ฉันเคยคบกับผู้ชายคนนึงมาเป็นเวลาสองปี ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าฉันเองที่เป็นคนเลือกยอมทนอยู่แบบนั้น แรกๆ เค้ารักฉันมาก ก็อย่างที่ใครๆ บอกว่ามันเป็นเพียงแค่โปรโมชั้นของผู้ชาย หลายครั้งที่ฉันคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าไม่มีเวลาให้ฉันนั้นเป็นเพราะเค้าต้องทำงาน คงลงตัวที่แบบนี้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ แฟละมั้ง ผลสุดท้ายฉันก็ได้รู้ว่าเค้านอกใจฉัน บอกเลิกฉันไปคบกับผู้หญิงคนนั้น แต่ก็คบกันได้ไม่ถึงเดือน เค้าก็ได้ติดต่อฉันกลับมา ด้วยความที่ฉันยังรักเพราะเค้าเป็นรักแรกของฉัน ฉันจึงยอมยอมทำทุกอย่างทั้งที่รู้ว่าเค้าทำเราเสียใจ ตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมาเราคบกันแบบไม่เปิดเผย และในความไม่เปิดเผยนั้นเค้าได้มีคนอื่นมาโดยตลอด เค้าบอกกับฉันว่าแค่เพื่อนเค้าก็คุยเล่นจะไม่ให้คุยกับใครเลยเค้าทำไม่ได้หรอกอย่างน้อยก็ต้องมีมั่ง อันนั้นเราก็เค้าใจอารมณ์ที่เค้าอยากแค่คุยเล่นๆ เพราะเค้าบอกเราว่าเค้ารู้ขอบเขตนะ แต่แล้วเค้าก็ได้มีคนอื่นอีกเจอหน้ากันโทรหากัน ทั้งที่กับเราเค้าไม่เคยโทรหาเลยเพียงแค่เจอหน้ากันเดือนละไม่กี่หน พอเราจับได้เค้าบอกเค้าจะเลิกกับคนนั้น เราได้พูดไปว่านี่มันสองหนแล้ว แต่เค้ากลับตอบเรากลับมาว่าสองหนเองยังไม่สามเลย ขอโอกาสอีกที ซึ่งเราคิดว่าเราจะไม่นับสามแน่นอน เราจึงตัดสินใจถอยออกมา เค้าก็ง้อเราแต่เค้าก็ไม่เลิกกับคนนั้น เรายอมรับนะว่าเราไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริงๆ มันเจ็บมากที่เค้าทำกับเราแบบนี้ แต่แล้วผลสุดท้ายเค้าก็ได้คบกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ จนเวลาผ่านมาได้สองเดือน เราได้เจอผู้ชายคนนึงซึ่งเราเคยเห็นหน้าเค้ามาก่อน เค้าบอกว่าเค้าเคยชอบเรา เราจึงตัดสินใจคุยกับเค้า มันน่าแปลกมากว่าทำไมเพียงเวลาแค่แปปเดียวเค้าถึงทำให้เราลืมคนเลวๆ แบบนั้นไปเลย เค้าคอยเทคแคร์เรา มันรู้สึกดีมากๆ เพราะเราไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านี้มานานมากแล้ว เค้าทำให้ฉันมั่นใจในหลายๆ อย่างว่าเค้าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ ขอบคุณที่ทิ้งเราไป ตอนนี้เราได้เจอคนที่ดีแล้ว บ๊ายบายนะไอ่!