช่วงนั้นเธอกำลังเข้ามหาลัย แล้วเราก็มาอยู่มหาลัยเดียวกัน ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน ระหว่างที่ผมคบกับเธอผมก็ยังเป็นคนขี้ระแวง เพราะผมเคยโดนเธอทิ้ง มันก็เลยกลายเป็นความระแวงที่ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่มันทำให้ผมกลายเป็นคนงี่เง่ากับเรื่องแบบนี้มากๆ ผมตามใจเธอทุกอย่าง จนคนรอบตัวคอยถามว่า ผมตามใจเธอมากเกินไปไหม ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงแต่ผมดันเป็นคนชอบตามใจแฟน เวลาผ่านไป 2 ปีระหว่างที่คบกันมีทั้งสุขทั้งทุกข์ เราผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย แต่ สุดท้าย เธอก็ทิ้งผมด้วยคำว่า "เธอมีคนอื่น" อีกครั้ง เธอทำผิดซ้ำสองกับผม ตอนผมรู้ผมช็อคและไม่รู้ว่าเราจะไปยังไงกันต่อ ผมรู้สึกว่าผมโง่ ผมไม่จำผมมีคำถามมากมายในหัวจนวันนี้ ว่าทำไม ทำไม ทำไม ทำไม... ผมไม่ดีตรงไหนทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เรายังรักกันดีๆอยู่ตลอดเวลาเรายังบอกรักกัน เรายังนอนกอดกันเหมือนทุกวัน แต่ทำไมวันนี้เธอมีคนอื่น เธอบอกว่า สำหรับเธอผมคือความอิ่มตัว แต่ทำไมผมไม่เคยรู้สึกว่าเธอคือความอิ่มตัว แต่กลับเป็นความลงตัวตลอดเวลา หรือจริงๆเธอเบื่อผม แต่เธอเบื่อผมมานานแค่ไหนแล้ว จนตอนนี้ผมยังไม่เข้าใจเหตุผลที่เธอทิ้งไป ผมไม่โกรธใคร ไม่โมโห ไม่ละลานเธอกับแฟนใหม่ แต่ผมเคยบอกเธอว่าผมไม่โทษใคร ถ้าผมจะโทษ ผมก็คงโทษที่เธอ "หนักแน่นไม่พอ" และตัวผม ที่มันดีไม่พอ ผมคงไม่ยื้อเธอ เพราะใจเธอไม่ได้อยู่กับผมแล้ว หลังจากเลิกกันธอและผมยังคงติดต่อกันบ้าง แต่ผม รู้สึกว่า ถ้าผมยังติดต่อกับเธอต่อไป ผมคงทำใจไม่ได้และผมจะต้องกลายเป็นชู้ทั้งที่ผมเคยเป็นแฟนมาก่อน ผมจึงตัดสินใจเลิกเล่นและลบทุกอย่างที่เป็นเธอ แต่ผมยังเหลือรูปในโทรสัพเกือบ 3,000 กว่ารูป เก็บไว้เปิดดูบ้างเวลาคิดถึงเธอ ทุกวันนี้ผมยังคงเขียนไดอารี่ให้เธอทุกคืนก่อนนอน ผมตั้งใจว่าถ้าวันไหนที่ผมมีแฟนใหม่แล้ว ผมจะเอาไดอารี่ไปให้เธอเอง ตอนนี้ผมยังรักและคิดถึงเธออยู่นะครับ และไม่คิดจะมีใครมาเพิ่มหรือมีใครมาแทนที่เธอ ผมมีความสุขกับการอยู่คนเดียวแบบที่คิดถึงเธอตรงนี้ที่เดิมแค่ข้างดียว ตอนคบกันผมชอบตัวเองเวลาผมอยู่กับเธอ เพราะผมเป็นตัวเองไม่ต้องพยายามเป็นใคร
แต่ผมว่า...
เธอมาเปลี่ยนโลกของผมให้มันสมบูรณ์ขึ้น ผมเป็นคนไม่กินปลาร้า แต่เธอชอบกินปลาร้าเป็นชีวิตจิตใจ ส้มตำของโปรดเธอผมอยู่กับเธอจนตอนนี้ผมกินปลาร้าเป็นแล้ว จริงๆมันก็อร่อยดีนะ ผมไม่กินเผ็ดมากแต่เธอกินเผ็ดมากพอมาได้กินเผ็ดเหมือนเธอมันทำให้อาหารอร่อยขึ้นเยอะเลยนะผมว่า ผมไม่ค่อยทาครีมก่อนนอนเธอมักจะบ่นว่าตัวผมไม่นุ่มนิ่ม บลาๆๆ แต่เธอคงไม่เคยรู้ว่าบางคืนเวลาเธอหลับผมลุกขึ้นมาทาครีม แต่ผมก็ชอบกวนประสาทเธอจริงๆแหละ เธอชอบขี่หลังผม ชอบให้ผมพาขี่หลังบ่อยๆผมชอบบ่นเธอว่าตัวหนักไม่เอาไม่อยากให้ขี่หลังจะหัก แต่เธอคงไม่เห็นว่าทุกครั้งที่เธอขี่หลังผม ผมยิ้มแก้มจะปริทุกครั้ง ผมอยากบอกเธอว่า ต่อจากนี้ผมไม่รู้จะหาแฟนที่มีนิสัยแบบเธอได้ที่ไหนอีก คนที่ชอบกินอะไรเหมือนๆกัน คนมี่มองตาก็รู้ใจ คนที่ชอบไปที่คล้ายๆกัน คนที่เข้าใจในวันที่คนอื่นไม่เข้าใจ คนที่ทำให้ผมมีกำลังใจทุกครั้งเวลาท้อใจ คนที่ทำอะไรบ้าๆบอๆ ใส่กันเสมอ คนที่เดินมากอดผมเวลาผมเครียดเรื่องงานทำงานดึกๆ คนที่เดินข้างๆผมโดยไม่เคยอายแม้ว่าผมจะไม่ดูดี คนที่งี่เง่างอแงเอาแต่ใจใส่ผมทุกเรื่อง(บางครั้งมันเป็นเรื่องน่ารักผสมน่ารำคาญ5555) นอกจากหน้าตาเธอไม่มีอะไรสักอย่างคือสเป๊คของผม แต่อยู่กันไปผมรู้สึกว่า มันคือความลงตัวที่ผมมองหาจากใครไม่ได้ และสุดท้าย เธอคือ ผญ ที่ผมตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเธอทุกครั้งที่ผมเห็นหน้าเธอ "เธอคือผญที่ผมตกหลุมรักได้ทุกครั้ง" ผมคิดถึงเธอแม้ว่าเธอจะไม่คิดถึงผมแล้วก็ตาม ผมยังรักเธออยู่และไม่อยากให้ใครมาแทนที่เธอ ผมคงไม่ลืมเธอ แต่ถ้าวันนึงเราจะกลับมาเริ่มใหม่ผมคงไม่มีโอกาสครั้งที่ 3 ให้เธอแล้ว แม้ว่าวันนั้นผมจะยังรักเธอมากแค่ไหนแต่ผมก็คงกลับไปหาเธอไม่ได้อีก เพราะเธอคงจะทิ้งผมไปด้วยเหตุผลเดิมๆ
ตอนนี้ผมแค่อยากบอกเธอว่า ยินดีด้วยนะกับชีวิตใหม่ขอให้เธอมีความสุขมากกกกกๆนะ ขอให้เค้าคนนั้นรักเธอได้เท่าที่ผมรักนะ เวลาเศร้าให้นึกถึงวันที่เธอมีความสุข ยิ้มๆเยอะๆ และตั้งใจเรียนด้วยนะครับผมเป็นกำลังใจและรอดูความสำเร็จของเธออยู่ตรงนี้สู้ๆนะ ผมจะรักเธออยู่ตรงนี้ ดูแลตัวเองด้วยนะ ;'))
ก็แค่คิดถึงแฟนเก่า..คนที่ทิ้งผมไป'
มัธยมด่วยกันทั้งคู่ เธอเป็นรุ่นน้องผม 2-3 ปี เธอเป็นคนน่ารักใครๆก็ชอบเธอ แต่ผมซึ่งหน้าตาก็ไม่ดี อ้วน เตี้ย แต่เธอก็คบกับผมจน 2 ปี แล้วเราก็เลิกกันด้วยเหตุผลที่เธอมีคนอื่น ตอนนั้นผมใช้เวลาทำใจจากเธอเกือบปี กว่าจะมีคนอื่นอีกครั้ง เรา 2 คนต่างย้ายโรงเรียนเข้ามหาลัยและไม่ได้เจอกันอีกแต่เธอยังคอยโทรหาผม คอยถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง ในสายตาผมตั้งแต่ผมเลิกกับเธอไปผมรู้สึกว่าเธอเป็นเพียงน้องสาวคนนึงมาตลอดคอยให้คำปรึกษาเธอได้ทุกๆเรื่องบางทีผมก็มีรำคาญเธอบ้างเวลาเธอโทรมาเพราะตัวผมก็มีแฟนมาหบายคนตั้งแต่เลิกกับเธอ จน เวลาผ่านไปเกือบ 5-6 ปี ผมมีโอกาสได้เจอเธออีกครั้งเพราะเธอโทรมาและชวนผมไปกินข้าว ด้วยความที่ตอนนั้นผมก็โสด โสดมา 2 ปีละช่วงนั้นผมไม่อยากมีใครผมมีความสุขกับชีวิตโสดมากๆ ผมก็คิดว่าเออไหนๆก็ไม่มีแฟนไม่ได้ไปไหนกับใครผมเลยไปกินข้าวกับเธอ หลังจากวันนั้นวันที่ผมเจอเธอความสัมพันธ์ระหว่างเรามันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นเธอก็พึ่งเลิกกับแฟนแต่เหมือนยังเลิกกันไม่เด็ดขาด ตอนนั้นผมก็ไม่แน่ใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกันแน่แต่ผมใจเต้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอมันรู้สึกมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่อยู่กับเธอ ผมว่า ผมคงตกหลุมรักเธออีกครั้ง ผมรู้สึกว่าเธอไม่ใช่แฟนเก่าแต่เธอคือแฟนใหม่ แฟนที่เราพึ่งเรียนรู้พึ่งจีบกันใหม่ๆ เพราะตอนนั้นที่คบกันครั้งแรกเราอาจจะยังเด็กทั้งคู่ หลังจากที่ผมมั่นใจตัวเองว่าผมรักเธอเข้าอีกครั้ง ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เธอขอผมคืนดีพอดีตอนนั้นผมไม่รีรอที่จะ "เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง" กับเธอเพราะเวลาเราอยู่ด้วยกันมันมีแต่ความสุข ช่วงนั้นเธอกำลังเข้ามหาลัย แล้วเราก็มาอยู่มหาลัยเดียวกัน ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน ระหว่างที่ผมคบกับเธอผมก็ยังเป็นคนขี้ระแวง เพราะผมเคยโดนเธอทิ้ง มันก็เลยกลายเป็นความระแวงที่ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่มันทำให้ผมกลายเป็นคนงี่เง่ากับเรื่องแบบนี้มากๆ ผมตามใจเธอทุกอย่าง จนคนรอบตัวคอยถามว่า ผมตามใจเธอมากเกินไปไหม ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงแต่ผมดันเป็นคนชอบตามใจแฟน เวลาผ่านไป 2 ปีระหว่างที่คบกันมีทั้งสุขทั้งทุกข์ เราผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย แต่ สุดท้าย เธอก็ทิ้งผมด้วยคำว่า "เธอมีคนอื่น" อีกครั้ง เธอทำผิดซ้ำสองกับผม ตอนผมรู้ผมช็อคและไม่รู้ว่าเราจะไปยังไงกันต่อ ผมรู้สึกว่าผมโง่ ผมไม่จำผมมีคำถามมากมายในหัวจนวันนี้ ว่าทำไม ทำไม ทำไม ทำไม... ผมไม่ดีตรงไหนทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เรายังรักกันดีๆอยู่ตลอดเวลาเรายังบอกรักกัน เรายังนอนกอดกันเหมือนทุกวัน แต่ทำไมวันนี้เธอมีคนอื่น เธอบอกว่า สำหรับเธอผมคือความอิ่มตัว แต่ทำไมผมไม่เคยรู้สึกว่าเธอคือความอิ่มตัว แต่กลับเป็นความลงตัวตลอดเวลา หรือจริงๆเธอเบื่อผม แต่เธอเบื่อผมมานานแค่ไหนแล้ว จนตอนนี้ผมยังไม่เข้าใจเหตุผลที่เธอทิ้งไป ผมไม่โกรธใคร ไม่โมโห ไม่ละลานเธอกับแฟนใหม่ แต่ผมเคยบอกเธอว่าผมไม่โทษใคร ถ้าผมจะโทษ ผมก็คงโทษที่เธอ "หนักแน่นไม่พอ" และตัวผม ที่มันดีไม่พอ ผมคงไม่ยื้อเธอ เพราะใจเธอไม่ได้อยู่กับผมแล้ว หลังจากเลิกกันธอและผมยังคงติดต่อกันบ้าง แต่ผม รู้สึกว่า ถ้าผมยังติดต่อกับเธอต่อไป ผมคงทำใจไม่ได้และผมจะต้องกลายเป็นชู้ทั้งที่ผมเคยเป็นแฟนมาก่อน ผมจึงตัดสินใจเลิกเล่นและลบทุกอย่างที่เป็นเธอ แต่ผมยังเหลือรูปในโทรสัพเกือบ 3,000 กว่ารูป เก็บไว้เปิดดูบ้างเวลาคิดถึงเธอ ทุกวันนี้ผมยังคงเขียนไดอารี่ให้เธอทุกคืนก่อนนอน ผมตั้งใจว่าถ้าวันไหนที่ผมมีแฟนใหม่แล้ว ผมจะเอาไดอารี่ไปให้เธอเอง ตอนนี้ผมยังรักและคิดถึงเธออยู่นะครับ และไม่คิดจะมีใครมาเพิ่มหรือมีใครมาแทนที่เธอ ผมมีความสุขกับการอยู่คนเดียวแบบที่คิดถึงเธอตรงนี้ที่เดิมแค่ข้างดียว ตอนคบกันผมชอบตัวเองเวลาผมอยู่กับเธอ เพราะผมเป็นตัวเองไม่ต้องพยายามเป็นใคร
แต่ผมว่า...
