คือผมกับเเฟนผม(ช) เพิ่งคบกันมาได้สามเดือนเองครับ พี่เค้าเพิ่งจบ ม.6 ประกาศเเอดมิชชั่นเเล้ว ส่วนผมอยู่ม.6 ปีหน้าก็เตรียมสอบเข้ามหาลัย คือเรื่องผมกับพี่เค้าเหมือนในนิยายเลยนะ วันนั้นเป็นวันอำลารุ่นพี่ ม.6 ผมกับเพื่อนก็ให้ของรุ่นพี่กัน พอให้เสร็จก็มานั่งกันอยู่ตรงใต้ถุนอาคาร พี่เค้าก็อยู่ตรงนั้นด้วย (ผมรู้จักพี่เค้านานเเล้ว ผมชอบพี่เค้า พี่เค้าก็ชอบผม เเต่ต่างคนต่างไม่ยอมบอก) เเล้วผมก็เห็นตรงเสื้อเพื่อนมีรูปพี่เค้าติดอยู๋ ผมก็อยากได้เลยให้เพื่อนอให้ เพื่อนผมก็บอกว่าหมดเเล้ว พี่เค้าก็เดินไปไหนไม่รู้ซักพักก็เดินกลับมา เพื่อนผมเห็นก็เลยเรียกบอกว่าผมอยากได้ พี่เค้าก็ให้มาเเล้วก็ให้ลูกอมอีกหนึ่งเม็ด เเล้วเพื่อนก็บอกว่าทำไมต้องหน้าเเดงด้วยล่ะ ผมก็เขิน ละก็ไปนั่งเล่นต่อที่เดิมกับเพื่อน ซักพักนึงพี่เค้าก็เดินวนๆเเถวกลุ่มผม เพื่อนผมก็บอกว่าพี่เค้าชอบเเน่ๆเลย ตอนนั้นผมยังไม่เชื่อเลยนะว่าพี่เค้าจะชอบผม เเล้วพี่เค้าก็เดินเข้ามาขอถ่ายรูปด้วย ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้อีกเเหละก็คิดว่าถ่ายเก็บไว้ทุกคน เเล้วหลังจากนั้นเป็นวันทำบุญโรงเรียนครบรอบ 20 ปี ผมก็เป็นกรรมการนักเรียนด้วย พี่เขาก็เป็นเเต่ใกล้จะจบเเล้ว ก็เลยมาช่วยจัดงาน วันนั้นผมก็เเอบมองพี่เค้าบ้าง บางทีก็ต้องหลบตาพี่เค้า เเล้วพอตอนเย็นพี่เค้าก็กลับบ้านไป ผมก็อยู่จัดงานต่อที่โรงเรียนจนถึงสามทุ่มกว่าๆ กลับไปก็ขึ้นห้องเเล้วก็เปิดโทรศัพท์ มันมีเเจ้งเตือนว่ามีคนทักมา ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็เลยเปิดเข้าไปดู ปรากฎว่าเป็นพี่เค้าทักมา ตอนนั้นผมดีใจมากไม่คิดด้วยว่าพี่เค้าจะทักมา เเล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกัน ผมชอบบางทีที่ผมขอพี่เค้าทำการบ้านก่อนเเล้วพี่เค้าทักมาว่าทำเสร็จรึยังน้า สำหรับผมมันไม่ได้เป็นการรบกวนอะไรเลยนะ มันรู้สึกดีด้วยซ้ำ มีอยู่วันนึงเราก็คุยกันพี่เค้าก็ร้องเพลงส่งมาให้ผม ตอนนั้นผมร็สึกดีมาก ผมก็เลยร้องเพลงส่งกลับไป ตอนนั้นเป็นช่วงสอบปลายภาคด้วยเวลาก็ใกล้หมดเต็มที สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือระยะทาง เมื่อเรียนจบเราก็ต้องเเยกกัน โอกาสเจอก็มีบ้างเเต่ไม่บ่อยเพราะบ้านพี่กับบ้านผมอยู่คนละอำเภอกัน ผมอยู่ในตัวเมือง เเล้วมีอยู่วันนึงเป็นวันสุดท้ายของการสอบพี่เค้าก็ขอให้อยู๋กับเค้าจนรถมารับได้มั้น ผมก็ตอบได้เราก็นั่งคุยกันจนถึงเย็ฯ พอรถพี่เค้ามารับ เค้าก็จับมือผมเเล้วสิ่งสุดท้ายที่พี่เค้าบอกกับผมคือ "ถ้าพี่เเอดเสร็จเราไปเที่ยวด้วยกันนะ" ผมจำประโยคนี้ได้ขึ้นใจมาตลอด ผมคอยวันเวลาที่ผมกับพี่เค้าจะได้เจอกัน ช่วงปิดเทอมเราก็ได้เจอกันบ้าง เพราะว่าพี่มอหกต้องมาซ้อมพิธีมอบประกาศนียบัตร