ผมเป็นเด็กนักเรียนในโรงเรียนหนึ่ง ซึ่งเป็นเจ้าภาพกีฬาสาธิตสามัคคี ทุกท่านอาจรู้จักงานกีฬานี้ดี ซึ่งงานกีฬาที่ผมพูดถึงนี้
เป็นงานกีฬาระหว่างโรงเรียนนะครับ มีเข้าร่วมแข่งขันกันสิบกว่าโรงเรียนเลย โดยรร.ที่ผมอยู่เป็นเจ้าภาพ
ซึ่งพิธีเปิดงานนี้ ค่อนข้างจะยิ่งใหญ่มากนะครับ

               ในพิธีเปิดจะมีการแสดงชุดนึง ชื่อว่า"สิงโตปะทะวานร"ซึ่งเป็นไฮไลต์ของงานเลยก็ว่าได้นะครับ ท่านอาจจะไปหาดูได้
ตามเว็บต่างๆนะครับ ซึ่งไม่ได้มีแค่นี้นะครับ ยังมีพวกวงโยฯ ที่อลังก์มากเหมือนกัน และอื่นๆอีกมากมาย หลายอย่างเลยครับ

             
              และนี่ก็คือสิ่งที่ผมอยากจะมาเล่าให้ทุกท่านฟังนะครับ คือ นักเรียนในโรงเรียนจะต้องมีสังกัดในการเข้าร่วมกิจกรรมนี้
ถ้าไม่มี จะให้ตกช่องคุณลักษณะอันพึงประสงค์ ซึ่งถ้าไม่ยอมแก้ในช่องนี้ อาจจะให้เรียนซ้ำชั้น โดยที่มีสังกัดมากมายให้นักเรียนเลือก โดยที่
ครูบอกว่า"นักเรียนทุกคนมีสิทธิ์ในการเลือกสังกัดที่ตนเองชอบ โดยที่ครูจะไม่เข้าไปบังคับ" เช่น
ด้านกีฬา : ฟุตบอล ตะกร้อ บาสเกตบอล วอลเล่ย์ กอล์ฟ ว่านน้ำ แบต เทนนิส เปตอง ปิงปอง ฯลฯ
ด้านการแสดง : เชิดสิงโต โขนลิง กลองนานาชาติ วงโยฯ ฯลฯ
อื่นๆ : ORGANIZE(Staff) ฝ่ายเชียร์ ฯลฯ


              แล้วก็ถึงวันที่ให้เลือกสังกัด ผมเลือกสังกัดๆหนึ่ง แล้วไปทดสอบ&สอบสัมภาษณ์ว่าผ่านเข้าไปได้หรือไม่(ถ้าเป็นฝ่ายกีฬาจะเป็น
การทดสอบคัดตัวนักกีฬาไรงี้) และมีเพื่อนๆอีกหลายคนก็ไปสมัครกับผมด้วย ส่วนใหญ่มักจะไปเป็นฝ่ายนักกีฬาครับ ผลปรากฎว่า ผมทดสอบ
ผ่านครับ ทดสอบครั้งแรกก็ผ่านเลย ดีใจมากๆ ขณะที่อีกหลายๆคน ต้องทดสอบสังกัดโน้น สังกัดนี้ จนกว่าจะผ่านเข้าไปได้ (คนอิจฉาก็เยอะเหมือนกันนะครับ)


              ช่วงเปิดเทอม ไปจนถึงวันจริง ในตารางสอนจะจัดให้สองคาบสุดท้ายในวันศุกร์เป็นคาบเอาไว้ซ้อมงาน ถ้าเป็นนักกีฬาก็จะไปซ้อมกีฬา
ฝ่ายแสดงก็ไปซ้อมการแสดง ส่วนstaff ก็ไปวัดสนาม เตรียมตัว วางแผน และซ้อมทำงานก่อนลงสนามจริงอะครับ


              นี่คือเรื่องๆหนึ่งที่ผมอยากจะมาแชร์ให้เพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนฟังครับ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผม และเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันนะครับ
คือว่ามีสังกัดโขน ซึ่งมีอาจารย์คนนึงเป็นคนคุมสังกัดนี้(ขอเรียกชื่อครูคนนี้ว่า "ครู ฝ." ละกันนะครับ) โดยที่สังกัดนี้
เป็นไฮไลต์ของพิธีเปิดงานกีฬานี้เลยก็ว่าได้เลยนะครับ  ดันแทบไม่มีคนที่จะสมัครเข้ามาเลยละสิครับ ตามหลักเหตุและผลแล้ว ก็ควรที่จะยุบสังกัด
นี้ แล้วก็ปรับแผนการแสดงใหม่ใช่มั้ยครับ

                   แต่แทนที่จะใช้วิธีที่กล่าวไว้ข้างต้น กลับใช้วิธีบังคับเด็กส่วนหนึ่งให้ออกจากสังกัดเดิม(ทั้งๆที่เวลาเลือกสังกัดกลับบอกว่า "นักเรียนทุกคนมีสิทธิ์ในการเลือกสังกัดที่ตนเองชอบ โดยที่ครูจะไม่เข้าไปบังคับ" แท้ๆ ทำไมทำกันอย่างนี้) แล้วจงมาเข้ามาในสังกัดโขนซะ นักเรียนที่ถูกบังคับต่างก็ไม่เต็มใจกันทั้งนั้น ครูช่างสิ้นคิดมาก(รู้ๆกันอยู่ว่าครูคนนี้เป็นคนที่ยอมเสียทุกอย่าง แต่จะไม่ยอมเสียหน้าของตนเอง) ไม่เห็นหัวอกของนักเรียนเลย มันเป็นวิธีของระบอบเผด็จการนะ แล้วไอ้ที่รณรงค์ระบอบประชาธิปไตยนี่มันไม่ได้เข้าไปในหัวสมองเลยเหรอ  เฮ่อ... ทำไมถึงสิ้นคิดอย่างนี้ คนที่เดือดร้อนก็คือนักเรียนนะ