เธอมาเปลี่ยนโลกของผมให้มันสมบูรณ์ขึ้น ผมเป็นคนไม่กินปลาร้า แต่เธอชอบกินปลาร้าเป็นชีวิตจิตใจ ส้มตำของโปรดเธอผมอยู่กับเธอจนตอนนี้ผมกินปลาร้าเป็นแล้ว จริงๆมันก็อร่อยดีนะ ผมไม่กินเผ็ดมากแต่เธอกินเผ็ดมากพอมาได้กินเผ็ดเหมือนเธอมันทำให้อาหารอร่อยขึ้นเยอะเลยนะผมว่า ผมไม่ค่อยทาครีมก่อนนอนเธอมักจะบ่นว่าตัวผมไม่นุ่มนิ่ม บลาๆๆ แต่เธอคงไม่เคยรู้ว่าบางคืนเวลาเธอหลับผมลุกขึ้นมาทาครีม แต่ผมก็ชอบกวนประสาทเธอจริงๆแหละ เธอชอบขี่หลังผม ชอบให้ผมพาขี่หลังบ่อยๆผมชอบบ่นเธอว่าตัวหนักไม่เอาไม่อยากให้ขี่หลังจะหัก แต่เธอคงไม่เห็นว่าทุกครั้งที่เธอขี่หลังผม ผมยิ้มแก้มจะปริทุกครั้ง ผมอยากบอกเธอว่า ต่อจากนี้ผมไม่รู้จะหาแฟนที่มีนิสัยแบบเธอได้ที่ไหนอีก คนที่ชอบกินอะไรเหมือนๆกัน คนมี่มองตาก็รู้ใจ คนที่ชอบไปที่คล้ายๆกัน คนที่เข้าใจในวันที่คนอื่นไม่เข้าใจ คนที่ทำให้ผมมีกำลังใจทุกครั้งเวลาท้อใจ คนที่ทำอะไรบ้าๆบอๆ ใส่กันเสมอ คนที่เดินมากอดผมเวลาผมเครียดเรื่องงานทำงานดึกๆ คนที่เดินข้างๆผมโดยไม่เคยอายแม้ว่าผมจะไม่ดูดี คนที่งี่เง่างอแงเอาแต่ใจใส่ผมทุกเรื่อง(บางครั้งมันเป็นเรื่องน่ารักผสมน่ารำคาญ5555) นอกจากหน้าตาเธอไม่มีอะไรสักอย่างคือสเป๊คของผม แต่อยู่กันไปผมรู้สึกว่า มันคือความลงตัวที่ผมมองหาจากใครไม่ได้ และสุดท้าย เธอคือ ผญ ที่ผมตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเธอทุกครั้งที่ผมเห็นหน้าเธอ "เธอคือผญที่ผมตกหลุมรักได้ทุกครั้ง" ผมคิดถึงเธอแม้ว่าเธอจะไม่คิดถึงผมแล้วก็ตาม ผมยังรักเธออยู่และไม่อยากให้ใครมาแทนที่เธอ ผมคงไม่ลืมเธอ แต่ถ้าวันนึงเราจะกลับมาเริ่มใหม่ผมคงไม่มีโอกาสครั้งที่ 3 ให้เธอแล้ว แม้ว่าวันนั้นผมจะยังรักเธอมากแค่ไหนแต่ผมก็คงกลับไปหาเธอไม่ได้อีก เพราะเธอคงจะทิ้งผมไปด้วยเหตุผลเดิมๆ
ตอนนี้ผมแค่อยากบอกเธอว่า ยินดีด้วยนะกับชีวิตใหม่ขอให้เธอมีความสุขมากกกกกๆนะ ขอให้เค้าคนนั้นรักเธอได้เท่าที่ผมรักนะ เวลาเศร้าให้นึกถึงวันที่เธอมีความสุข ยิ้มๆเยอะๆ และตั้งใจเรียนด้วยนะครับผมเป็นกำลังใจและรอดูความสำเร็จของเธออยู่ตรงนี้สู้ๆนะ ผมจะรักเธออยู่ตรงนี้ ดูแลตัวเองด้วยนะ ;'))