วันนั้นเขาไม่มีข้าวมาให้พี่มอหกกิน ผมก็ซ้อนท้ายรถเพื่อนขี่ไปซื้อมาเผื่อพี่เค้ากล่องหนึ่ง ผมจำได้เเม่นพี่เค้าชอบกินไข่ทุกวัน ผมก็เลยสั่งกระเพราไข่เยี่ยวม้ามาให้ พอเสร็จเเล้วพี่เค้าก็ชวนผมไปเที่ยวห้างกับเพื่อนเค้า ผมก็ไป พี่เค้าก็ไปร้องเพลงคาราโอเกะ (เค้าเป็นนักร้องโรงเรียนด้วยนะ) ตอนอยู่ในห้องเค้าเอามือมาโอบผมไว้ ตัวผมติดกับอกเค้า ผมได้ยินเสียงลมหายใจเค้า ได้ยินเสียงหัวใจเค้าเต้น มันเป็นความร็สึกที่พิเศษมากสำหรับผม มันรู้สึกได้ว่าเค้าจะคอยอยู๋ข้างๆเรา ปกป้องเรา หลังจากวันนี้ไปผมก็ไม่ได้เจอพี่เค้าอีกเลย เราคุยกันทางไลน์ตลอดสองเดือน บางทีผมก็โทรไปหาพี่เค้าบ้าง ผมเป็นคนที่ขี้อายนะ วันนั้นไม่กล้าโทรด้วยซ้ำเเต่ผมก็จะลองโทรไป เวลาผมคุยกับเค้านะผมยิ้มโดยไม่รู้ตัวทุกที มันเป็นความสุขที่บอกไม่ถูก เเต่พี่เค้าไม่เคยโทรมาหาผมเลย ผมก็น้อยใจอยู่บ้าง ช่วงหลังๆมานี้ก็ใกล้จะประกาศเเอดมิชชั่น จากที่เคยสลับกันบอกกินข้าว ผมก็บอกคนเดียว จากที่เคยสลับกันปลุกผมก็ปลุกคนเดียว เเต่เค้าบอกฝันดีผมทุกคืนนะ วันนั้นเค้าเผลอหลับไป ผมก็บอกว่าผมเรียนหนักขนาดไหน ยุ่งขนาดไหนผมก็ไม่เคยลืมบอกฝันดีพี่เค้าเลย หลังจากนั้นเค้าก็บอกฝันดีผมทุกคืน เเต่ส่วนมากผมจะชวนคุยซะส่วนใหญ่ บางทีผมก็อยากจะให้พี่เค้าถามว่า วันนี้เรียนเหนื่อยมั้ย ตั้งใจเรียนนะ กินข้าวได้เเล้ว ตื่นๆๆ เเต่ผมก็ไม่กล้าบอกพี่เค้าตรงๆ เพราะกลัวพี่เค้าจะลำบากใจ วันนั้นผมไปทะเลาะกับเค้าเรื่องที่เค้าคุยน้อยลง เค้าก็ตอบกลับมาว่า พี่ก็ต้องมีงานทำนะ มหาลัยพี่ก็ยังไม่มี เราลองพักเรื่องนี้กันซักพักมั้ย พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน ผมก็ขอโทษเค้าไป บอกจะเข้าใจพี่เค้าให้มากขึ้น ผมเป็ฯเเบบนี้หลายครั้งมาก ผมก็โกรธตัวเองเหมือนกันนะที่เป็นเเบบนี้ ผมกลัวพี่เค้าจะลำบากใจเพราะผม เครียดเพราะผม เเต่ผมก็อยากได้รับการเอาใจใส่จากพี่เค้าเท่านั้นเอง ถ้าวันไหนไม่ว่างคุย ผมก็เเค่อยากให้พี่เค้าบอก เพราะผมเป็นห่วงพี่เค้า เวลาเค้าทำอะไรเค้าจะไม่ค่อยดูเเลตัวเอง เเล้วเรื่องก็เกิดเมื่อวานตอนกลางคืน ผมก็อยากชวนพี่เค้าคุยก็บอกว่าวันพฤหัสนี้ไหว้ครูด้วยนะ พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า "อ้อครับ" เเค่สองคำ ผมก็เลยพิมพ์ประชดไปว่า งั้นพี่ทำงานต่อเถอะ ผมรู้นะว่าพี่เค้าไม่ชอบการประชดที่สุด ผมกลัวมาก กลัวว่าที่ผมพิมพ์ไปจะทำให้พี่เค้าโกรธผม พี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า "ทำไมต้องคิดว่าพี่ทำงานตลอด" ผมก็บอกว่าก็เห็นพี่ไม่อยากตอบก็คิดว่าพี่ทำงานอยู่ เเต่ข้อความที่พี่เค้าตอบกลับมามันทำให้ผมเสียใจมาก เค้าบอกว่า "ไม่ต้องส่งของมาให้เค้าอีกเเล้วนะ อยากให้ที่บ้านเค้ารู้หรอ" ผมไม่เคยคิดอะไรอย่างนั้นเลยนะ จะรู้หรือไม่ร็ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่เเล้ว เเต่ที่ให้เพราะผมไปเที่ยวมา ผมก็อยากจะซื้อของไปฝากพี่เค้าบ้างพี่เค้าก็เป็นถึงเเฟนผม ผมคิดนะถ้าพี่เค้าตาบอด ขาขาด หรือเป็นอะไร ผมก็จะอยู่กับพี่เค้าเสมอ คำว่าเลิกกันไม่เคยมีอยู่ในความคิดผมเลย เเล้วพี่เค้าก็บอกอีกว่า เค้าไม่ได้อยากมีใครใหม่ เค้าเเค่อยากอยู๋คนเดียว เค้าเหนื่อยกับอะไรมามากเเล้ว เค้ายังเห็นผมเป็นน้องเลยอยากให้พบเจอคนที่ดี ผมก็คิดในใจว่าเเค่น้องหรอ? เเล้วตอนนี้ล่ะ? พี่เค้าก็บอกว่า "พอมันถึงเวลาก็ต้องไปนะ ต่างคนต่างใช้ชีวิต ขอให้พอเเค่นี้เถอะ อย่ายื้อเลย" ตอนนั้นผมร้องไห้หนักมาก ผมทั้งขอร้อง ทั้งยื้อเค้า สุดท้ายเค้าก็ไป เค้าเคยสัญญากับผมว่าเค้าจะไม่ทิ้งผม เค้าบอกว่าเค้าด่าตัวเองเเล้วนะที่ทำตามสัญญาไม่ได้ ผมก็เลยขอโทรไปคุยกับพี่เค้า พี่เค้าก็บอกว่า "ไม่พร้อมคุย" ตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่เครียด เสียใจ รวมกัน วันนั้นผมสะดุ้งตื่นมาตอนตีสี่ยังมานั่งคิดทบทวนเลยว่ามันเป็นความฝันรึป่าว เเต่มันเป็นความ "จริง" ผมมาคิดดูอีกทีเเล้วนะ ในความคิดผมบางทีพี่เค้าอาจจะเครียดจริงๆก็ได้ เเล้วผมไปทำนิสัยเเย่ๆอย่างนี้ใส่เค้าอีก เค้าอาจจะเครียดเรื่องสอบสัมภาษณ์ ไหนจะเรื่องที่ไปตรวจสุขภาพเเล้วใบตรวจมีปัญหาอีก ผมว่าผมไม่เข้สใจความรู้สึกของพี่เค้าเองว่าต้องการอะไร ผมชอบไปตื้อเค้า งี่เง่าใส่เค้าหลายครั้ง เค้าอาจจะเบื่อผมตรงนี้ เเต่ผมตั้งใจเเล้วนะว่าต่อจากนี้ผมจะรอเค้า นานเเค่ไหนผมก็จะรอ เป็นปี สองปี ห้าปี หรือสิบปีผมก็จะรอเค้า เเต่ถ้าผมเจอคนที่ใช่สำหรับผมผมก็ต้องไปนะ ผมจะรอเค้าจนกว่าพี่เค้าจะพร้อม ผมหวังไว้อย่างนี้ มันเป็นความหวังที่เป็นไปได้หรือไม่ได้ผมไม่รู้ เเต่การที่ผมหวังเเบบไม่รู้คำตอบมันก็ทำให้ผมมีกำลังใจในการทำอะไรอีกหลายๆอย่าง จากที่หมดหวังมาเเล้ว ผมสัญญาผมจะให้เวลาพี่เค้าอยู่คนเดียว เเล้วถ้าเกิดเราได้กลับมาคบกันอีกครั้งผมจะทำมันให้ดีที่สุด ให้ดีกว่าครั้งที่ผ่านมา บางทีการอ่านหนังสือเล่มเดิมก็ไม่จำเป็นที่จะต้องจบเเบบเดิมเสมอไป อยู่ที่ว่าเราจะเเก้ไขมัน เติมมัน หรือปล่อยมันไว้ให้อย่างเดิม ผมขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่านกระทู้ของผม ผมไม่ร็ว่าจะมีคนอ่านรึป่าว เเต่ผมก็ยังเเอบหวังเล็กๆนะว่าพี่เค้าจะมาอ่านกระทู้ผม เพราะพี่เค้าก็ชอบอ่านกระทู้พันทิปเหมือนกัน รักพี่เสมอนะ เเละขอโทษทุกๆอย่างที่เคยทำให้ลำบากใจด้วย เเต่ขอโอกาสอีกซักครั้งได้มั้ย จะเข้าใจพี่ให้มากขึ้น เลิกทำตัวเเย่ๆเเบบนี้ เค้าสัญญา
เเล้วเพื่อนๆละครับเคยมีประสบการณ์ความรักเเบบไหนกันบ้าง???
ความรักสวยงามเสมอ?
เเล้วเพื่อนๆละครับเคยมีประสบการณ์ความรักเเบบไหนกันบ้าง???