เรารู้จักผู้ชายคนหนึ่งผ่านทางเพื่อนของเพื่อน ซึ่งก็เป็นเพื่อนกันนั่นแหละ ตอนแรกเหมือนว่าเขาชอบเรา เราเองก็แอบหวั่นไหว เวลาเจอหน้าก็แอบเขินบ้าง แอบมองเขาบ้าง สักพัก เรากับเขาก็เริ่มคุยกันแบบสนิทสนม แต่ยังอยู่ในกรอบคำว่าเพื่อนอยู่ จนอยู่มาวันหนึ่ง เราคิดอะไรอยู่ไม่รู้ เราสับสนกับตัวเราเอง อยู่ดีๆเราก็เลยถามเขาไปว่า รู้สึกยังไงกับเรา เขาก็บอกเราว่า เขาก็รู้สึกเหมือนกับที่เรารู้สึก จนเราสองคนใช้คำว่าแฟนกัน สักพักเราสองคนคบกันไปประมาณเดือนกว่าๆ วันนึงเขามาบอกเราว่า เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมมั้ย เราได้ฟังคำนั้น สตั้นไปนาน หน้าชาไปหมด ใจจริงถ้าหายตัวได้ หายไปจากตรงนั้นแล้ว เราเลยบอกเขาว่า โอเค คำเดียวสั้นๆ จากนั้นเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน แต่ เขาจะรู้มั้ย ว่าช่วงเวลาสั้นๆที่ผ่านมา เขาทำให้เรารักเขาจนกลับไปเป็นเพื่อนกันยากแค่ไหน เวลาเจอหน้ากันเหมือนมีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เขาและเรา ไม่กล้าที่จะคุยกัน แค่มองหน้ากัน เรายังแอบมองเลย
     
แต่สุดท้ายแล้ว....มันคงเป็นแค่รักข้างเดียว   ใครจะคิดว่าช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้คนคนนึงรู้สึกรักเขาได้.... เรายังคิดถึงนะ
                     คนคนนึงจะรู้สึกเจ็บกับสิ่งๆหนึ่ง ได้นานๆ แสดงว่าสิ่งๆนั้นมันมีความหมาย