                 เมื่อโดนบังคับเข้าสู่สังกัดแล้ว นักเรียนที่ไม่ได้เต็มใจเข้าสังกัดก็เซ็งจิตเซ็งใจเป็นอย่างมาก โดยกิจกรรมทุกเย็นวันศุกร์เป็นดังนี้
ยิ่งทำให้เราเซ็งจิตเซ็งใจมากขึ้นไปอีก
2:40 - เปลี่ยนจากเสื้อนร. เสื้อลูกเสือ เป็นเสื้อยืดขาว
2:50 - รีบวิ่งไปยังห้องซ้อม
3:00 - เริ่มซ้อมอย่างจริงๆจังๆ
ช่วงเวลานี้เปรียบเหมือนช่วงเวลาฝึกทหาร เข้มข้น หากเต้นพลาดแม้แต่คนเดียว อาจต้องโดนลงโทษกันทั้งหมด ซึ่งคนที่เป็นคนคุม มักจะเป็นรุ่นพี่ที่อยู่
สังกัดเชิดสิงโต ไม่ก็คนอื่น ซึ่งบอกได้เลยว่า โหด-เหี้ยม โคตรร!!! แล้วก็ซ้อม ซ้อม ซ้อม แล้วมักจะเปลี่ยนท่าซ้อมจากที่เคยต้องซ้อมท่านี้ กลายเป็นต้อง
มาซ้อมท่านี้ ทานี้ ท่านี้ ไปเรื่อยๆ
4:00 - เวลานี้บางครั้งครูฝ. มักจะเข้ามาพูดถึงเรื่องกำหนดการ แล้วก็บ่นๆๆ เช่น บ่นว่า "หนุอุตส่าห์พยายามเข้ามาเต้นโขนแล้ว ทำไมถึงไม่มีความอดทนเลย รุ่นพี่เค้าก็เหนื่อยนะที่ต้องมาสอน (หรอออออ????? ผมไม่ได้เต็มใจจะเข้ามาเลยนะ)
ทุกคน พี่เค้าก็เบื่อนะ รู้มั้ยว่านี่เป็น...ฉอด ฉอด ฉอด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" (พูดเหมือนพี่ที่สอนโคตรรรรรใจดีเลย  พูดเหมือนเราอยากจะเข้าสังกัดนี้
ใจจะขาด พี่ที่คุมเข้าโคตรเหี้ยมเลยนะครับจาร)
4:10 - 5:00  ปล่อยกลับบ้าน

                  จนกระทั่งถึงประมาณหนึ่งเดือนก่อนที่จะถึงวันจริง ครูเค้าบอกว่ามีเสื้อสังกัดให้นร. ผมเดินไปถามจารว่า"จารครับ ผมขอเปลี่ยนจากเสื้อยืด
ตัวนี้ เป็นให้ผมกลับเข้าไปในสังกัดเดิมของตนเองได้มั้ยครับ?" ครูฝ.ไม่ตอบ แล้วจ้องมาที่สายตาของผมอย่างโกรธเคือง แล้วเดินจากไป

แล้วก็ถึงครึ่งเดือนก่อนวันงานจริง นร.ทุกคนต้องอยู่ค้างคืนที่โรงเรียนเกือบทุกคน บรรยกาศก็เหมือน ตอน 3:00 - 5:00 ที่ว่ามาข้างบนนั่นแหละ แต่มันเป็นทั้งวัน!  จนจบวันงานจริง

             วันงานจริงนักเรียนในสังกัดทุกคนต้องใส่ชุดที่แสนจะอัปลักษณ์ในการแสดง แล้วต้องเพ้นท์หน้าเป็นลิงด้วย(อัปลักษณ์มาก อุบาทว์ที่สุด) มีแต่โดนขำ ไม่ว่าจะเพื่อนขำ คนไม่รู้จักขำ บางคนแอบถ่ายรูปเราไปด้วย แล้วก็ดูรูปไป หัวเราะคิกคักไป (สังเกตจากแสงแฟลช) คนรอบข้างแทบทุกคนขำ หัวเราะ บางคนหาว่าผมเป็นคนบ้า เป็นตัวตลก แม้แต่ครูในรร.บางคนยังขำเลย รับไม่ได้จริงๆ จนต้องไปแสดงจริงๆ ให้แสดงยังไงขอไม่พูดถึงละกัน
แต่ทุกอย่างก็จบลง พร้อมน้ำตาของผม(ผมแอบร้องไห้อยู่คนเดียว กลางสนาม) แล้วผมก็กลับบ้าน

              คุณครูคนนี้ จิตใจทำด้วยอะไร ใจร้ายที่สุด
                 
ปล. กลับบ้านแล้วผมก็แอบไปร้องไห้โฮในห้องน้ำคนเดียว พ่อแม่ไม่รู้
ปอ. พอจบการแสดง ครูฝ. ก็นั่งยิ้มอยู่ ผมเห็นต่อหน้าต่อตา