เวลาเราจะดูว่า คนไหนเป็นเพื่อนเรา เราจะดูตอนไหนครับ ?

ตอนที่เราชวนเขาไปงานเลี้ยง
ไปเที่ยว ไปดื่ม ไปหาความสุขด้วยกัน หรือครับ ?

มิใช่เลย เพราะเพื่อนแบบนี้จะหายไปหมด
ในวันที่เราเดือดร้อน และต้องการความช่วยเหลือ

เราจะมีเพื่อน ในวันที่ เราพูดเพราะ ๆ กับเขา
เราจำวันเกิดเขาได้ เราซื้อของขวัญให้เขา หรือเปล่า ?

วันที่เราโกรธ เราเสียใจ เราน้อยใจ เขาอยู่ที่ไหน ?

เขาคบเรา เพราะเราเป็นคนดี มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคน ใคร ๆ ก็รักเรา ชอบเรา
อย่างนั้น ถูกต้องแล้วหรือ ?

แล้วในวันที่ ใคร ๆ ตราหน้าเรา ด่าเรา หันหลังให้เรา ไม่มีใครต้องการเรา
เขาจะยืนอยู่ข้าง ๆ เรา ไหม ?

ถ้าคุณมี เพื่อน

คุณจะไม่ต้องคอยมองหน้าเขา เกรงว่าจะพูดอะไรผิด
คอยเกรงว่าเขาจะเคืองกับนิสัยแย่ ๆ ของเรา
ไม่ต้องคอยขอโทษเวลาทำผิดใจ

หรือต้องแสดงความขอบคุณที่เขาทำอะไรให้
คอยซื้อของขวัญให้เขาในวันสำคัญ ๆ
หรือ คอยประจบ คอยเอาใจ คอยอยู่ข้าง ๆ เขาเลย

คนที่เห็นเราเป็น เพื่อน
จะเห็นคุณค่าในตัวเรา รักเรา เข้าใจเรา เชื่อเรา และไว้ใจเราเสมอ

คำอธิบาย คำขอโทษ คำขอบคุณ
กลายเป็นสิ่งฟุ่มเฟือย ที่ไม่จำเป็นเลย สำหรับเขา

เวลา สถานที่ และความผิดพลาด ไม่เพียงจะไม่เป็นอุปสรรค ที่ทำให้ความเป็นเพื่อนลดลง
แต่กลับเป็นสิ่งพิสูจน์ คุณค่าในตัวของเขา ให้เห็นเด่นชัดมากขึ้น

ถ้าคุณมี เพื่อน เช่นนี้สักคนหนึ่ง
คุณจะไม่นึกเสียดาย เพื่อน คนที่คุณพูดถึงอยู่นี้เลย