นี่คือกระทู้ระบายอารม

ผมคือผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีหัวใจน้อยๆเหมือนผู้หญิง

ผมมักจะคอยเช็คแฟน ว่าทำอะไรอยู่

อยู่ที่ไหน กับใคร

เวลาแฟนไม่สนใจ ผมก็งอล

ปัญหาเล็กๆน้อยๆก็เก็บเอามาคิดมาก

ผมมักจะขุดคุ้ยปัญหามาทะเลาะกัน

เธอมันจะคิดว่าเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่สำหลับผม มันเป็นเรื่องที่ต้องเคลียร์

นิสัยเหล่านี้มันเหมือนผู้หญิงมาก ซึ่งแฟนผมก็เกือบจะเหมือนผู้ชายอยู่แล้ว(นิสัย)

แต่ผมกล้าพูดได้เลยว่า ที่ทำทั้งหมดเพราะว่ารักมาก

รักมาก ก็คิดมาก เป็นห่วงมาก หวงมาก

บางเรื่องเธอทำให้ผมน้อยใจ ผมก็คิดว่า ถ้าผมทำแบบนี้บ้างละ เธอจะรู้สึกอะไรไหม

ผมจึงมีเรื่องทะเลาะกันบ่อย เพราะผมอยากให้เธอเปลี่ยนนิสัยบางอย่างที่มันไม่ok

ผมต้องบอกก่อนว่า กับแฟนคนเก่าๆผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมเป็นคนยั่งไงก็ได้ แล้วแต่เลย

จะทำอะไร ตามใจ ไม่แคร์ ไม่อยากคุย คุยก็ได้ไม่คุยก็ได้ อะไรไม่ชอบใจก็เลิกไปซะ

แต่พอมาเจอคนที่เราชอบจิงๆ ผมก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เหมือนสลับตำแหน่งกัน

ผมเป็นฝ่ายจู้จี้จุกจิกซะเอง

แต่เพราะว่าเป็นแบบนี้ ผมเลยเหนื่อยมาก

ผมใส่ใจเธอมาก แต่เธอมองว่ามันเยอะไป
ผมก็เลยคิด
ถ้าผมไม่ใส่ใจเหมือนเมื่อก่อน มันจะดีกว่านี้หรอ
ถ้าผมไม่แคร์มากๆ มันจะดีกว่านี้หรอ
ถ้าผมไม่โทรหา มันจะดีกว่านี้หรอ
ถ้าเราแค่คุยกันนานๆครั่ง ไม่ใช่ทุกวัน มันจะดีกว่านี้หรอ
ถ้าเธอทักเฟสมา ผมรอสักชั่วโมงค่อยตอบเหมือนที่เธอทำ มันจะดีกว่านี้หรอ
ถ้าผมพูดว่ารำคาญ!! เหมือนที่เธอพูดกับผม มันจะดีกว่านี้หรอ
ถ้าผม ไม่รักเธอ ให้มากเหมือนอย่างทุกวันนี้ มันจะดีกว่านี้หรอ

เหนื่อยใจ ทุกวันนี้ ความรักที่ผมมีให้เธอ มันกลายเป็นความท้อแท้
ผมจะพยายามไปทำไม ในเมื่อเธอไม่อยากได้มัน